Η μπύρα έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες. Φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, μετατρέπει και τον πιο συγκρατημένο σε λιώμα και γενικότερα δίνει το έναυσμα για τρελό party. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου η μπύρα σε λυγίζει και σε κάνει να λες πράγματα που δεν πρόκειται να πεις. Λίγα μόλις λεπτά μετά την ακουστική εμφάνιση των Anathema στα πλαίσια του “Universal” DVD, συνάντησα από κοντά τον Vincent Cavanagh, ο οποίος για ακόμα μία φορά είχε κατεβάσει τις μπύρες μονορούφι. Αυτό που ξεκίνησε ως μία τυπική συνέντευξη, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μετατράπηκε σε προσωπική μάχη του frontman με τους προσωπικούς του δαίμονες. Μαζί, θυμηθήκαμε παλιούς γνωστούς, κάναμε ανασκαφές στο παρελθόν και συζητήσαμε “παρεξηγήσεις” που ανά καιρούς έχουν πληγώσει τη μπάντα.
Γεια σου Vinnie! Είμαι ο Χάρης!
Χαίρομαι που σε γνωρίζω Χάρη. Δεν ξέρω αν προφέρεται το ίδιο, αλλά έχω ένα γάτο που τον λένε Χάρη! Χαχαχα!
Χαχαχα! Τι να πω. Σύμπτωση! Τέλος πάντων. Καλώς ήρθατε ξανά στην Ελλάδα. Πώς νιώθεις που είστε και πάλι εδώ;
Ευχαριστώ. Νιώθω υπέροχα! Μόλις παίξαμε unplugged σε ένα πολύ μικρό venue στην Αθήνα. Αν κάποιος ήταν σε αυτή την εμφάνιση, θα έβλεπε το κοινό μπροστά σε ένα ημικύκλιο γύρω από τη μπάντα, πράγμα που είναι απίστευτο. Είχαμε πολύ τραγούδι και μεγάλη επικοινωνία ανάμεσα στη μπάντα και τον κόσμο.
Όπως πάντα.
Ναι, όπως πάντα! Ήταν πολύ όμορφο.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την κυκλοφορία του τελευταίου σας album, “Weather Systems”. Ποιο είναι το feedback που δεχτήκατε απ’ τους ακροατές;
Οι ίδιοι οι ακροατές το λάτρεψαν και είδαμε πολλές θετικές αντιδράσεις απ’ όλους, ενώ είχαμε και πολύ καλές αντιδράσεις από τον Τύπο. Δε μπορούσαμε να ζητήσουμε τίποτα παραπάνω. Πάντα είμαστε σίγουροι σε ό,τι κάνουμε. Είμαστε χαρούμενοι με αυτό το δίσκο και ανυπομονούμε να κάνουμε τον επόμενο.
Οφείλω να σου ομολογήσω πως κάθε φορά που μαθαίνω για την επόμενη επίσκεψή των Anathema στη χώρα μας, νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος. Αυτή τη χρονιά με εκπλήξατε με αυτό το acoustic show. Αλήθεια, γιατί αποφασίσατε να κάνετε το “Universal” σε ακουστική μορφή;
Το acoustic show το κάνουμε εδώ και ένα χρόνο. Έπρεπε να έρθουμε και στην Ελλάδα γι’ αυτό. Ειδικά έτσι όπως είναι το ακουστικό set αυτή τη στιγμή. Με το Danny να παίζει στα πετάλια όλα τα beats και τις μπασογραμμές, με το πιάνο. Είναι σαν να παίζουμε ένα είδος ambient. Συν ότι έχουμε και τους τρεις τραγουδιστές. Είναι ένας ενδιαφέρον τρόπος για να παίζεις. Πρώτα απ’ όλα, αυτός είναι ο λόγος που το κάνουμε. Γιατί απολαμβάνουμε να παίζουμε έτσι. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις τα τραγούδια να παίζονται μ’ αυτή τη μορφή και να βλέπεις τι αυτοσχεδιασμούς μπορείς να κάνεις με αυτά. Πολλά άτομα από το κοινό έχουν την ευκαιρία να δουν τη μπάντα και τα τραγούδια που αγαπούν χωρίς τα συνηθισμένα όργανα μίας κανονικής rock μπάντας. Ξέρεις…
Μπορείς να πεις δηλαδή πως είναι και ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης.
