Η διαδικασία συλλογής πληροφοριών για αυτή τη μπάντα ήταν πραγματικά δαιδαλώδής και για κακή μου τύχη εκνευριστική ανά σημεία. Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για την μουσική τους. Οι αγαπητοί Βραζιλιάνοι Genocidio μάλλον δεν συμπαθούν καθόλου την αγγλική γλώσσα, αφού κόπιασα για να περισυλλέξω κάποια πολύτιμα στοιχεία για το άτομό τους που να μην είναι γραμμένα στην μητρική τους. Μετά από, και το τονίζω, αρκετή ώρα κατάφερα να ανακαλύψω πως διατηρούν 2 σελίδες στο myspace ή μια εκ των οποίων περιγράφει το concept κάθε ενός από τα κομμάτια του ‘The Clan’. Πριν περάσουμε σε αυτό το θέμα όμως ας μου επιτραπεί να παραθέσω την γνώμη μου για τη μουσική τους. Ο δίσκος ευθύς εξ’ αρχής σου δίνει την αίσθηση του αποπροσανατολισμού. Λίγο μελωδικό death, λίγα τεχνικά σημεία, λίγη ατμόσφαιρα, μερικά καφροφωνητικά και αρκετά κακή παραγωγή. Λίγο απ’ όλα κοινώς και τίποτα απ’ αυτά δεν μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ξαφνικά φτάνουμε στο ‘Settimia’ το οποίο ξεχωρίζει με τη μια στα αυτιά οποιουδήποτε καθώς θυμίζει αρκετά βαρύτερους Garden of Delight. Αν και είναι συμπαθητικό κομμάτι, αυτή την τόσο απότομη αλλαγή δεν την λες πρωτοτυπία, την λες έλλειψη προσανατολισμού. Ακολουθούν και άλλες gothic metal επιρροές στη συνέχεια αλλά η απάντησή μου είναι όχι. Το concept είναι κι αυτό λίγο ‘ότι να ΄ναι’, καθώς περιστρέφεται γύρω από μαφιόζικες ομάδες και άλλα τέτοια νόστιμα. Για το κλείσιμο θα πω ότι υπάρχουν από το ’95 παρακαλώ και έχουν κυκλοφορήσει αρκετές δισκογραφικές δουλείες που περιστρέφονται γύρω από το death metal αλλά δυστυχώς δεν πιάνουν το νόημα.
5/10
Αγγελική Καπίρη
