Σταθερή αξία η Arrayan Path. Ένα σχήμα παγκοσμίου επιπέδου που εδώ και μια δεκαετία μας έχει προσφέρει απλόχερα ποιοτική μουσική. Από το 2010 και μετά το συγκρότημα βγάζει νέο υλικό πολύ συχνά, πάντα υψηλής ποιότητας και μπορώ να πω ότι στο “The Marble Gates Of Apeiron” δεν χαλάνε τις εντυπώσεις.
Κάτι λιγότερο από δύο χρόνια έχουν περάσει από το πολύ καλό “Αρχέγονοι”, το οποίο ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον project με τεράστια διάρκεια (πάνω από ογδόντα λεπτά μουσικής). Το συγκρότημα συνεχίζει με την ίδια σύνθεση και άλλη μια φορά session drummer. Αυτή την φορά τα τύμπανα τα έχει αναλάβει ο Danny Conway. Να θυμίσουμε ότι στο “Αρχέγονοι” τύμπανα έπαιζε ο πολύς Mark Zonder.
Πώς συνεχίζεις όμως μετά από ένα τόσο μεγαλεπήβολο album; το συγκρότημα λοιπόν πολύ έξυπνα δεν πάει να ξεπεράσει τον εαυτό του και κάνει μια μικρή αλλαγή πλεύσης. Εκεί που το προηγούμενο album ήταν κατά βάση συμφωνικό/επικό, το υλικό του “The Marble…” είναι σαφώς πιο συμβατικό. Κατά κύριο λόγο στο συγκεκριμένο album οι Arrayan Path παίζουν πιο κλασικό heavy. Ίσως σε κάποιους να φέρουν στον νου την μεσαία περίοδο των Kamelot, ειδικά σε κομμάτια όπως το “Virus”.
Φυσικά υπάρχουν και οι πιο πομπώδεις στιγμές που δένουν με το παρελθόν του σχήματος όπως το καταπληκτικό “Black Sails (The Nemean Ode)”. Από την άλλη υπάρχουν και πιο τυπικά κομμάτια όπως το “The Mask Of Sanity”. Για άλλη μια φορά, η φωνή του Νικόλα Λεπτού δένει εξαιρετικά με το υλικό. Το album είναι ντυμένο με μια πολύ καθαρή παραγωγή που αφήνει όλα τα όργανα να αναπνεύσουν ενώ πολύ δυνατό είναι και το εικαστικό κομμάτι από την Remedy Art Design.
Στο σύνολό του, το “The Marble Gates To Apeiron” είναι ένα πολύ δυνατό album το οποίο απόλαυσα από την αρχή ως το τέλος (λίγες δουλειές μου δίνουν τέτοια χαρά εδώ και χρόνια). Οι Arrayan Path παρουσιάζουν όλες τις πλευρές τους και το ταλέντο τους συνθετικά και εκτελεστικά σε αυτό. Μια κυκλοφορία που για μένα δικαιούται να βρίσκεται στις καλύτερες τις χρονιάς.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