Ναι, ακριβώς! Είναι πιο στενό, είναι πιο άμεσο, πιο συνεχές και πιο δύσκολο. Γιατί δε μπορείς να κρύψεις τα λάθη που ενδέχεται να κάνεις.
Αυτό το show ήταν παλιά ιδέα, ή προέκυψε αμέσως μετά την κυκλοφορία του “Weather Systems”;
Ήταν παλιά ιδέα. Ο Danny και εγώ κάνουμε ακουστικά gigs για 10 χρόνια με κιθάρες και πιάνο. Σε αυτή τη φάση η ιδέα που είχαμε επέστρεψε και αναπτύχθηκε. Νομίζω πως όλο αυτό οφείλεται κυρίως στο Danny. Εκείνος ήταν που ένιωσε την αναγκαιότητα. Όταν παίζει μόνος του αναλαμβάνει τα πάντα. Δε χρειάστηκε να αναλάβω τις ακουστικές κιθάρες ή τα πλήκτρα. Παρόλα αυτά, κατάφερα να πετύχω αυτό το ambient στοιχείο και την ατμόσφαιρα που χρειάζεται. Είναι κάτι διαφορετικό. Όμως το απολαμβάνουμε.
Τώρα ας περάσουμε στον οπτικό τομέα του “Universal” DVD, κάτι που μπορώ να περιγράψω μόνο με μία λέξη: Μαγεία!
Cool! Σ’ ευχαριστούμε πολύ!
Πιστεύεις ότι το φόντο του αρχαίου ρωμαϊκού θεάτρου βοήθησε σε αυτό;
Ναι. Γνωρίζαμε απ’ την αρχή ότι έπρεπε να κάνουμε ένα Bly-Ray/DVD που θα συνόδευε το φιλμ. Μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε με την ορχήστρα και αυτό ήταν! Το γυρίσαμε. Ήδη ξέραμε πως θα ήταν ξεχωριστό όταν είδαμε από κοντά το μέρος. Αφιερώσαμε πολύ χρόνο, κάναμε όλες τις προετοιμασίες και ξοδέψαμε πάρα πολλά χρήματα. Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος που συμμετείχε σ’ αυτό και όλα ήρθαν μαζεμένα όταν συνειδητοποιήσαμε πως όλο αυτό θα γινόταν “one-take” και πως θα έχουμε μόνο μία ευκαιρία για να το κάνουμε.
Δηλαδή θα μπορούσες να πεις πως σταθήκατε και λίγο τυχεροί στην προκειμένη περίπτωση;
Χμμμ… Ναι. Αλλά, ξέρεις, σε τέτοιες καταστάσεις πηγαίνεις και λίγο προετοιμασμένος. Είχαμε το καλύτερο crew και κάναμε τις καλύτερες προετοιμασίες. Γιατί, όπως είναι φυσικό, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Κάτι μπορεί να πάει στραβά. Ευτυχώς για μας, έγινε σωστά και ήμασταν χαρούμενοι από την αρχή μέχρι το τέλος της εμφάνισης. Ειδικά στο κομμάτι “Flying”, ξεκίνησαν να σκάνε πυροτεχνήματα ακριβώς έξω από το χώρο. Και αυτό το timing ήταν τέλειο! Αν ήσουν εκεί, θα καταλάβαινες. Ξέρεις…Είναι όπως όταν έχεις μία μπάντα σε ένα festival και αρχίζουν τα πυροτεχνήματα. Αλλά δεν είχε να κάνει με μας. Ήταν η πόλη. Είχαν μία επίδειξη με πυροτεχνήματα εκείνη την ώρα για τους δικούς τους λόγους.
Άρα κόλλησε με το show.
Ναι, ταίριαξε τέλεια! Κάτι τέτοια μας συμβαίνουν ανά καιρούς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά όταν παίζαμε στη Ρουμανία. Ήταν μία παλιά εκκλησία στην κορυφή ενός λόφου. Μία πανέμορφη τοποθεσία. Στο τελευταίο κομμάτι της συναυλίας, στην τελευταία νότα που παίξαμε, έπεσε μία τεράστια αστραπή! Μετά ακούστηκε μία μεγάλη βροντή. Και ήταν τόσο δυνατή που μπορούσες να την ακούσεις απ’ όποια μεριά και να καθόσουν! Έχει ανέβει και στο YouTube. Πάνω εκεί που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το κλείσιμο… Μπουμ!!! Αυτά μας συμβαίνουν συνέχεια. Έτσι έγινε και στο “Universal”. Και κάτι τέτοιες στιγμές συμβαίνουν μια φορά στην αιωνιότητα. Θα το θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. Είναι μία ιστορία που θα μπορείς να λες στα παιδιά σου ή στα εγγόνια σου.
