Ανταποκρίσεις

Timo Tolkki, Elysion, The Silent Wedding

Timo Tolkki, Elysion, The Silent Wedding

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017, Piraeus Academy, Αθήνα

Από τη στιγμή που έμαθα ότι ο σπουδαίος κιθαρίστας θα εμφανιστεί στα μέρη μας και στο Piraeus Academy, ήμουν σίγουρος ότι θα παρευρεθώ. Όχι μόνο επειδή θα ήταν μία σπάνια και μοναδική φορά, ούτε μόνο από την περιέργεια που είχα για το ποια κομμάτια θα εκτελούσε. Κυρίως γιατί, πολλά από αυτά τα κομμάτια των Stratovarius, τα έχω λατρέψει πολλά χρόνια τώρα και έχω δεθεί με αυτά.

Την πολύ ευχάριστη και οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα βραδιά άνοιξαν κατά τις 20:00 οι The Silent Wedding. Είχα την ευκαιρία να τους δω και τον προηγούμενο μήνα στο The Crow όπου παρουσίασαν τον καινούριο τους φετινό δίσκο Enigma Eternal. Παρόλο που ο κόσμος ήταν λιγοστός ακόμα στο χώρο, οι The Silent Wedding δεν πτοήθηκαν καθόλου. Ξεκίνησαν με το ευκολομνημόνευτο Shadows And Dust, το οποίο στην ουσία (μετά από το intro “A Living Experiment”) ανοίγει και το ολοκαίνουριο άλμπουμ. Αφού μας χαιρέτησαν και μας καλωσόρισαν λέγοντας ότι έχουν να παρουσιάσουν υλικό από το Enigma Eternal, έκαναν ένα γρήγορο πέρασμα από  τον πρώτο δίσκο “Livin Experiments” του 2013 και ακούσαμε το “The Return To Ithaca”. Ακολούθησαν άλλες τέσσερις συνθέσεις από το νέο δίσκο. Όλες εξαιρετικές, πολύ καλά δομημένα κομμάτια, με τα πλήκτρα σε πολλά από αυτά να κυριαρχούν και να δένουν σωστά με το όλο σύνολο. Επίσης πρέπει να πω ότι τα πλήκτρα δημιουργούν αυτή την ξεχωριστή ομορφιά σε αυτό το συγκρότημα, μαζί φυσικά και με τα σπουδαία φωνητικά του Μάριου που ραγίζουν καρδιές. Θα ήταν άδικο άμα έγραφα μόνο για τον Reno, το πόσο πάθος και ενέργεια έβγαλε πίσω από τα τύμπανα, «τα έσπασε», οπότε θα πω ότι όλη η μπάντα έδωσε τον καλύτερο της εαυτό, ο καθένας ξεχωριστά, δείχνοντας ότι αυτό που κάνουν το κάνουν καλά και το ευχαριστιούνται. Λίγο πριν το τέλος, όπως μας είπε και ο Μάριος, ξεχώρισα το Closer To The End που ξεκινά με ήρεμα πλήκτρα, που και εδώ είναι βασικό στοιχείο του κομματιού. Παρομοίως ξεχώρισα και το Insanity για το οποίο ο Μάριος μας είπε κάποια πράγματα. Μιλάει για το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στη σημερινή κοινωνία, όταν είσαι κάπως διαφορετικός, π.χ. μεταλλάς (πιο πολύ μεταξύ αστείου), χοντρός ή ομοφυλόφιλος, πράγμα που σε κάνει να νιώθεις περιορισμένος από την κοινωνία. Σίγουρα από αυτά που θα ξεχωρίσει κανείς στο νέο τους δίσκο, όπως και το Silence με το οποίο έκλεισαν και είναι και το video clip τους από το Enigma Eternal. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο καιρό με εντυπωσίασαν και μάλιστα είχαν και λιγότερο χρόνο στη διάθεσή τους. Όσοι δε το έχετε κάνει, δώστε τους μία ευκαιρία ακούγοντας και τον καινούριο, πολύ καλό δίσκο! Πραγματικά την αξίζουν. Νομίζω ότι είναι ήδη ένα από τα εγχώρια, πιο νέα συγκροτήματα που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν.

