Συνεντεύξεις

Acid Death

Λίγο πριν την κοινή περιοδεία της μπάντας μαζί με τους Onslaught επί Ελληνικού εδάφους, συναντήθηκα με τον μπασίστα/τραγουδιστή των Acid Death, Σάββα Μπετίνη, με σκοπό να αναλύσουμε τα θέματα της μπάντας γύρω από το νέο της αριστούργημα, το “Eidolon”, και όχι μόνο. Ιδιαίτερα ομιλητικός και αξίζει να δείτε τι έχει να μας πει.

Συγχαρητήρια για το νέο album των Acid Death, το “Eidolon”. Πες μου ποιες είναι οι αντιδράσεις για το album αυτό, τώρα που έχουν περάσει σχεδόν 3 μήνες από την κυκλοφορία του.

Όντως έχει τρείς μήνες γεμάτους. Αυτό μας χαροποίησε και ειδικά οι αντιδράσεις ήταν υπέρ του δέοντος θετικές. Δεν το περιμέναμε. Ειλικρινά δεν το περιμέναμε και ήταν αυτό που ουσιαστικά μας εμψύχωσε ακόμα περισσότερο. Όταν γυρίζεις μετά από πολλά πολλά χρόνια, όλοι σε αντιμετωπίζουν με κάποιο σκεπτικισμό, με κάποια περίεργη αίσθηση, καχυποψία. Εμείς φυσικά δεν αποτελέσαμε εξαίρεση, απλά η δουλειά έτσι όπως βγήκε, το πώς φωτογραφήθηκε, το ότι κυκλοφόρησε και παρουσιάστηκε έγκαιρα και πήρε και θετικές γνώμες από δεξιά και αριστερά. Ήτανε κάτι, το οποίο μας έδωσε μια επιπλέον ώθηση, μια επιπλέον δύναμη. Από τον δίσκο είμαστε και εμείς ευχαριστημένοι, το κυνηγήσαμε και εμείς και το πήγαμε όπου μπορούμε – όσο υπάρχει βέβαια ακόμα δουλειά – και πιστεύουμε ότι θα πάει ακόμα πιο καλά.

Φυσικά, υπάρχουν και αναγνώστες που δεν γνωρίζουν την ιστορία των Acid Death. Θες να τους δώσεις ένα μικρό βιογραφικό ώστε να δουν τι γίνεται;

Η μπάντα ουσιαστικά υπήρξε για 12 χρόνια, από το 1989 έως και το 2001. Περάσαμε από το κλασικό thrash της γερμανικής – ευρωπαϊκής σχολής μέχρι το τεχνικό progressive death metal. Τότε φτάσαμε να είμαστε οι μόνοι εκπρόσωποι σε πολλές ευρωπαϊκές οργανώσεις. Κάποια στιγμή στο 2001 σταμάτησαν τα πράγματα και ο κυριότερος λόγος είναι ότι πλέον είχε κουραστεί η ομάδα, γιατί μετά από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς υπήρχε η εντύπωση πως θα μπορούσανε να είχανε γίνει πολλά περισσότερα πράγματα από τη μια. Από την άλλη, μια γενικότερη αρνητική εντύπωση υπήρχε τότε για αυτό που κάναμε, η οποία σίγουρα δεν ήτανε κάτι το οποίο ήταν συνηθισμένο, αλλά σίγουρα αντιμετωπιζόταν με πολύ αρνητική άποψη, κυρίως στην Ελλάδα. Συν το γεγονός ότι είχαμε διάφορα προβληματάκια μεταξύ μας, είδαμε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει το πράγμα και τελειώσαμε. Από εκεί και πέρα μεσολάβησαν δέκα ολόκληρα χρόνια. Πολλοί ανακάλυψαν την μπάντα μέσα σε αυτά τα χρόνια με τους γνωστούς τρόπους: από στόμα σε στόμα, από κάποιο trading, από το internet αργότερα κλπ την ίδια στιγμή που και εμείς ακόμα πιστεύαμε ότι έληξε όλο αυτό άδικα. Η πρώτη προσπάθεια του να επανέλθει το πράγμα ξεκίνησε το 2009, δεν απέδωσε. Ένα χρόνο μετά, όμως, το 2010 διαλύθηκαν όλες οι εσωτερικές παρεξηγήσεις και θέματα που μας απασχολούσαν, οπότε και έφτασε η ώρα να ξεκινήσουμε. Γι’ αυτό και ξεκινήσαμε ξανά το 2010 το ίδιο μοτίβο του 2001, στο τεχνικό progressive death metal.