Απίστευτο! Πες μας λίγα λόγια σχετικά με τη συνεργασία σας με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Plovdiv.
Λοιπόν. Πρώτα απ’ όλα, η Φιλαρμονική του Plovdiv κάνει κάθε χρόνο μία συνεργασία με μία rock ή pop μπάντα. Την εποχή που παίζαμε ήταν ο Fish από τους Marillion. Για μας, η Βουλγαρία είναι μία από τις τελευταίες αφίξεις των Anathema. Η πρώτη φορά που παίξαμε εκεί ήταν το 2010. Όμως έχουμε ένα καταπληκτικό κοινό εκεί. Επιπλέον, γνωρίζουμε και τον promoter τους. Είμαστε οικογενειακή μπάντα. Όπου κι αν πάμε, διατηρούμε μία οικειότητα με τον κόσμο. Μας αρέσει να γνωρίζουμε promoters. Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Οι σχέσεις μας με το Βούλγαρο promoter είναι πολύ καλές. Είναι πολύ καλός τύπος. Επικοινώνησε μαζί μας και του ζητήσαμε να μας δώσει μία ευκαιρία να παίξουμε μαζί τους. Φυσικά είπε ναι. Η ίδια η Φιλαρμονική του Plovdiv, τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή, είναι πολύ επαγγελματίες. Έκαναν τρίωρες πρόβες την ημέρα για αρκετές μέρες και κατάφεραν να παίξουν όλα τα τραγούδια. Τη συγκεκριμένη μέρα που έγινε το live είχε τόση πολλή ζέστη, που στην ουσία δεν υπήρχε κάλυψη γι’ αυτούς. Ο ήλιος τους χτυπούσε στο κεφάλι κάθε πρωί που έκαναν πρόβα. Ήταν στρατιώτες! Γιατί θα μπορούσαν να είχαν πάθει ηλίαση. Για τόση ζέστη σου μιλάω! Ήταν υπέροχοι. Η μουσική που παίξαμε όντως είναι “καθολική” (σ.σ. “Universal”). Και ταιριάζει σε όλους τους τρόπους ζωής. Είτε είσαι νέος, είτε είσαι γέρος. Δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι η μουσική μας έχει στοιχεία που ενώνουν διαφορετικά μεταξύ τους άτομα, ανεξαρτήτου χώρας ή κοινωνικού επιπέδου. Είμαστε από το Liverpool. Θέλουμε να είμαστε οικογένεια ακόμα με ανθρώπους που δε γνωρίζουμε. Και κάπως έτσι νιώθουμε όταν εισπράττουμε το χειροκρότημα στη σκηνή. Είναι φανταστικό!
Ειλικρινά πρέπει να σου πω ότι στο “Universal”, μερικές versions αγαπημένων μου κομματιών όπως τα “Flying”, “Deep” και “A Simple Mistake” είναι οι καλύτερες που έχετε εκτελέσει υπό live συνθήκες. Νομίζεις πως αυτή θα μπορούσε να είναι η καλύτερή σας στιγμή, τουλάχιστον για τους Anathema της τελευταίας δεκαετίας;
Πιστεύω μέχρι αυτή τη στιγμή, κατά πάσα πιθανότητα ναι. Αλλά είναι αδύνατον να πεις κάτι τέτοιο. Αν σκεφτώ λίγο το παρελθόν με το “Roads” του 2004, για μένα είναι το ίδιο καλό. Τέτοια gigs μένουν ανεξίτηλα αποτυπωμένα στη μνήμη σου και δε μπορούν να σβηστούν. Για να σου πω την αλήθεια όμως, αυτό εξαρτάται. Από μία εξωτερική αντίληψη, ο κόσμος μπορεί να το δει σαν μία επιτυχία. Να παίζεις μαζί με μία ορχήστρα 36 εγχόρδων και να εκτιμάς το γεγονός ότι ηχεί τόσο όμορφα με τους επιπλέον παίκτες. Και πάλι όμως, όταν σε θεωρούν rock μπάντα, αυτό δεν ακούγεται το ίδιο. Έτσι ήταν τότε και με το “Roads”. Ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό. Τη θυμάμαι εκείνη τη βραδιά. Ευτυχώς για μας (και για το κοινό), το γεγονός ότι υπάρχει ακόμα μουσική στις μέρες μας είναι κάτι που μας δυναμώνει, που μας κρατάει σε φόρμα. Μας κάνει να εστιάζουμε στη μουσική μας, στο παίξιμό μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντα θα έχεις μία καλή βραδιά. Φυσικά αν ξέρεις τι κάνεις.
