Thunder, SL Theory, Kingdragon
Σάββατο 19 Μαΐου 2018, Gagarin 205, Αθήνα
Το Σάββατο της 19ης Μαΐου βρέθηκα στο συναυλιακό χώρο του Gagarin της οδού Λιοσίων για το show των Βρετανών Thunder που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τους Λονδρέζους hard rockers άνοιξαν οι δικοί μας Kingdragon καθώς και το πολύ ενδιαφέρον σχήμα των SL Theory.
20:00 παρά οι πόρτες του Gagarin άνοιξαν και λίγο αργότερα οι Kingdragon, ύστερα από απουσία 9 χρόνων από το σανίδι άνοιξαν τη βραδιά γεμάτοι ενέργεια και ζωντάνια με το μελωδικό hard & heavy ήχο τους και ένα set βασισμένο στο τελευταίο album τους “Hide The Sun”, προετοιμάζοντας το έδαφος σε ένα κοινό που όσο πέρναγε η ώρα αυξανόταν.
Η 4μελής μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 και στο παρελθόν έχουν εμφανιστεί με μεγάλη επιτυχία δίπλα σε σημαντικά συγκροτήματα όπως είναι οι Gotthard, Firehouse, House of Lords και FM, H.e.a.t, Eclipse, Dare και σε festivals όπως το Hard Rock Hell (UK).
Setlist: Last Time / Hide The Sun / Burn it Down / Bridges Of War / Dreams Are Broken / Victim of Love /Asian Star / Man of Yesterday
Οι SL Theory αποτελούν ένα πολύ ελπιδοφόρο project του βετεράνου drummer Σωτήρη Λαγονίκα, που παίζει πολύ σοβαρό progressive rock με όλη τη σημασία της έννοιας. Το γκρουπ στη βασική του μορφή αποτελείται από 10 μουσικούς, εκ των οποίων τα 4 άτομα αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον backing vocal section, ενώ στις πρόσφατες κυκλοφορίες του έχει ενσωματώσει μια ορχήστρα εγχόρδων υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Γιάννη Αντωνόπουλου! Στο show βέβαια της 19ης Μαΐου δεν είχαμε τη χαρά να τους απολαύσουμε με ορχήστρα, αλλά όλο το βασικό 10-μελές γκρουπ πήρε τη θέση του στο stage του Gagarin γεμίζοντας κυριολεκτικά τη σκηνή αλλά και το χώρο με νότες αλλά και τη παρουσία τους.
Η μπάντα του Σωτήρη Λαγονίκα είχε ογκώδη ήχο και απέδωσε αρτιότατα τα κομμάτια του setlist που κάλυπταν όλες τους τις κυκλοφορίες. Η φωνή του Μιχάλη Καρασούλη ήταν κρυστάλλινη και έδενε πάρα πολύ όμορφα με το backing vocal section το οποίο θα ήθελα να άκουγα λίγο πιο δυνατά στη μίξη. Οι SL Theory μέχρι και το τελευταίο κομμάτι τους διατήρησαν το κέφι τους και έκαναν το κοινό να περάσει πολύ όμορφα. Θα ήθελα επίσης εδώ να σημειώσω και την πολύ όμορφη διασκευή του “Icarus (Born On Wings Of Steel)” των Kansas, με την οποία και έκλεισαν την εμφάνισή τους, και πιο συγκεκριμένα την πολύ ωραία ενορχήστρωση μεταξύ των keyboards και των κιθαρών που είχε έρθει ακριβώς στο στυλ της μπάντας, χωρίς όμως χάσει και την αίγλη του αρχικού κομματιού.
Setlist: Saints & Sinnerz / Counting My Pieces / Run into the Night / See / Ghostly Train / Afterlife / On my Way / Song about Nothing / Now / Supersonic Rocket Man / Icarus
Με το πέρας της εμφάνισης των SL Theory, μια στρατιά τεχνικών και βοηθών παραγωγής ξεχύθηκε στο stage για να μαζέψει τον εξοπλισμό του πολυμελούς progressive γκρουπ και φρόντισε να είναι όλα έτοιμα για τη “βρετανική βροντή”. Κάποια στιγμή οι ετοιμασίες τελειώνουν, τα φώτα χαμηλώνουν, το λογότυπο των Thunder εμφανίζεται στη σκηνή, και από τα ηχεία ακούγεται….. το “Thunderstruck”!!! Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, πάντως σίγουρα πρόκειται για πολύ έξυπνη κίνηση μια και ο κόσμος αρχίζει να τραγουδά “thunder” μαζί με το κομμάτι, ενώ δημιουργήθηκε η κατάλληλη uplifting ατμόσφαιρα που είχε χαλάσει από την αναμονή. Εν μέσω “thunder” αλαλαγμών και χειροκροτημάτων οι Λονδρέζοι ανεβαίνουν στη σκηνή και ξεκινούν με το “Wonder Days” το οποίο είναι ότι πρέπει για ξεκίνημα – έχει όμορφη εισαγωγή, keyboards, σολο κιθάρας με whammy, φωνητικά…. όλα! Το “Enemy Inside” από το τελευταίο τους άλμπουμ, συνεχίζει το mid tempo groove της μπάντας, το οποίο δίνει τη σειρά του στο πιο στυλιζαρισμένο “River of Pain” και το κοινό έχει ζεσταθεί για τα καλά.