The Silent Wedding setlist: Shadows And Dust / The Return To Ithaca / The Endless Journey / Closer To The End / Insanity / Silence

Όχι πολλά λεπτά αργότερα, στη σκηνή βγήκαν οι gothic metallers Elysion. Θεωρώ ότι πλέον έχουν γίνει πιο γνωστοί και σε αυτό πολύ πιθανόν να βοηθούν εμφανίσεις σαν και την περσινή, όπου είχαν παίξει πριν τους Draconian! Από πριν, η εμφάνισή τους στη συγκεκριμένη συναυλία μου είχε φανεί λίγο ξέμπαρκη, λόγω είδους και ύφους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε δώσανε άλλο ένα πάρα πολύ καλό live. Στην τελική καμία σημασία δεν είχε το παραπάνω, καθώς αρκετοί από τον κόσμο συμμετείχαν στα τραγούδια της μπάντας και γενικά έδειχναν ενθουσιασμό! Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός, έτσι όπως χρειάζεται να ακούγεται στο είδος που παίζουν και αυτό τους βοήθησε ώστε να βγουν και να παίξουν δυνατά, όπως και έγινε. Για άλλη μία φορά, με τρομερή διάθεση, εννοείται ενέργεια και όπως πάντα, με την τραγουδίστρια Christiana όσο πιο επικοινωνιακή γίνεται. Το δεύτερο τους άλμπουμ Someplace Better” (2014) φαίνεται ότι τους έχει δώσει και συνεχίζει να τους δίνει ώθηση. Από εκεί και τα δύο πρώτα κομμάτια Made Of Lies  – με το φοβερό του refrain που σου μένει και το λατρεύεις εύκολα –  και το In Despair. Ο ήχος τους σε κάποια σημεία μου θύμισε Evanescence και παράλληλα με έκανε να θυμηθώ την πρώτη φορά που τους είχα δει ως support, πίσω στο 2012. Χαρισματική τραγουδίστρια η Χρηστιάννα, πολύ ωραία φωνή, με άφησαν με ακόμα καλύτερες εντυπώσεις οι πιο χαμηλές νότες, κυρίως στο Killing My Dreams, κλασικό τους πλέον κομμάτι και σίγουρα από τα πιο γνωστά. Τραγούδι που δε θα πρέπει να λείπει από καμία εμφάνισή τους. Ονειρικές οι φωνητικές γραμμές, κορυφαία στιγμή και μαζί με το The Rules που είχε προηγηθεί (και τα δύο από το πρώτο άλμπουμ Silent Scream του 2009), έκλεψε την παράσταση. Το setlist πολύ δίκαια μοιρασμένο ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο άλμπουμ, με τα περισσότερα «βασικά» κομμάτια να είναι μέσα σε αυτό. Εάν κατάφερναν να έχουν και τα πλήκτρα στη σκηνή, ίσως να μιλάγαμε και για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα. Λεπτομέρειες πάντως. Δεμένο σχήμα, εδώ και αρκετά χρόνια, χωρίς αλλαγές στο line up τους και χωρείς αποχωρήσεις (μόνη «αλλαγή» η προσθήκη του Nid στις κιθάρες στο δεύτερο άλμπουμ). Πολύ σημαντικό αυτό για ένα συγκρότημα και σπάνιο. Εάν το διατηρήσουν, θα πάνε ακόμα πιο μπροστά και σίγουρα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν και να ζηλέψουν. Το βήμα παραπάνω εξάλλου το έχουν κάνει. Με τη σειρά τους μας ευχαρίστησαν και αυτοί, λέγοντάς μας ότι θα τα ξαναπούμε στο μέλλον, όταν πλέον θα υπάρχει υλικό από το τρίτο, νέο άλμπουμ. Παρακάτω είναι το setlist, με μία πολύ μικρή επιφύλαξη για το τρίτο και το τέταρτο κομμάτι, καθώς δεν είμαι τελείως σίγουρος αν είναι όντως αυτά!