Τώρα, αν δε σε πειράζει, ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν. Την περίοδο 2000-2002 οι Anathema αντιμετώπισαν μία ισχυρή κρίση που οφειλόταν σε αποχωρήσεις μελών, το κλείσιμο της Music For Nations και άλλων δυσκολιών που σχεδόν σας οδήγησαν να αλλάξετε το όνομα της μπάντας. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Χμμμ… Αν θες να μιλήσουμε για κρίση, αυτά δεν ήταν τίποτα συγκριτικά με αυτά που περνούσα. Εκείνη η περίοδος ήταν η χειρότερη της ζωής μου. Και εννοείται πως ό,τι συνέβαινε τότε με τους Anathema, ήταν για μένα λίγης σημασίας. Για κάποιους άλλους όχι τόσο, αλλά ξέρεις… Όλοι βγήκαμε από αυτό πιο δυνατοί και αυτό είναι που μετράει. Και να σου πω κάτι;;; (σ.σ. κάπου εδώ άρχισε να παίρνει ανάποδες) Αυτά που έχουν συμβεί στη ζωή μου έκαναν τη μπάντα να μοιάζει με απλό αεράκι! Και θέλω να σε ρωτήσω το εξής. Αν σου δινόταν ποτέ η ευκαιρία να έχεις τα πάντα όπως θες εσύ, ειδικά στην παιδική σου ηλικία, θα τη δεχόσουν; Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έγιναν, νιώθω χαρούμενος που έμαθα πράγματα μετά από όλα αυτά τα προβλήματα και που κατάφερα να βγω υγιής μέσα απ’ όλη αυτή την αρνητική κατάσταση. Έχω πολλή υπομονή και ανεκτικότητα σαν άτομο. Συνήθιζα να δουλεύω στο Liverpool, βοηθώντας τον κόσμο με πολλούς και διάφορους τρόπους. Αυτά τα πράγματα σου διδάσκουν πως είναι να είσαι πραγματικά σκατά! Οπότε… Tο να είσαι σε μπάντα;;; Fuck οff! Δεν είναι δύσκολο. Απλά πρέπει να το συνηθίσεις.
Ανά τα χρόνια, παρατηρούμε μία τεράστια προτίμηση των καλλιτεχνών για τα ακουστικά shows. Ως καλλιτέχνης, τι πιστεύεις πως είναι αυτό που διαφοροποιεί ένα ακουστικό show από ένα κανονικό show;
Λοιπόν. Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τους Anathema από τους Anathema ενός ακουστικού show, ε; Χμμμ… Παίζουμε διαφορετικά. Χρησιμοποιούμε loop samples, κιθάρες που ακούγονται σαν πλήκτρα, πιάνο, έχουμε τρεις τραγουδιστές, έχουμε μπάσο. Και όλα παίζονται ζωντανά. Δεν ξέρω κάποιον άλλο που να το κάνει αυτό. Ίσως υπάρχει, αλλά εγώ δεν ξέρω άλλον. Ειδικά στον τομέα μας, ξέρω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο σαν αυτό. Το κάνουμε γιατί αγαπάμε τη μουσική μας. Παίζεις μουσική με ένα νέο τρόπο. Και με αυτό τον τρόπο βάζουμε στη μουσική μας το κλασικό στοιχείο με τις ορχήστρες. Αγαπάω όλη τη μουσική που έχουμε δημιουργήσει. Αγαπώ και την παλιά μας μουσική εξίσου. Ποτέ δε θα το κάναμε αν δεν αγαπούσαμε την παλιά μας μουσική. Και τώρα έχουμε τρεις τρόπους για να παίζουμε τη μουσική μας: τον κλασικό, τον ακουστικό και τον rock.