Αυτό μεσολάβησε παράλληλα με την αποχώρηση 2 εκ των 4 μελών από τους Kinetic;

Αυτό έγινε τελείως ανεξάρτητα. Ήταν τελείως ανεξάρτητη απόφαση σε σχέση με το τι θέλω εγώ να κάνω και το τι θέλει η ομάδα να κάνει. Άλλωστε τα παιδιά συνεχίζουν, δεν έχουν σταματήσει και θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα μάθουμε και νέα τους. Αλλά οπωσδήποτε ήταν μια τελείως ανεξάρτητη απόφαση το αν θα υπάρξει η μία μπάντα ή η άλλη.

Ποιες διαφορές βλέπεις εσύ στους Acid Death στο διάστημα 2001 – 2012; Στους Acid Death της πρώτης περιόδου και στους Acid Death της δεύτερης περιόδου;

Όσο κι αν σου φανεί αστείο είναι η τρίτη περίοδος της μπάντας με την έννοια ότι η πρώτη περίοδος θα μπορούσε να οριστεί από το 1989 μέχρι το 1995 που ήταν μια thrash – death age, όπου ουσιαστικά η μπάντα έπαιζε thrash-death. Η δεύτερη περίοδος ήταν από το 1996 ως το 2001 που ήταν το progressive death metal και τώρα είναι η τρίτη περίοδος που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σε στυλ progressive αλλά βαθμού death metal. Η βασική διαφορά είναι ότι ενώ κρατήσαμε τον ίδιο πυρήνα που είχαμε μέχρι και το 2001 μας βγήκε το πιο death metal υβρίδιο στη σκηνή και αυτό αν θες το αφήσαμε να «τσουλήσει». Θέλαμε να δείξουμε τι ακριβώς είμαστε. Η δεύτερη και βασική διαφορά είναι ότι η ομάδα είναι διαφορετική, με 2 καινούρια μέλη, τα οποία είναι στην ομάδα από το 2010 και μετά. Είναι ο Κώστας ο Αλεξάκης, ο παλιός drummer των Κinetic και ένας κιθαρίστας fan της εποχής εκείνης ο Κώστας ο οποίος έχει αναλάβει τις ηλεκτρικές κιθάρες και τολμώ να πω ότι τώρα η ομάδα δείχνει και ακούγεται πιο πολύ ταγμένη σε αυτό που κάνει, δηλαδή, έχουμε μάθει να δουλεύουμε συλλογικά, να μπαίνει ο ένας στο πνεύμα του άλλου χωρίς να χρειάζονται πολλά διαδικαστικά γεγονός που σίγουρα βοηθά στο να δουλέψουμε. Από εκεί και πέρα η αγάπη μας για τη μουσική παραμένει η ίδια, αυτό έχουμε μάθει να κάνουμε, αυτό θα κάνουμε και στην τελική, από εδώ και στο εξής όποιος θέλει ας το αποδεχτεί.

Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι διαφορές που έχει το “Eidolon” από τον προκάτοχό του;

Σίγουρα, η σημαντικότερη διαφορά είναι η χρονική διαφορά, που είναι δέκα χρόνια. Από εκεί και πέρα θα μπορούσα να πω πως δεν υπάρχουν τρανταχτές διαφορές με την έννοια ότι είναι στο ίδιο μοτίβο, στον ίδιο δρόμο. Απλά το “Eidolon” ακούγεται να είναι πιο πολύ στην εποχή του. Υπάρχει εξέλιξη ούτως ή άλλως στην μπάντα, αλλά οπωσδήποτε είναι μέσα στην εποχή του. Είναι, αν θες, το ίδιο πράγμα με την προσέγγιση του σήμερα, τόσο συνθετικά, όσο και ηχητικά. Είναι δηλαδή στο σύνολό της μια δουλειά όπως θα μπορούσε να γίνει σήμερα.

