Απίστευτα μαγικό το αποτέλεσμα του δίσκου αυτού. Δεν χωρά ο νους κάποιου που δεν έχει έρθει σε επαφή με την μουσική των The Sea Within για τι αριστούργημα μιλάμε! Ο ασκός του Αιόλου ανοίγει και εκπληκτικές μελωδίες, τόσο φωνητικές όσο και μουσικές, εγκλωβίζονται μέσα στο κεφάλι σου και δεν ξέρεις πώς να γλυτώσεις από το κακό που σε βρήκε. Κακό, γιατί θα μείνεις εκεί και για τα εβδομήντα επτά λεπτά (!!!) που διαρκεί ο διπλός αυτός δίσκος στο τέλος του απλά θα πατήσεις το “play” εκ νέου για να βυθιστείς και πάλι μέσα σε αυτό το progressive rock/metal αριστούργημα, όπου μέχρι και funky περάσματα θα ακούσεις μέσα!
Για να έχετε μια ιδέα περί τίνος εστί The Sea Within… Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής των The Flower Kings, Roine Stolt, παρέα με τον συνοδοιπόρο του, μπασίστα, Jonas Reingold (επίσης μέλος των Kaipa, Karmakanic & The Tangent) συναντούν τον παλιό τους γνώριμο, Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation, ex–The Flower Kings) στην κιθάρα και τα φωνητικά και δημιουργούν αυτό το νέο supergroup, στο οποίο συμμετέχουν ο Αμερικανός πληκτράς Tom Brislin (Meat Loaf, Yes, Renaissance) μαζί με τον Γερμανό drummer Marco Minnemann (The Aristocrats, Steven Wilson, Necrophagist). Θεωρώ λοιπόν ότι ηχοχρωματικά έχετε μια ιδέα για το τι θα ακούσετε σε αυτό τον ανυπέρβλητο δίσκο, που όσο περισσότερο τον ακούς τόσο κολλάς!
Το καλύτερο όμως για αυτό το άλμπουμ είναι ότι πραγματικά συμβαδίζει με την προσδοκία και τον ενθουσιασμό που την περιβάλλει από τη στιγμή που βλέπει κανείς τους συμμετέχοντες. Μέχρι τώρα, θεωρούσα ότι το τελευταίο άλμπουμ των Spock’s Beard, “Noise Floor”, κατείχε επάξια τα ηνία ως αυτό του καλύτερου progressive rock δίσκου τουλάχιστον του πρώτου εξαμήνου του 2018. Ωστόσο, οι The Sea Within με την κυκλοφορία τους αυτή έχουν καταφέρει να με κάνουν να ξανασκεφτώ την άποψη μου αυτή.
Νομίζω ότι έχοντας περάσει αρκετές ακροάσεις με αυτό το δίσκο, η μαγεία του οποίου έγκειται με έναν τρόπο με τον οποίο η μουσική ακούγεται ποικίλη και τεχνική, παράγονται εξαιρετικές μελωδίες που είναι αδύνατον να αγνοηθούν. Περιλαμβάνει μεταβάσεις από τον παλαιότερο ήχο του ιδιώματος προσδίδοντας του εξαιρετικά νέα σχεδόν στοιχεία, το οποίο μόνο κακό δεν είναι.
Ορισμένες από τις συνθέσεις μπορεί να ξεφύγουν σε περίεργα και απροσδόκητα μονοπάτια, αλλά στηρίζονται πάντα σε κάτι το οποίο σε “κολλάει στον τοίχο” και, σε πολλές περιπτώσεις, πιασάρικο ως μελωδία. Και όσο περισσότερο το ακούω, τόσο περισσότερο ακούω και συνδέω τα ηχοτόπια. Το άλμπουμ επωφελείται από μια πληθώρα διαφορετικών επιρροών, από την jazz στην pop και το funk και από εκεί σε πιο κλασσικές progressive rock φόρμες και υφές.
Το δυσκολότερο σημείο του δίσκου είναι να διαλέξεις ένα κομμάτι και να δώσεις ένα σημείο αναφοράς στον αναγνώστη για το τι έχει να περιμένει. Μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι το κάθε κομμάτι φέρει την δική του, ανεξάρτητη ταυτότητα, αλλά όλα μαζί δημιουργούν τον ήχο των The Sea Within.
Το μόνο που θέλω να ελπίζω ότι τούτος εδώ ο δίσκος και αυτό το σχήμα δεν θα είναι ένα απλό πείραμα, το οποίο (δυστυχώς) δεν πρόκειται ποτέ να επαναληφθεί ποτέ στο εγγύς μέλλον, καθώς το αποτέλεσμα του δίσκου αυτού είναι τόσο ποιοτικό που θα ήταν κρίμα να χαθεί στην πληρότητα του χρόνου. Προς το παρόν, όμως, είμαι τόσο ικανοποιημένος που απλά θέλω να χαλαρώσω και να ακούσω το “The Sea Within”. Η μάχη για το καλύτερο progressive rock album του 2018 μόλις πήρε μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή.
9.5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