Στο “Universal” DVD, όπως και στο “Weather Systems”, η Lee Douglas παίζει σημαντικό ρόλο στα τραγούδια των Anathema. Θα ‘πρεπε να τη θεωρούμε μόνιμο μέλος της μπάντας;
Ναι. Και θα έπρεπε να το έχετε κάνει ήδη. Είναι μόνιμο μέλος. Είναι στις αφίσες εδώ και χρόνια. Οι Anathema είναι μία μεγάλη οικογένεια που περιέχει μέσα δύο οικογένειες. Και οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πολύ σημαντικοί για τη μπάντα.
Πολλοί fans θεωρούν τα “Alternative 4” και “Judgement” ως αριστουργήματα της καριέρας σας. Κάποιοι λένε πως μπορεί και να μην ηχογραφήσετε ποτέ ξανά τέτοιους δίσκους. Τι θα τους απαντούσες; Ένιωσες ποτέ ότι αυτοί οι δύο δίσκοι μπορεί να σε “στοιχειώνουν”;
Όχι. Γιατί να νιώθω στοιχειωμένος;
Σε ρωτάω επειδή ξέρω πως, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αυτά τα δύο albums είναι τα πιο επιτυχημένα.
Αλήθεια; Αυτό είναι πολύ καλό. Αλλά δε μας επηρεάζει τίποτα. Δε μας ενδιαφέρουν οι θετικές ή οι αρνητικές αντιδράσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις πωλήσεις.
Δίκαιη απάντηση. Από τα θεμέλια της μπάντας με το όνομα Pagan Angel, αλλάξατε πολλά μουσικά στυλ αλλά κατά κάποιο τρόπο πάντα καταφέρνατε να διατηρείτε την καταθλιπτική ατμόσφαιρα σε υψηλά επίπεδα. Μπορεί να ακουστεί γραφικό αλλά, είναι στο αίμα σας ή είναι ιδέα μου;
Ναι, είναι στο αίμα μας. Είναι στην ιστορία μας. Είναι στη ζωή μας. Είναι αυτό από το οποίο προερχόμαστε. Γιατί η μουσική μας έχει ένα βαθύ νόημα. Είναι οι ερωτήσεις σχετικά με τη θνησιμότητα, την αγάπη, τη ζωή. Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω των ζωών που ζήσαμε. Αυτή ήταν η ζωή που ζούσαμε ακόμα και πριν φτιάξουμε τη μπάντα. Το ξεκινήσαμε σαν παιδιά και το συνεχίσαμε για πάρα πολύ καιρό. Σε κάποιο βαθμό θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, όσο νιώθουμε ελεύθεροι. Είμαι ένα πολύ χαρούμενο άτομο. Ένα πολύ θετικό άτομο. Είμαι ένας μαχητής. Αρνούμαι να αφήσω τον εαυτό μου να νιώθει λυπημένος παρ’ όλα αυτά. Αυτές τις μέρες χρειάζεται να διατηρείς μία πολύ θετική στάση. Και αν το κάνεις αυτό, όλα τα αρνητικά θα πάψουν να υπάρχουν. Αυτό με βοήθησε πολύ. Επέλεξα τη ζωή μου, έκανα θετικές αλλαγές, αναγκαίες αλλαγές και όλα άρχισαν να καλυτερεύουν. Μπορείς να πεις πως ήταν σύμπτωση ή ό,τιδήποτε. Για μένα οφείλεται πως μπήκα στο σωστό μονοπάτι. Και αν μείνεις σ’ αυτό το μονοπάτι και συνεχίσεις να ζεις οπτιμιστικά, θα το καταφέρεις. Όλοι αποτυγχάνουμε. Αλλά πρέπει να προσπαθούμε, δεδομένου ότι έχουμε περιορισμένο χρόνο. Το μεγαλύτερο επίτευγμα που μπορεί να κάνει ένα άτομο, είναι να γεμίσει τη ζωή του με θετικά άτομα. Αν υπάρχουν αρνητικά άτομα στη ζωή σου, ευχήσου τους τα καλύτερα. Αλλά ξέκοψέ τους, γιατί δε θα σε βοηθήσουν. Αν κυνηγάς κάποιον που θες να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, δεν πρόκειται να συμβεί. Πρώτα πρέπει να νιώσεις ο ίδιος καλύτερα. Να νιώσεις άνετος, χαρούμενος. Έτσι ώστε να αντιμετωπίσεις τα εμπόδια στη ζωή σου. Προφανώς για κάποιους είναι περισσότερο δύσκολο. Εμένα μου πήρε χρόνια. Γαμημένα χρόνια για να συνέλθω. Νομίζω πως ήμουν γύρω στα 33 όταν τελικά έδιωξα τους δαίμονες μου. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Αλλιώς θα είχα τρελαθεί! Κάπως έτσι έγινε και το 2005 όταν ο Danny έκοψε το ποτό γιατί αλλιώς θα τον είχε καταστρέψει. Από τότε δεν ξαναήπιε αλκοόλ. Άρα είναι όλα θέμα επιλογής. Αλλά να ξέρεις πως όταν επιλέξεις, δε γίνεται να γυρίσεις πίσω.
