Το black metal συγκρότημα Drudensang σχηματίστηκε το 2013 στην Βαυαρία της Γερμανίας, γεννημένο από τις στάχτες των συγκροτημάτων Blackhorned Wargoat (2009–2010) και Ravnsvart (2010–2013). Οι Drudensang είναι παιδί του Krámpn, ο οποίος μεγαλωμένος κοντά στο δάσος της Βαυαρίας, που είναι συνδεδεμένο με πολλούς μύθους, παραμύθια και παραδόσεις, πέρασε όλα αυτά τα στοιχεία στη μουσική και στίχους του συγκροτήματος.
Παρόλο που υπάρχουν εδώ και εννέα χρόνια, οι Γερμανοί δεν είχαν κυκλοφορήσει κάποιο ολοκληρωμένο δίσκο, αν και είχαν κυκλοφορήσει τρία demo, τρία split albums, δύο live κι ένα EP. Τώρα, όμως, έφτασε επιτέλους η ώρα για το ντεμπούτο τους, συνολικής διάρκειας πενήντα έξι λεπτών, με τίτλο “Tuiflsrijtt”.
Αυτό που βρήκα πρωτίστως πολύ ωραίο σχετικά με τη μουσική των Γερμανών είναι η εξαιρετική χρήση πανέμορφων μελωδιών και ο σχηματισμός φοβερής σκοτεινής ατμόσφαιρας. Οι μελωδίες είναι παρούσες καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, ενώ τα ατμοσφαιρικά μέρη θα τα συναντήσουμε είτε ως σύντομα περάσματα μέσα στα κομμάτια είτε ως ολόκληρες συνθέσεις, όπως είναι το πρώτο και τελευταίο κομμάτι του δίσκου, που είναι εξολοκλήρου ορχηστρικά.
Κι εκεί θα καταλάβουμε πλήρως πως είναι να έχεις μεγαλώσει κοντά σε ένα μεγαλειώδες δάσος, όπως είναι αυτό της Βαυαρίας, αφού αυτά που αναδύονται μέσα από αυτά τα ατμοσφαιρικά περάσματα είναι η αίσθηση του σκοτεινού, η αίσθηση κάτι του απειλητικού που δεν ξέρεις από που ακριβώς έρχεται, η αίσθηση του ότι βρίσκεσαι εκεί, που εντείνεται από τη χρήση ήχων αγέρα και από ένα φθινοπωρινό / χειμωνιάτικο συναίσθημα που νιώθεις όταν ακούς αυτά τα υπέροχα μουσικά ηχοτοπία.
Εκτός από την ατμόσφαιρα, οι Γερμανοί έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά και στον τομέα της μελωδίας, όπως προείπα. Πέρα από τις παγωμένες μελωδίες, που είναι χαρακτηριστικό στοιχείο των black metal δίσκων, οι Drudensang έχουν διανθίσει τη μουσική τους με πανέμορφες μελωδίες, οι οποίες πολλές φορές έχουν έναν υπέροχο λυρικό και στενάχωρο τόνο, κάτι που γίνεται ακόμη πιο αισθητό όταν τα φωνητικά αποκτούν μια χροιά απόγνωσης.
Και είναι στα πιο αργά και πιο mid-tempo σημεία, όπου ο ακροατής μπορεί να απολαύσει αυτή τη λυρικότητα της μουσικής, χωρίς να αποσπάται από την καταιγιστική και βαριά μουσική των γρήγορων ξεσπασμάτων. Γιατί πέρα από τα ατμοσφαιρικά και τα πιο χαλαρά και μελωδικά περάσματα, προφανώς και ο δίσκος είναι γεμάτος από γρήγορες στιγμές, με γρήγορες βαριές κιθάρες και γρήγορα τύμπανα με άφθονα blast-beats.
Παρόλο που το “Tuiflsrijtt” φτάνει σχεδόν τη μία ώρα, δεν υπάρχει στιγμή που ο ακροατής να νιώθει ότι βαριέται ή να σκέφτεται ότι η μουσική επαναλαμβάνεται ή ότι κρατάει πολύ ο δίσκος. Οι συνεχείς εναλλαγές στο ρυθμό, η ωραία μουσική και κυρίως τα ατμοσφαιρικά περάσματα, κρατάνε το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο, ο οποίος ακροατής σαγηνεύεται από τις ωραίες μελωδίες και μαγνητίζεται από την ατμόσφαιρα. Ένα πολύ όμορφο και δυνατό ντεμπούτο.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