Ο Danny Bowes είναι σε εξαιρετική φόρμα με πεντακάθαρη φωνή, ενώ πειράζει συνέχεια το κοινό και το παρακινεί να τραγουδάει μαζί του. Το set χαλαρώνει λίγο με το “Ressurection Day” και το αγαπημένο μου “Low life in high places” με τον Luke Morley να παίζει την ηλεκτροακουστική του κιθάρα και το Gagarin να συμμετέχει σύσσωμο. Η μπάντα συνέχισε με άλλα 2 all time classic songs από το ντεμπούτο τους, και συνεχίζει με groovy rock κομμάτια, όπως το “The thing I want” και το “The devil made me do it”. Άλλο ένα κομμάτι από το “Wonder Days” και στη συνέχεια η ηλεκτρακουστική κιθάρα αυτή τη φορά ξεκινά να παίζει το εμβληματικό “Love Walked In”. Ο παλμός του γκρουπ δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο, ο Bowes συνεχίζει να αστεία του με τον κόσμο και φτάνει η ώρα για το “I Love You More Than Rock and Roll” που σηματοδοτεί και το τέλος του βασικού setlist. Η μπάντα βγαίνει ξανά σε ελάχιστα λεπτά για το encore και ξεκινά με το “Stand Up” σε ultra-γκαζωμένη βερσιόν ενώ μας αποχαιρετούν με το “Dirty Love” με το οποίο συνηθίζουν να κλείνουν τις συναυλίες τους τα τελευταία 20 χρόνια.
Και κάπως έτσι έλαβε τέλος η πρώτη εμφάνιση των βρετανών βετεράνων στην Ελλάδα. Μια υποδειγματική εμφάνιση από μια μπάντα που παίζει καθαρόαιμο rock με το παλιό τρόπο: χωρίς προηχογραφημένα backing tracks, χωρίς 7-χορδες κιθάρες, χωρίς amp simulators, χωρίς υπερβολές. Οι Thunder έπαιξαν για εμάς, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, σε μια πολύ “τίμια” εμφάνιση, με τον “μεσαίο” ψιλο-ακατέργαστο αγγλικό τους ήχο και τα πολύ όμορφα θετικά του vibes. Αυτό που μου αρέσει ως επί το πλείστον στις βρετανικές μπάντες που έχω δει ζωντανά, είναι η “ειλικρίνεια” με την οποία παίζουν τη μουσική τους, χωρίς να προσπαθούν να προβάλουν τη εικόνα του “σκληρού” rocker, χωρίς βρισιές (you are fucking awesome κλπ), χωρίς να χρειάζεται καν να προσπαθήσουν για να σε πείσουν. Και αυτό συμβαίνει γιατί το πιστεύουν οι ίδιοι, γιατί έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου, και αυτό που κάνουν μπροστά σου είναι να σου παίζουν με μουσική τη ζωή τους. Μεγάλος απών της βραδιάς ο Ben Matthews ο οποίος έσπασε την κλείδα του και τη θέση του αναπληρώνει προσωρινά ο κιθαρίστας Dean Howard. O Λονδρέζος Dean Howard έχει παίξει με σημαντικά acts της βρετανίας όπως ο Ian Gillan (στο αμερικανικό σκέλος της περιοδείας του το 2006) καθώς και τους T’Pau και τους Air Race. Αν και ο μεγαλύτερος φόρτος έπεσε στον βασικό συνθέτη της μπάντας και κιθαρίστα, Luke Morley, εν τούτοις οι Thunder βγήκαν με solid ήχο και δεν άφησαν την παραμικρή αμφιβολία για την εκτελεστική τους αρτιότητα.
Κλείνοντας, θα έλεγα πως η παρθενική εμφάνιση των Thunder άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Κατά τη γνώμη μου θα ήθελα το setlist να ήταν μοιρασμένο ποιο ομοιόμορφα μια και τα κομμάτια από το “Wonder Days” αποτελούσαν σχεδόν το μισό πρόγραμμα. Παρ’όλα αυτά, η μπάντα έπαιξε με σεβασμό προς το κοινό, σε ένα χώρο που θα μπορούσε να έχει λίγο καλύτερο ήχο, τουλάχιστον για ένα τέτοιο act, και πιστεύω πως χάρισε πραγματικά μια πολύ καλή βραδιά σε όσους παραβρέθηκαν.
Γιώργος Αβραμίδης
[email protected]