Μιλώντας για παρελθόν, εξακολουθείς να έχεις επαφές με το Darren White και το Duncan Patterson;
Εννοείται! Τους αγαπάω πάρα πολύ αυτούς τους τύπους! Είναι οικογένεια, αφού γνωριζόμαστε σχεδόν όλη μας τη ζωή. Τώρα ζω στη Γαλλία, ενώ εκείνοι στην Αγγλία. Οπότε δεν τους βλέπω αρκετά συχνά. Όταν όμως το κάνω, είναι σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα. Είναι όπως όταν ήμασταν παιδιά. Κάνουμε την ίδια πλάκα με τότε.
Άκουσες καθόλου το project του Duncan, τους Alternative 4;
Ναι, το άκουσα. Λατρεύω αυτές τις ιδέες. Τις ξέρω αυτές τις ιδέες από τότε που ο Duncan ήταν ακόμα στη μπάντα. Μερικές από αυτές είναι πολύ παλιές.
Δεν το ‘ξερα αυτό.
Ναι, ναι! Πολύ παλιές. Στριφογύριζαν στο μυαλό του για πολλά χρόνια, αλλά για κάποιο λόγο δεν είχε καταφέρει να τις δημιουργήσει με τον τρόπο που ήθελε. Νομίζω πως στο επόμενό του album έχει κι άλλο υλικό που θέλει να βγάλει απ’ τον οργανισμό του. Υλικό που θέλει να εξελίξει. Οπότε είμαι περίεργος να δω τι είναι αυτό. Αλλά μου αρέσει αυτό που κάνει, όπως και όλα τα projects του Duncan. Και πιστεύω ότι δεν έχει δεχτεί την αναγνώριση που του αξίζει. Μπορεί και για διάφορους λόγους. Θεωρώ πως ο Duncan είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα που υπάρχουν, ειδικά ως στιχουργός. Πρέπει να δεχθεί περισσότερη έκθεση απ’ ό,τι τώρα.
Πριν είπες πως σχεδιάζετε να κάνετε ένα νέο Anathema album. Θα ήθελες να μας δώσεις λίγες πληροφορίες γι’ αυτό ή έστω να μας δώσεις μια μικρή γεύση;
Λοιπόν. Μπορώ να σου πω πως αμέσως μετά από αυτό το ακουστικό show, θα περάσουμε λίγες μέρες στα σπίτια μας. Μετά εγώ, ο Danny και ο John θα πάμε στο studio του Christer-André Cederberg στο Oslo της Νορβηγίας για να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες γραψίματος των κομματιών. Προφανώς έχουμε πολλές ιδέες. Δε μπορώ να οριστικοποιήσω πως θα είναι το album ή ποια τραγούδια ταιριάζουν. Θα δούμε. Στη συνέχεια θα είμαστε ανενεργοί για μερικές βδομάδες και όταν λέω ανενεργοί, δεν εννοώ και εμένα. Εγώ δουλεύω εντατικά πάνω στην παραγωγή και την προ-παραγωγή δικού μου υλικού όταν βρίσκω ευκαιρία. Και κάποια στιγμή πρέπει να το τελειώσω. Μετά απ’ όλα αυτά, θα κατευθυνθούμε στο studio στις 2 Δεκεμβρίου αν θυμάμαι καλά, όπου και θα μείνουμε εκεί μέχρι τα Χριστούγεννα. Υπολογίζουμε να ‘χουμε τελειώσει αρχές με μέσα Ιανουαρίου και μετά θα κάνουμε τη μίξη. Αν όλα πάνε καλά, θα βγει το Μάιο. Βέβαια ξέρεις πως με αυτά τα πράγματα δε μπορείς να κάνεις προβλέψεις, γιατί όλα αλλάζουν. Αν όμως ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και τα αστέρια είναι στο πλευρό μας (σ.σ. τι είπε το άτομο!) θα το κυκλοφορήσουμε το Μάιο. Θα δείξει! Χαχαχα!