Στην όλη παραγωγή του δίσκου συμβάλλανε ορισμένα μέλη ή και τα 4;

Όλοι. Κυρίως, βέβαια η δουλειά έγινε από τον Ντένη και τον Κώστα, τους 2 κιθαρίστες, πολύ λιγότερο συνέβαλα εγώ, στιχουργικά εγώ και ο Κώστας ο Αλεξάκης κάναμε την περισσότερη δουλειά. Ευτυχώς η δουλειά είναι συλλογική και αυτό βοήθησε πολύ στην άρτια ολοκλήρωση του album, γιατί ξέρεις, αν κάνει ένας όλη τη δουλειά κάπου τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται μονοκόμματα ή πιο σωστά, κινδυνεύουν να γίνουν μονοκόμματα. Θέλω να πιστεύω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όποιος και να ακούσει το album θα διαπιστώσει πως και γρήγορα κομμάτια υπάρχουν, και πιο αργά, και πιο doom, υπάρχει ακραίο ύφος, λυρικό ύφος. Υπάρχει μια ποικιλία δηλαδή από στοιχεία που δείχνουν ότι έχουν δουλέψει πολλοί άνθρωποι εδώ πάνω και όχι ένας μόνο.

Αν είχατε να συγκρίνατε τους Acid Death με μια άλλη μπάντα πιστεύεις ότι θα ήσασταν πιο κοντά;

Θα τολμούσα να πω ότι έχουμε στοιχεία και από τους κλασικούς, τους Death του Chuck Schuldiner, και από την τεχνική πλευρά τους Atheist και από τεχνική death metal σκηνή της Florida με τους Morbid Angel, Obituary, όπως επίσης και από ευρωπαϊκά στοιχεία, για παράδειγμα στοιχεία από τους Celtic Frost αλλά και πιο λυρικά στοιχεία, που προηγουμένως δεν τα είχαμε τόσο έντονα στο παρελθόν. Είναι πρακτικά μια death metal μπάντα η οποία κινείται σε πολλαπλά επίπεδα και δεν απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο ύφος και σε μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Death metal είναι ο πυρήνας αλλά έχει και τόσα στοιχεία που μπορεί ο καθένας να βρει θετικά σημεία μέσα στη μουσική.

Τι σας έκανε να ονομάσετε στον δίσκο σας “Eidolon”; Υπήρχαν άλλοι προτεινόμενοι τίτλοι ή ήσασταν πρωτεργάτες σε αυτό;

Όχι, ήταν ο τίτλος ο οποίος μας ήρθε μόλις διαβάσαμε τους στίχους από το συγκεκριμένο κομμάτι, που είναι ουσιαστικά και η κεντρική ιδέα του album με την έννοια ότι όλο το album πραγματεύεται θέματα από την τρομακτική πλευρά της ζωής. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι η ιστορία ενός στρατηγού που λατρεύτηκε σε επίπεδο θεοποίησης από τους στρατιώτες του και η όλη παρακμή που έζησαν δια μέσου του αρνητικού και ιδιαίτερου χαρακτήρα του. Ήτανε κάτι το οποίο πιστεύαμε ότι ταίριαζε και στην εικόνα που θέλαμε να προβάλλει το album και ένας τίτλος που θα ήταν εύκολο να το συγκρατήσει ο οποιοσδήποτε.

