AlbumsΚριτικές

Wombbath – The Great Desοlation (Soulseller)

Οι Σουηδοί Wombbath δεν είναι χθεσινοί στον χώρο του death metal. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 1990 σαν Seizure, αλλάζοντας όμως το όνομά τους στη συνέχεια, αφού ανακάλυψαν πως υπήρχε ήδη μια αμερικανική (αν δεν κάνω λάθος) hardcore/punk μπάντα, που είχε επιλέξει πριν από αυτούς την συγκεκριμένη ονομασία.

Μέσα σε αυτά τα τριάντα σχεδόν χρόνια ύπαρξης, το συγκρότημα δεν είχε τον αναμενόμενο αριθμό κυκλοφοριών, την δισκογραφία που αρμόζει για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς πέρασαν από πολλές δυσκολίες, πολλές φορές ήρθε η διάλυση και άλλες τόσες η επανένωση. Όλα αυτά βέβαια, είχαν σαν αποτέλεσμα οι Wombbath να έχουν στο ενεργητικό τους ένα demo, δύο ΕΡs κάποια singles και το τρίτο μόλις full-length album τους, το The Great Desοlation, να κυκλοφορεί το 2018 και να κερδίζει τις καλύτερες εντυπώσεις.

Εννέα πραγματικά διαμάντια και δεν ξέρω από που ν’ αρχίσω. Ένας ακούραστος drummer και ογκόλιθος μπασίστας, με τις κιθάρες να βγαίνουν πιο μπροστά, μην κάνοντας συντήρηση δυνάμεων και έμπνευσης σε riffs και μελωδίες, με ίσως τα καλύτερα death metal φωνητικά των τελευταίων ετών να συμπληρώνουν την επίθεση.

Χωρίς πολλά πολλά, το The Great Desοlation ξεκινάει με το εκρηκτικό “Εmbrace Death για να πάρει την σκυτάλη το ομώνυμο και να μην μας αφήσουν για τα πρώτα επτά λεπτά του δίσκου να ηρεμήσουμε από τα δίκασα και τα blast beats. Στο άκουσμα του Footsteps Of Armageddon μου ήρθε και η πρώτη ανατριχίλα. Βρήκα μάλλον (σκεφτηκα) το αγαπημένο μου. Κούνια που με κούναγε. “Βοrn Of Filth, “Punisher Of Broken Oaths(κι άλλο αγαπημένο;) και η συνέχεια ακόμη καλύτερη με τα The Weakest Flesh και Cold Sweet Salvation.

Εκεί είναι που  παρατηρώ πως όσο τελειώνει ο δίσκος τόσο καλύτερος γίνεται, κάτι που δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ! Συνήθως οι περισσότεροι βάζουν πρώτα τα υποτιθέμενα καλύτερα και αφήνουν για το τέλος την «φύρα», όσα βγήκαν από υποχρέωση ή όσα δεν τα γουστάρουν να το πω κι έτσι ή τα θεωρούν πιο αδύναμα. Στην περίπτωση των Wombbath συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αφού το The Great Desοlation έχει τον ακροατή στην πρίζα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Στο “Ηail The Obscene οι Wombbath ρίχνουν τον ρυθμό (μέχρι ενός σημείου φυσικά) με ένα αργό, (με ξεσπάσματα  όμως) χαοτικό κομμάτι, για να κλείσει ο δίσκος με το Harvester Of Sin που προσφέρεται για ατελείωτο headbanging και moshpit, έτσι ώστε να μας αφήσουν να περιμένουμε με ανυπομονησία την συνέχεια, το επόμενο διαμαντάκι. Ελπίζω το The Great Desοlationνα μην είναι κάποιο πυροτέχνημα και αντί για νέο δίσκο έχουμε νέα διάλυση.

9,5/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X