Στις 11 Φεβρουαρίου 2014 κυκλοφόρησε το album ενός μυστήριου κάπως σχήματος από την Πολωνία. Το όνομα αυτού “II” λοιπόν, δημιουργία των Towers. Και ποιοι είναι οι Towers; Πρόκειται για ένα δυναμικό tow-men band που συνδυάζει bass and drum με τα διάφορα ηλεκτρονικά στοιχεία και εφέ και φυσικά χαοτικά φωνητικά και σκοτεινή διάθεση με τον Rick Duncan σε μπάσο, φωνή και synthesizer και τον Darryl Swan στα λοιπά. Θα ‘λεγε κανείς πως αποτελούν ιδίωμα από μόνοι τους, μιας που ισορροπούν πάνω σε φάσματα όπως sludge, doom, psych-stoner και κάπως post-punk καταστάσεις. Πίσω στην νέα τους δημιουργία τώρα, ονόματι “ΙΙ” με 4 κομμάτια μέσα όλα και όλα, αλλά αρκετά ατμοσφαιρικά. Οι Towers λοιπόν, μέσω της Eolian Empire, μας παρέδωσαν μια δυναμική όψη τους με χορταστικά psychedelic στοιχεία και εμπνευσμένες μελωδίες. Αν το πάρουμε απ’ εξω προς τα μέσα αντικρίζουμε ένα κάπως oldschool artwork cover, άχρωμο, που εμένα προσωπικά μου θυμίζει διάφορα ασπρόμαυρα του Anthony Roberts και με κάνει να περιμένω με ενθουσιασμό το τι θα ακολουθήσει. Καθώς βάζω το πρώτο κομμάτι με όνομα “Hell” κατακλύζομαι από διάφορα σκοτεινά ηχητικά εφέ και ρυθμικά πιατίνια . Περιμένω να ακούσω μια ιστορία ενώ η όλη κατάσταση συνεχίζεται με ένα αρκετά επιθετικό μπάσο και δραματικά φωνητικά σε πολύ καλή εκτέλεση. Παίρνει πολλά έξτρα points λόγω εφευρετικότητας μιας που ο χρόνος του είναι 11:34 και όποιος θέλει μπορεί να γράψει ανάποδα τον αριθμό για να δει τι εννοώ . Πολύ όμορφη εισαγωγή για το album και προσωπικό αγαπημένο. Συνεχίζουμε με το “The Door At The End Of The Hall”, παράνοια. Αγάπησα τα φωνητικά και τον ρυθμό. Αλλά πιο πολύ αγάπησα την ανατριχίλα που σου δίνει η όλη σκοτεινή ατμόσφαιρα και το μυστήριο που αφήνει. Σαν να είσαι σε ένα άδειο σπίτι που ξέρεις πως μέσα κάποτε είχε γίνει ένα απόκοσμο έγκλημα. Σε γενικές γραμμές δεν μπορείς να πατήσεις stop σε αυτό το album εύκολα. Το τρίτο κομμάτι “The Chosen” κινείται κάπως σε διαφορετικό ύφος και μοιάζει βγαλμένο από σκηνή αποκάλυψης. Έδεσε πολύ όμορφα με τα υπόλοιπα αν και εγώ θα το θεωρούσα ένα καλό ορεκτικό για το φινάλε του “II” με τίτλο ”In The Room Of Misfortune” και το album δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα. Εδώ κυριαρχεί πιο πολύ το post-punk με έντονα και γρήγορα drums και φωνητικά ενώ συμπληρώνεται από ένα αρκετά χαοτικό μπάσο που προσδίδει στην όλη την ατμόσφαιρα χαρακτήρα. Εθιστικότατο το “II”, καθόλου κουραστικό και μετρημένο. Καλή ποιότητα, καλή παραγωγή, αξίζει για αγορά και υπάρχει σε ψηφιακή μορφή καθώς και σε βινύλιο.
7/10
Κατερίνα Στασουλάκου