Elysion setlist: Made Of Lies / In Despair / Dreamer / Never Forever / Our Fate / Someplace Better / The Rules / Killing My Dreams

Με μία μικρή καθυστέρηση περίπου είκοσι λεπτών λίγο μετά τις 21:50 τα φώτα σβήνουν. Για λίγα λεπτά μας κράτησε απασχολημένους, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, η Miss Vanity που είχε κάνει intro και στους Elysion νωρίτερα (χορεύοντας σε oriental και ανατολίτικους ρυθμούς κουνώντας κάποια μεγάλα μαντήλια). Αυτή τη φορά, υπό τους ήχους του Firestarter των Prodigy, φρόντισε, ή προσπάθησε τουλάχιστον να φτιάξει μία heavy metal ατμόσφαιρα υποθέτω. Στην αρχή κατάπιε φωτιά ενώ στη συνέχεια, φορούσε κάτι σαν ζώνη με ένα μεταλλικό αντικείμενο και κρατούσε flexim (έτσι νομίζω λέγεται) με τροχό τον οποίο και χρησιμοποίησε δημιουργώντας σπίθες. Κάτι αντίστοιχο έκανε και σε μία κιθάρα λίγο μετά, βάζοντάς της και φωτιά (όχι σε όλη!). Πλάκα είχαν όλα αυτά, αλλά μέχρι εκεί. Έγιναν ανούσια θα έλεγα, σε υπερβολικό και εκνευριστικό βαθμό, κυρίως πριν τους Elysion. Πάμε στα της μουσικής τώρα.

Η στιγμή που πολλοί από εμάς περιμέναμε είχε φτάσει. Στη σκηνή εμφανίζεται ο αινιγματικός και σπουδαίος κιθαρίστας Timo Tolkki, o οποίος έχει γράψει φυσικά τη δική του ιστορία στο power metal, κυρίως με τους Stratovarius. Όπως είχε ακουστεί και νωρίτερα, αυτός είναι οι Stratovarius (σίγουρα με μεγάλο μερίδιο στον συνονόματό του Kotipelto). Τον πλαισίωναν ο Milko Harkin (πρώην Sonata Arctica, Symfonia) στα πλήκτρα, με τον οποίο είχε συνεργαστεί ο Timo επιτυχημένα στους Symfonia, ο μπασίστας Santuu Lehtiniemi που είχε βοηθήσει στην παραγωγή άλμπουμ των Revolution Renaissance και ο Alex Landenburg στα τύμπανα, γνωστός κυρίως από τους Rhapsody (2012 και μετά), αλλά και από τους Mekong Delta (2008 και μετά). Στα φωνητικά, ο δικός μας Mike Livas (Fortress Under Siege, Maidenance και κάποτε Accelarator αν θυμάμαι καλά), o χαρισματικός και ταλαντούχος τραγουδιστής που θυμίζει στο παρουσιαστικό αρκετά από Bruce Dickinson και Mikael Kiske στα νιάτα του. Απίστευτα τιμητική αυτή η θέση και σίγουρα τεράστιο βήμα για τον τραγουδιστή.