Κλείνοντας, θα ήθελα να σου κάνω δύο τελευταίες ερωτήσεις. Πρώτη: Τι σου λείπει περισσότερο από τις death/doom μέρες σας;
Περισσότερο μου λείπουν ο Darren και ο Duncan.
Μόνο;
Ναι, γιατί οι υπόλοιποι είναι στη μπάντα! Χαχαχα! Περνάγαμε ξεκαρδιστικά όταν αυτοί οι δύο ήταν μαζί μας.
Προσωπικά, εμένα μου λείπουν τα μαλλιά του Danny. Χαχαχα!
Χαχαχα! Τα ράστα του Danny, ε; Σκέφτεται να τα ξαναμεγαλώσει.
Πλάκα κάνεις!
Όχι, καθόλου! Μου άρεσε έτσι όπως τα είχε. Αραιά και που, του λέω πως πρέπει να τα ξανακάνει όπως ήταν. Προσέχει πάρα πολύ τα μαλλιά του και όταν φτάσουν σε τέτοιο μήκος δεν ξέρει τι να κάνει με αυτά. Πάντως πρέπει να τα ξανακάνει ράστα! ΑΝ το αποφασίσει, θα του πάρει περίπου 6 χρόνια για να φτάσει ξανά στο ίδιο μάκρος. Θα δούμε. Μπορεί να το κάνει.
Τελευταία ερώτηση. Έχετε σκεφτεί ποτέ μία πιθανή επιστροφή σε εκείνες τις μέρες;
Μουσικά εννοείς;
Ναι.
Όχι ιδιαίτερα.
Δηλαδή έχετε πει οριστικά “αντίο” σε αυτό τον ήχο;
Χμμμ… Κοίτα. Δε νομίζω πως το αποκλείσαμε ποτέ. Δε θα ήταν μία γνήσια επιστροφή σε αυτό το στυλ. Ίσως να κάναμε ένα τραγούδι ή μέρος τραγουδιού που να είναι επηρεασμένο από κει. Κάτι σαν “φόρο τιμής” για εκείνες τις μέρες. Αλλά δε νομίζω να το κάναμε ποτέ ως μπάντα, γιατί δε μας αρέσει να γυρίζουμε πίσω. Είμαστε μία εξελικτική μπάντα. Προχωράμε μπροστά. Αν ποτέ επιστρέψουμε στο παρελθόν μας, πάει να πει πως ξεμείναμε από ιδέες. Και δεν έχουμε ξεμείνει από ιδέες. Υπάρχει τόση πολλή μουσική που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Άρα… Δεν ξέρω. Εξακολουθεί να μου αρέσει εκείνη η περίοδος. Ίσως να μην την ακούω τόσο πλέον, αλλά μου άρεσε αυτό που κάναμε. Λατρεύω τη μελωδία σε κομμάτια όπως το “Crestfallen”. Παρατηρώ τις αρμονίες, το πως έδεναν όλα μεταξύ τους. Τότε ακουγόταν σαν κουαρτέτο εγχόρδων και όχι σαν δύο κιθάρες. Είναι κλασικά επηρεασμένο. Γι’ αυτό το λόγο κάναμε και το “Falling Deeper”. To “Falling Deeper” ήταν άλλη μία ομολογία πως πάντα αγαπούσαμε αυτή τη μουσική και ότι έχουμε επηρεαστεί από την κλασική μουσική. Πάντα ακούμε ορχήστρες. Και ειδικά εκείνες τις μέρες που ήταν πιο κατάλληλο. Το μπάσο να παίζει μία μελωδία, η κιθάρα μου να βγάζει μία μελωδία βιολιού, ο Danny έπαιζε δύο διαφορετικές μελωδίες στην κιθάρα του. Αυτός ήταν ο τρόπος που το κάναμε τότε. Χωρίς να μας ενδιαφέρει που ήμασταν 16 χρονών. 16 χρονών, φίλε! Κοιτάμε εκείνη την εποχή με θαυμασμό! Αυτές είναι οι ζωές μας! Αυτή είναι η ζωή μου, φίλε! (σ.