“Better Days Comin’”. Ένας τίτλος που δε θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικός για τους Winger. Αφού μπήκαν για τα καλά στη νέα εποχή με το αξιοπρεπέστατο “Karma” προ πενταετίας, σειρά έχει ένα ακόμα καλύτερο album. Αν και η διαχρονικότητα του εν λόγω ήχου έχει θυσιαστεί ανεπιστρεπτί στο βωμό της μοντέρνας παραγωγής, ο Kip δεν αντιμετωπίζει κανένα απολύτως πρόβλημα στο να δημιουργεί κομματάρες ακόμα με τα σημερινά δεδομένα.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Midnight Driver Of A Love Machine”, ένα από τα καλύτερα και γρηγορότερα τραγούδια του δίσκου, δίνοντας εν συνεχεία τη θέση του στο πιο χαλαρό “Queen Babylon”, ξαφνιάζοντάς με ψιλοδυσάρεστα. Το χαστούκι που μου είχαν σκάσει πριν δύο μήνες με το single του “Rat Race” εξακολουθεί να έχει σημάδι στη μάπα μου, καταφέρνοντας μόνο να με κάνει να το λατρέψω ακόμα περισσότερο.
Κακή στιγμή κατά πάσα πιθανότητα είναι το ομότιτλο κομμάτι, κυρίως λόγω του μονότονου ρυθμού που το διακατέχει. Φυσικά η old-school πολιτική που χαρακτηρίζει μπάσο και drums σώζουν κάπως τα πράγματα. Η progressive rock υποψία ήδη αχνοφαινόταν από την προηγούμενη φορά, αλλά στο “Tin Soldier” την εκφράζουν στην ολότητά της. Αν και πολύς κόσμος που τους προσκυνούσε κάποτε με το “In The Heart Of The Young” ενδέχεται να πάθει απανωτά εγκεφαλικά!
Πρώτη μπαλάντα είναι το “Ever Wonder”, η οποία μπορεί να μην έχει την αίγλη ενός “Μiles Away” ή “Headed For A Heartbreak”, πλησιάζει όμως αρκετά αυτό το ύφος. Το πιο AOR-ίστικο (σ.σ.: αλλά με ελαφρώς heavy riff) “So Long China” ήταν από τα καλά της ακρόασης. Μελωδικό refrain, Kip Winger ως ο γνωστός μελιστάλαχτος ερμηνευτής και μία ανέλπιστα παλιομοδίτικη αισθητική που κάλλιστα θα μπορούσε να το συμπεριλάβεις στις “χρυσές” μέρες της μπάντας αν δεν υπήρχε αυτό το prog ξεσπασματάκι στα μισά.
Αυτό που συνειδητοποίησα με το “Storm In Me” είναι πως όταν οι Winger επιλέγουν να παίζουν σε mid-tempo ρυθμό, κάπου το χάνουν. Respect όμως στα γαμάτα σολαρίσματα του Reb Beach! Κάτι από τα παλιά σίγουρα έχει και το “Be Who You Are, Now” λόγω του βασικού θέματος στα πλήκτρα. Εξάλλου μην ξεχνάμε πως αν έκαναν κάποιο όνομα οι Winger, αυτό οφείλεται στα keyboards της μπαλάντας.
Βάζοντάς τα όλα μαζί, έχεις ένα δίσκο ο οποίος είναι από τη μία “κλασικό Winger” και από την άλλη μία hard rock κυκλοφορία που διαθέτει έντονο το progressive στοιχείο στη δομή της. Όπως και να ‘χει οι Winger με το “Better Days Comin'” συνεχίζουν την ανιούσα.
7.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