Μετά από το intro που μου θύμισε Savatage και το Sirens, η πρώτη βουτιά στο παρελθόν των Stratovarius έγινε με το Fright Night από το μακρινό 1989 και το ομώνυμο ντεμπούτο του συγκροτήματος. Προσωπικά μου έκανε έκπληξη το συγκεκριμένο γιατί δεν περίμενα να ακουστεί υλικό από το πρώτο άλμπουμ. Η συνέχεια ακολούθησε χρονολογικά και από το Twilight Time που κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα, σε τρομερή απόδοση ακούσαμε το Break The Ice με τον ενθουσιασμό από το ταξίδι στην πρώτη περίοδο της μπάντας να ανεβαίνει. Ο ήχος στην αρχή μου φάνηκε ότι είχε μερικά προβληματάκια αφού δεν άκουγα πολύ καλά την κιθάρα του Tolkki. Μπορεί και να ήταν η ιδέα μου, αλλά όπως και να έχει, πολύ λίγα λεπτά μετά αυτό διορθώθηκε με τον ήχο μέχρι το τέλος να είναι «πένα». Το κοινό ήταν σχετικά παγωμένο μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά από το Hunting High & Lowκαι μέχρι το τέλος της συναυλίας αυτό άλλαξε πολύ! Ο Livas ήταν η βασική σύνδεση κοινού και συγκροτήματος και πάντα γεμάτος ζωντάνια και διάθεση, επικοινωνούσε μαζί μας. Κάπου εκεί μας ρώτησε αν θέλουμε να ακούσουμε κάτι γρηγορότερο και ακολούθησε ο διαχρονικός ύμνος Against The Wind, άλλο ένα κομμάτι από το Fourth Dimension (είχε προηγηθεί νωρίτερα το Distant Skies) του 1995. Άλλες δύο επιλογές από εκεί ήταν τα Twilight Symphony και το Galaxiesπου μάλιστα είχε ζητηθεί από πιο πριν και κατενθουσίασε τόσο εμένα όσο και αρκετά άτομα από το υπόλοιπο κοινό. Από τις πιο φοβερές στιγμές του live.

Για τον Timo, να πω ότι δυστυχώς φαινόταν ότι έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από την πάθηση, την ασθένεια που έχει και έχει κουραστεί αρκετά. Σίγουρα είναι λογικό το ότι κουράζεται πιο εύκολα και εννοείται σεβαστό. Για αυτό και αργότερα προστέθηκε drum solo στο setlist, ενώ αναγκάστηκε να κόψει και δύο κομμάτια (το ένα ήταν το Hold On To Your Dream αν έχετε την περιέργεια!) Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι που είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε επί σκηνής. Κάποιες φορές έπαιξε την φοβερή του κιθάρα καθιστός λίγο πιο δίπλα και μπροστά από τον ντράμερ Alex, ο οποίος σε όλο το live, πραγματικά ήταν άψογος, δίνοντας πόνο και «σπάζοντάς» τα πίσω από τα τύμππανα, παικταράς και πραγματικός «φονιάς»! Παρόλα αυτά που έχει τραβήξει ο Timo, έδειξε και με το παραπάνω ότι η τέχνη στην κιθάρα δεν ξεχνιέται και από τα πιο χαρακτηριστικά αυτού ήταν το Speed Of Light! Αλάνθαστος σε όλες τις κομματάρες του, αποδεικνύοντας αυτό που μόλις έγραψα. Ο ήχος γενικά πεντακάθαρος. Highlights της βραδιάς το εκπληκτικό Dreamspace στο οποίο μου σηκώθηκε η τρίχα κανονικότατα και το νοσταλγικό από κάθε άποψη Father Time(εκεί να δεις ανατριχίλα!) από το Episode” (1996). Και τα δύο με τρομερή απόδοση από τον Mike, o οποίος γενικά ήταν εξαιρετικός σε όλα τα τραγούδια, χωρίς να το παρακάνει με τις ψιλές. Στάθηκε επάξια σε αυτό το παραπάνω για αυτόν βήμα και στον απαιτητικό ρόλο να ερμηνεύσει τραγούδια Stratovarius. Του αξίζουν συγχαρητήρια. Σαφώς και δεν έλειψαν τα καθιερωμένα Kiss Of  Judas και Black Diamond από το Visions (1997). Να αναφέρω ότι και τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος απέδωσαν τα μέγιστα, σε μία εξαιρετική συνολικά εμφάνιση. Ο Santuu Lehtiniemi π.χ. βάραγε εντυπωσιακά με το μπάσο του και είχε πάρα πολύ καλή απόδοση, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν υπήρχε και δεύτερη κιθάρα. Δίκαια τράβηξε πολλά βλέμματα πάνω του.