σ. αρχίζει να μιλάει με έντονο και συνειδητοποιημένο ύφος) Τα αγαπάω εκείνα τα τραγούδια! Είναι μέρος της γαμημένης ζωής μου! Δε ντρέπομαι και δε φοβάμαι για οτιδήποτε έχουμε κάνει! Ίσως να υπήρχαν 2-3 τραγούδια που να μην ήταν καλά. Και; Δεν έχει σημασία. Την αγαπάω πολύ αυτή τη μουσική. Και αν υπάρχει κάποιος που να λέει το αντίθετο, να πάει να γαμηθεί! Στο λέω γιατί ανά καιρούς έχω συναντήσει τέτοια άτομα. Αν έχεις έστω και λίγη αυτοαντίληψη, θα καταλάβεις πως δεν κάναμε το “Falling Deeper” για να αλλάξουμε το παρελθόν. Το κάναμε ακριβώς επειδή αγαπάμε αυτή τη μουσική. Ξέρεις πόσο μας στοίχισε; Ένα σωρό λεφτά! Δεν ήμασταν αναγκασμένοι να το κάνουμε. Εξάλλου την ίδια περίοδο ηχογραφούσαμε και το “Weather Systems”. Δε μας πίεσε κανείς. Υποστηρίζω κάθετι που έχουμε κάνει. Είμαστε εξελικτικά άτομα ευθείας σκέψης που διατηρούν όλα αυτά που έχουν στη ζωή τους. Ξέρω ότι δεν ήμουν τόσο κοντά στον εαυτό μου όσο είμαι τώρα. Όταν ήμουν 17, ήμουν ακόμα παιδί. Αυτή είναι η ζωή μου.
Οι Anathema σε έκαναν να το συνειδητοποιήσεις αυτό;
Ναι! Οι Anathema! Οι Anathema είναι η ζωή μου! Το “Crestfallen” είναι η ζωή μου! Εννοείται πως είναι η ζωή μου! Είχε να κάνει με όλα αυτά που περνούσαμε εκείνη την περίοδο με τη μητέρα μας! Έχεις διαβάσει να δεις για τι μιλάει το “One Last Goodbye”; Περί τίνος πρόκειται το καινούργιο album; Ποτέ δεν αλλάξαμε. Ποτέ!
Vincent σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για το χρόνο σου! Δώσε ένα μήνυμα σε όλους τους Έλληνες fans.
Τα είπα όλα φίλε! Όλα! Οι Έλληνες fans ξέρουν πόσα πολλά σημαίνουν για μας. Όλα τα τραγούδια μας είναι αληθινά. Όλες οι ιστορίες μέσα σε αυτά αφορούν αληθινά πρόσωπα. Τα πάντα εκεί μέσα είναι αληθινά. Από την αρχή μέχρι τώρα. Και θα είναι για πάντα. Δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Σας ευχαριστούμε που είσαστε εκεί για μας και σας ευχαριστούμε που ξέρετε πως είμαστε μία μπάντα στην οποία μπορείτε να βασιστείτε!
Χάρης Μπελαδάκης
www.facebook.com/weareanathema
Band
Jamie Cavanagh – Μπάσο
John Douglas – Τύμπανα
Vincent Cavanagh – φωνητικά, κιθάρα
Danny Cavanagh – κιθάρα, πλήκτρα
Lee Douglas – φωνητικά
Daniel Cardoso – πλήκτρα
Discography
The Crestfallen EP – 1992
Serenades – 1993
The Silent Enigma – 1995
Eternity – 1996
Alternative 4 – 1998
Judgement – 1999
A Fine Day To Exit – 2001
A Natural Disaster – 2003
Hindsight – 2008
We’re Here Because We’re Here – 2010
Falling Deeper – 2011
Weather Systems – 2012