Οι στίχοι έχουν να κάνουν με πραγματικά γεγονότα ή και με φανταστικά;

Έχει και φανταστικά γεγονότα, απλά είναι παρμένα από την τραγική, σκληρή και ακραία πλευρά της ζωής. Έτσι και αλλιώς πάντα προτιμούσαμε να έχουμε πιο ανθρώπινους στίχους και όχι στίχους για θεούς, ή σατανιστικούς κλπ. Οι ηχογραφήσεις πού έγιναν αυτή τη φορά; Οι ηχογραφήσεις χωρίστηκαν σε 2 μέρη. Τα τύμπανα που ήταν στο πρώτο μέρος τα γράψαμε στα Devasoundz με τον Φώτη το Βερνάρδο των Septic Flesh σαν υπεύθυνο, οδηγό και καθοδηγητή και όλα τα υπόλοιπα (κιθάρες, μπάσο, φωνές, πλήκτρα, μίξη και μάστερ) έγιναν σε έναν δικό μας χώρο, τα S.I.A. Recordings, την παραγωγή την ανέλαβε όλη η μπάντα και η όλη διαδικασία κράτησε περίπου 5 μήνες, από μέσα Σεπτέμβρη του 2011 με αρχές Φλεβάρη του 2012.

Στο ενδιάμεσο η μπάντα είχε και ένα break out για να κάνετε ένα live μαζί με τους Coroner…

Είχαμε δύο πολύ καλά live, το ένα με τους Coroner τον Δεκέμβριο στο Gagarin και το άλλο ήτανε μια βδομάδα πριν από τους Coroner, στο Invasion festival της Φιλανδίας με τους Pestilence. Αν μπορούσαμε να κάνουμε και άλλα live θα τα κάναμε, ωστόσο δεν μπορείς να τα κάνεις όλα, πρέπει να κάνεις focus σε κάποια πράγματα για να πεις ότι θα τα ολοκληρώσεις. Ήταν και οι 2 συναυλίες εμπειρίες εκπληκτικές, δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια, όπως και σε όλα τα live σε τέτοιες περιπτώσεις που ουσιαστικά παίζεις με έναν θρύλο και στην τελική διαπιστώνεις ότι θα μπορούσανε να είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας γιατί είναι τόσο σεμνοί, τόσο απλοί που κυριολεκτικά σε σκλαβώνουν μόνο και μόνο από την εικόνα που σου δείχνουν. Αυτό, ας πούμε, ήταν οι Coroner. Άνθρωποι απλοί, της διπλανής πόρτας , ήταν τα παιδιά που άφησαν τις δουλειές τους την Παρασκευή το βράδυ για να έρθουν εδώ στην Ελλάδα να κάνουνε 2 live και να γυρίσουν ξανά στη δουλειά τους τη Δευτέρα το πρωί. Την ίδια στιγμή που τους βλέπεις, σκέφτεσαι τι έχουν προσφέρει στη μουσική και τι δίνουν σε όλους αυτούς που νομίζουν πως κάτι προσφέρουν και κυκλοφορούν με την μύτη ως τον ουρανό. Είναι κάτι το οποίο εμείς για παράδειγμα δε θα το κάνουμε.

Στο live με τους Coroner τραβήξατε ένα video το οποίο το δίνετε μαζί με το album. Θέλετε να μας πείτε κάτι γι’ αυτό;

Είναι ένα επιχείρημα που κάναμε, δεν προορίζαμε να το κάνουμε DVD. Είχαμε πει πως άμα όλα πάνε καλά στο live κάποια πλάνα θα αποτελέσουν βοήθημα για κάποιο video clip ή για κάποιο οπτικό υλικό που θα συνόδευε το CD, όπως και έγινε. Τελικά βγήκε ικανοποιητικό. Ουσιαστικά είναι 6 κομμάτια με πολυκάναλο ήχο, τα οποία απλά αποτελούν ένα promotional DVD για τη μπάντα το οποίο το διανέμουμε μαζί με το CD.

