Το να επιλέγεις την μητρική σου γλώσσα (η οποία δεν είναι η αγγλική) για να εκφραστείς καλλιτεχνικά, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε καλλιτέχνη, όταν είναι μέρος του δημιουργικού οράματός του. Είναι αστείο όμως να θες να κάνεις καριέρα πέρα από την ίδια σου τη χώρα και όλες οι πληροφορίες σχετικά με την μπάντα σου να είναι αποκλειστικά και μόνο στη μητρική σου γλώσσα. Δελτίο Τύπου, σελίδα στο Facebook, επίσημο site, και γενικά όλες οι σχετικές με τους Zanthropya Ex πληροφορίες είναι στα Γερμανικά, γεγονός που απομονώνει μια μεγάλη (την μεγαλύτερη) μερίδα του κοινού που δεν γνωρίζει τη συγκεκριμένη γλώσσα. Πρώτο μεγάλο σφάλμα της μπάντας. Το δεύτερο σφάλμα της μπάντας είναι ότι κλέψανε τις φούστες των Borgir και των Behemoth και είμαστε αναγκασμένοι γι’ακόμα μια φορά να υποστούμε την μόδα των overdressed συγκροτημάτων που πιστεύουν ότι έτσι γίνονται extreme…Κούνια που σας κούναγε γατάκια. Στο μουσικό μέρος τώρα, η μπάντα τοποθετείται στον γενικότερο χώρο του σύγχρονου ακραίου metal. Λίγο Σουηδικό Death, λίγο Black, λίγο Thrash, μια απ’όλα χωρίς κρεμμύδι. Και πολύ κλέψιμο. Στο μισό “Leichenfeuer” κλέβουν τους Amon Amarth, στο “Alltagsgrau” κλέβουν Kreator, στο “Schwarze Flagge” κλέβουν Morbid Angel, γενικά απλώνουν τα κουλά τους και αρπάζουν ότι βρουν. Έχει και καλά στοιχεία ο δίσκος όμως. Φοβερά τύμπανα, σε ήχο και σε παίξιμο, αρκετή ενέργεια και επιθετικότητα στις συνθέσεις, το “Utopia” δίνει έναν βαθμό από μόνο του, η χροιά της φωνής είναι δουλεμένη και όσο κάφρικη χρειάζεται για να δώσει το κάτι παραπάνω. Αν δεν είχαν και το ελεεινό τελευταίο “Verwelkte Unschuld” το οποίο είναι εκτός κλίματος δίσκου, ίσως και να μου άρεσε περισσότερο σαν σύνολο. Α, και την «θεατρική» απαγγελία στην αρχή του “Dichter Nebel der Unendlichkeit”. Ένας καλός αλλά καθόλου τίμιος κατά τη γνώμη μου δίσκος, αν μπορείτε να προσπεράσετε το τελευταίο, ρίξτε μια ακρόαση.
5.5/10
Νίκος Κεφαλίδης