Νομίζω δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναφέρω κομμάτια που θα ήθελα εγώ ή οι υπόλοιποι να ακουστούν επίσης. Η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος εάν άκουγα Legions”, “Forever Free που θα τα προτιμούσα από το πολύ όμορφο Paradise που εννοείται ότι και αυτό μέτρησε, από το Visions ή το I Walk To My Own Song για παράδειγμα, που είναι και λίγο πιο άγνωστο και underground αλλά και από τα αγαπημένα μου, όμως η λίστα δε θα τελειώσει ποτέ! Αν κοιτάξει κανείς το setlist παρακάτω, πιστεύω δε θα απογοητευτεί και μόνο χαμόγελο μπορεί να σκάσει. Το μόνο κομμάτι που εκτελέστηκε και δεν ήταν Stratovarius ήταν η μπαλάντα Key To The Universeαπό το δεύτερο Timo Tolkki δίσκο Hymn For Life” (2002). Σαν επιλογή ίσως θα ήταν πιο ιδανικό να ακούγαμε κάτι άλλο (π.χ. I Did It My Way από Revolution Renaissance ή φυσικά Forever), αλλά ο Timo έχει τον τελευταίο λόγο διότι αυτός ξέρει τι αντέχει και τι θα μπορούσε να παίξει. Επίσης κάπως λογικό, να μη θέλει να παίξει κομμάτια, τα οποία είτε είχαν γραφτεί από τον Kotipelto, είτε τα είχαν γράψει μαζί, όσον αφορά τους στίχους κατά βάση. Το ξέρω ότι γράφω σαν να είδα όλους μαζί τους Stratovarius, αλλά όπως σημειώθηκε από την αρχή, ήταν ο Timo Tolkki που αν δεν υπήρχε αυτός πιθανόν δε θα υπήρχαν καν οι Stratovarius και ακούσαμε ύμνους που σίγουρα πολλοί από αυτούς που γέμισαν το μισό Piraeus Academy έχουν λατρέψει. Επαναλαμβάνω ότι είναι ευτύχημα που καταφέραμε και είδαμε τον Timo να εκτελεί όλα αυτά τα τραγούδια live. Ποιος ξέρει τι έχει τραβήξει όλα αυτά τα χρόνια από την αρρώστια που έχει και σίγουρα και από ψυχολογικής πλευράς. Ποιος ξέρει επίσης αν και πότε θα τον ξαναδούμε στα μέρη μας. Όσοι είστε φίλοι και οπαδοί του power metal και δεν ήρθατε, κάνατε μεγάλο λάθος και το μόνο σίγουρο είναι ότι χάσατε! Εάν με ρωτήσει κανείς πώς είναι ένα πραγματικά καλό live, μία ωραία συναυλία, τότε εύκολα θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τη συγκεκριμένη! Πέραν όλα τα άλλα, να είναι καλά ο άνθρωπος και να την παλέψει όσο γίνεται και όσο μπορεί με την υγεία του και ας μην ξανακάνει live που λέει ο λόγος! Πάνω από όλα να είναι καλά στην υγεία του και ψυχολογικά και όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα.

Timo Tolkki setlist:
Fright Night / Βreak The Ice / Distant Skies / Hunting High & Low / Against The Wind / Twilight Symphony / Speed Of Light / Galaxies / Paradise / Dreamspace / Kiss Of Judas / Father Time / Drum Solo Encore: S.O.S. / Key To The Universe / Black Diamond

Κείμενο – Ανταπόκριση: Πέτρος Μυστικός
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

1 comment

Tzon 4 Μαΐου, 2017 at 3:58 μμ

Τίμιος Τόλκκι δηλαδή ?

Reply

Leave a Comment

Leave a review

X