The Order του ποιου; Στην αρχή νόμιζα ότι πρόκειται για τυπογραφικό λάθος και το Israfel έπρεπε να είναι Israel, αλλά τελικά μετά από λίγη ψαχτική στο internet, είδα ότι ο Israfel είναι ο ένας από τους τέσσερις αρχαγγέλους του Ισλαμ, ο οποίος θα παίξει την τρομπέτα από ένα ιερό βράχο της Ιερουσαλήμ για να ανακοινώσει την ημέρα της αποκάλυψης. Ψαγμένα πράγματα, όσον αφορά το όνομα της μπάντας, αλλά όσον αφορά τη μουσική;
Οι The Order Of Israfel μπορεί να μην είναι και τόσο άγνωστοι στους οπαδούς του doom metal, αφού το ντεμπούτο τους “Wisdom” το 2014, έκανε μια κάποια αίσθηση στους κύκλους του doom metal. Προσωπικά, μπορώ να πω ότι το είχα βρει αρκετά επίπεδο και μέτριο και περίμενα να δω τι μπορούσαν να κάνουν καλύτερο με τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, οι Σουηδοί.
To “Red Robes” είναι μια πολύ εύκολη κυκλοφορία να ακούσει κάποιος. Πιστοί στο doom metal και σε μπάντες όπως οι Black Sabbath, Saint Vitus και Cathedral, οι The Order Of Israfel έξυπνα εισάγουν στη μουσική τους αρκετές oriental σκάλες, που παραπέμπουν σε Orphaned Land αλλά και μια χροιά stoner / biker rock. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν την τρέλα που έχω για τις ανατολίτικες κλίμακες στο heavy metal, οπότε μόλις άκουσα τα πρώτα riff του opener “Staff in the Sand”, καλοείδα αμέσως την κυκλοφορία. Αργές μακρόσυρτες μελωδίες στις κιθάρες, αργά tempo, φωνητικά αλα Lee Dorrian (Cathedral) / Ozzy και όπως είπαμε μια stoner αισθητική, έδειχνε ότι η μπάντα έχει βρει το δρόμο της.
Αλλά, από ένα σημείο και μετά, οι ακροάσεις άρχισαν να γίνονται αρκετά κουραστικές και αυτό λόγω των μεγάλων κομματιών. Με ένα μέσο όρο στα 6 λεπτά και με αποκορύφωμα το κλείσιμο του δίσκου “The Thirst” που το κοντέρ γράφει 16 λεπτά(!), τα συνολικά 50 λεπτά του δίσκου είναι αρκετά κουραστικά. Ούτε οι ποιο rock / stoner στιγμές του δίσκου “In Thrall to the Sorceress” , “Fallen Children” και “A Shadow in the Hills”, δεν είναι ικανές να ξεκουράσουν τα αυτιά μου.
Γενικά οι μελωδίες είναι καλές, αφού αυτό είναι που χαρακτηρίζει το doom metal και η γενική αίσθηση του δίσκου είναι θετική, αλλά υπάρχει κάτι που απλά με κρατάει πίσω για να μπορέσω να χαρακτηρίσω το “Red Robes” σαν έναν καλό δίσκο. Το επικεντρώνω στις πολύ μεγάλες διάρκειες των κομματιών αλλά και του δίσκου σε σύνολο. Αν τα κομμάτια ήταν λίγο πιο μικρά και η μπάντα είχε επικεντρωθεί περισσότερο στο doom παρά στο stoner, τότε ίσως να είχαμε μια πιο καλή κυκλοφορία. Τώρα, αυτό που έχω να πω είναι ότι το “Red Robes” είναι απλά λίγο καλύτερο από το ντεμπούτο των Σουηδών και σίγουρα δείχνει ότι οι The Order Of Israfel έχουν τις δυνατότητες να κάνουν κάτι καλό στο μέλλον. Προς το παρόν, μόνο οι οπαδοί του doom να δοκιμάσουν να επενδύσουν.
6 / 10
[email protected]
Δημήτρης Σταύρος