Την όλη μίξη για το DVD την κάνατε μόνοι σας;

Την μίξη του ήχου την ανέλαβε ο Κώστας ο κιθαρίστας μας που είναι και η δουλειά του, ηχολήπτης, και την επεξεργασία της εικόνας ο Ντέμης, ο άλλος κιθαρίστας, που και αυτού η δουλειά είναι η εικόνα. Ήταν δηλαδή indoor παραγωγή. Είναι κάτι αξιοπρεπές και αποτελεί μνημόνιο για οποιονδήποτε θέλει να δει και ζωντανά πώς είναι και πώς ακούγεται η μπάντα το 2011-2012.

Όσον αφορά το εικαστικό μέρος του album?

Ο Γιάννης ο Νάκος από τα Remedy Art Studios το επιμελήθηκε, ο οποίος έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα και ξέρουμε τη δουλειά του.

Ήταν η πρώτη σας επιλογή ή υπήρξαν και άλλες βλέψεις;

Ψαχτήκαμε ιδιαίτερα σε αυτό το θέμα γιατί εξαρχής δε θέλαμε κάτι περίεργο. Θέλαμε κάτι που να είναι “into the point”. Απευθυνθήκαμε σε διάφορους γραφίστες και Έλληνες και ξένους, το πρότεινα κιόλας και μας έδειξαν δείγματα της δουλειάς τους, απλά ο Γιάννης ήταν αυτός που έφτιαξε αυτό που μας έκανε όλους να πούμε: “wow”. Κάθισε με όλη του την αγάπη και τη διάθεση, με μεράκι έφτιαξε όλο το artwork του δίσκου, το οποίο τολμώ να πω πως είναι εκπληκτικό. Είναι ίσως η καλύτερη δουλειά που είχε η μπάντα μέχρι τώρα. Γενικά, λάβαμε πολύ καλές κριτικές και για τα κομμάτια και για το εξώφυλλο και εμείς είμαστε σίγουρα ικανοποιημένοι από τη δουλειά που αυτός ο άνθρωπος μας παρέδωσε.

Όντας η τρίτη περίοδος χρονικά της μπάντας, είχε περάσει και από το μυαλό σας για παράδειγμα να πειράξετε το κλασσικό πλέον λογότυπο σας;

Όταν σηματοδοτούνται αλλαγές σε μια μπάντα ορισμένοι το σκέφτονται. Εμείς θέλαμε αυτό που είχαμε. Απλά θέλαμε να δουλεύει σωστά. Ακούστηκαν πολλές απόψεις επί του θέματος, μας είπαν μέχρι και να αλλάξουμε το όνομά μας(!!!), εμείς όμως θέλαμε αυτό που υπήρχε από την αρχή, το θέλαμε όμως να δουλεύει σωστά, γι’ αυτό και κρατήσαμε το ίδιο λογότυπο και την ίδια φιλοσοφία απλά φροντίσαμε να επενδύσουμε στο να δουλέψει η ομάδα σωστά. Είμαστε 4 άνθρωποι, φίλοι πάνω απ’ όλα. Να γουστάρει ο ένας τα στοιχεία του άλλου και τα κουσούρια και τα θετικά, αλλά παράλληλα να κάνουμε σωστά αυτό που κάνουμε. Γι’ αυτό και δε χρειάστηκε να πειράξουμε τίποτα, ούτε λογότυπο, ούτε όνομα. Έπρεπε να το κάνουμε όπως ήταν, όσον αφορά αυτόν τον γραφειοκρατικό τομέα.

Επόμενη εμφάνιση είναι αυτή με τους Onslaught. Είναι ένα καλό promotion για τα live που έρχονται.

Είναι 4 live αυτά που έχουμε κανονίσει. Είναι ουσιαστικά μια διπλή περιοδεία μέσα στην Ελλάδα. Παίζουμε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καστοριά και Τρίκαλα. Είναι 20 και 21 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα όπου παίζουμε με τους Onslaught, στο An και στο 8ball. Στην Καστοριά στις 28 του Οκτώβρη στο Blue Note και στην μουσική σκηνή στην Πλατεία των Τρικάλων 3 του Νοέμβρη. Αυτά είναι τα live επί του ελληνικού εδάφους τα οποία θα γίνουν μέχρι να έρθει ο χρόνος. Δεν έχουμε δρομολογήσει άλλον live επί ελληνικού εδάφους αυτή τη στιγμή. Κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ήδη υπάρχει κάτι στον ορίζοντα, απλά θέλουμε να δούμε κατά πόσο είναι εφικτό να μπούμε με μια πορεία με ευρωπαϊκή περιοδεία 10-15 ημερών, γιατί κακά τα ψέματα είναι κάτι που και χρειάζεται αλλά και θέλουμε να το κάνουμε.

Άλλα μέρη στην Ελλάδα που σκέφτεστε να επισκεφτείτε άμεσα;

Δεν έχουμε κάτι στα σκαριά. Αν προκύψει κάτι στο άμεσο μέλλον είναι καλοδεχούμενο. Εν αρχή είναι αυτά τα 4 live με αυτή την επωνυμία και περιμένουμε όλοι τους φίλους και μη να έρθουν να μας δουν από κοντά.

Έχετε βλέψεις για live και σε ελληνικό και σε ξένο έδαφος. Σκέψεις για νέο υλικό;

Ακόμα όχι. Αλλά σίγουρα δεν θα κάνουμε 10 χρόνια για να ξαναβγάλουμε κάτι.

Μέχρι στιγμής πρέπει να έχετε άψογη σχέση με τη Noisehead. Η επιλογή ήταν κάτι το εύκολο;

Πήγαμε συνολικά σε περίπου 35 εταιρίες με τη δουλειά έτοιμη, με έτοιμο το artwork της κλπ μαζί με ένα πακέτο με πληροφορίες για το ποιοι είμαστε, τι κάναμε μέχρι τώρα κ.α. Θετική απάντηση πήραμε από 6. Καταλήξαμε στην Noisehead και βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετώπισαν και έχοντας σαν δεδομένο ότι μπορούμε και εμείς να ανταπεξέλθουμε. Δεν είναι μεγάλη εταιρία, μεσαίου βεληνεκούς, αλλά ακριβώς γι’ αυτό προσέχει τους ανθρώπους που έχει. Είναι βέβαια κτητικοί, αυστηροί σε αυτό το επίπεδο αλλά από την άλλη μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους στέλνοντας ένα mail και λαμβάνοντας μια απάντηση. Είμαστε ήδη στον τέταρτο μήνα συνεργασίας. Η συνεργασία είναι άψογη. Οι ίδιοι έδειξαν ότι αγάπησαν τη δουλειά. Αν όλα πάνε καλά θα συνεχιστεί η συνεργασία μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η συνεργασία είναι ορισμένη για 2 χρόνια, δεν έγινε μόνο για το “Eidolon”, αλλά για όσα cd καταφέρουμε να βγάλουμε σε αυτά τα 2 χρόνια. Η συνεννόηση ήταν απλή: Αν δούμε ότι είσαστε εντάξει απέναντί μας και είμαστε εντάξει τα χρόνια θα γίνουν 4, 6, 8, 10.

Θέλω να σε ευχαριστήσω για την συνέντευξη. Θέλει να πεις κάτι τελευταίο για τους οπαδούς της μπάντας;

Ένα ευχαριστώ σε όλους όσους μας άκουσαν, μας αγόρασαν, είδαν το “Eidolon”, μας έστειλαν θετικά σχόλια αλλά και την άποψή τους, όποια και να ήταν. Τους περιμένουμε όλους στα live και από εκεί και πέρα, εδώ θα είμαστε και θα δείξει ο χρόνος αν όλα πάνε καλά ή όχι.

Νίκος Σιγλίδης

www.aciddeath.net

www.reverbnation.com/aciddeathgr

www.facebook.com/aciddeathgr 

Band

Σάββας Μπετίνης: Μπάσο/Φωνητικά

Κώστας Κ.: Κιθάρα

Ντένης Κωστόπουλος: Κιθάρα

Κώστας Αλεξάκης: Τύμπανα

Discography

Pieces Of Mankind, 1998

Random’s Manifest, 2000

Eidolon, 2012

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X