AlbumsΚριτικές

Schammasch – Hearts Of No Light (Prosthetic)

[Option A:]

Οι Schammasch είναι άλλο ένα από εκείνα τα όχι-και-τόσο-γνωστά διαμαντάκια της σκηνής που σε κάνουν να ευχαριστείς την τύχη σου που τα ανακάλυψες. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν μια μπάντα τολμά να πειραματιστεί μέχρι να δημιουργήσει τον ήχο που θα την εκφράζει, θα είναι πραγματικά δικός της κι εν τέλει θα την κάνει να ξεχωρίζει, ακόμη κι αν είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστεί λίγο παραπάνω ψάξιμο για να «πέσεις» πάνω της.

Για αρχή, μια ματιά στα βασικά: οι Schammasch προέρχονται από την Ελβετία, είναι ενεργοί εδώ και 10 χρόνια και έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα τρία album πριν το Hearts Of No Light. Τι παίζουν; Αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση. Φαίνεται ότι οι Schammasch μπορούν να καταπιαστούν με όποιον ήχο θέλουν και να το κάνουν και αξιόλογα. Θα το δούμε αυτό στη συνέχεια.

Ο δίσκος ξεκινά με το instrumental Winds That Pierce The Silence να δημιουργεί έναν ανησυχητικό, αλλά και επιβλητικό κλίμα, στο οποίο συμβάλλει ιδιαίτερα το πιάνο που ακούγεται στα πρώτα λεπτά. Η συνέχεια έρχεται με το Ego Sum Omega και τα growls αρχίζουν να μπλέκονται με απαγγελτικά φωνητικά, σχεδόν σαν ψαλμωδίες, και το black metal με το ambient. To αμέσως επόμενο, το υπνωτικό τρίλεπτο A Bridge Ablaze αποτελεί το μικρότερο κομμάτι του album. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι τέρμα ατμοσφαιρικό, οι ταχύτητες έχουν πέσει για τα καλά, ενώ πίσω από την απαγγελία των στίχων διακρίνεται ένα beat το οποίο φέρει μέχρι κι έναν electronic χαρακτήρα. Οι εναλλαγές αυτές συνεχίζονται και στα υπόλοιπα τραγούδια, με πολλές ιδιαίτερες στιγμές, τόσο από άποψη μουσικής όσο και από πλευράς φωνητικών.

Μέχρι που φτάνουμε στο A Paradigm Οf Beauty. Θα χρειαστώ μια ξεχωριστή παράγραφο για να το περιγράψω. Κατ’ αρχάς, η εισαγωγή του δεν προϊδεάζει σε καμία περίπτωση για το τι θα ακολουθήσει. Εδώ οι Schammasch κάνουν μια στροφή 180 μοιρών από τον ήχο που πάνω-κάτω είχαμε συνηθίσει και περιμέναμε από το Hearts Οf No Light, και μας δείχνουν ότι το έχουν και με τις goth επιρροές. Στο τραγούδι ακούμε μια πληθώρα ειδών φωνητικών από τον C.S.R., με αποκορύφωμα τα καθαρά στο ρεφραίν, τα οποία προσωπικά μού θύμισαν Robert Smith των The Cure. Ναι. Για τέτοια φάση μιλάμε. Ένα δείγμα μουσικής που ίσως ξενίσει μερικούς ακροατές (σ.σ.: μπορεί να θεωρηθεί ότι διακόπτει τη ροή του δίσκου), αλλά θα αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη για εκείνους που βάζουν και λίγο darkwave στη ζωή τους.

Καταληκτικά, το Hearts Οf No Light είναι μια avant-garde ομορφιά. Θέλεις τραχιά growls και τρελά drums; Τα έχει. Θέλεις ακουστικές κιθάρες, ατμόσφαιρα, πειραματισμό; Τα έχει κι αυτά. Όλα δένονται μεταξύ τους αριστοτεχνικά και κανένα στοιχείο δε δίνει την αίσθηση ότι πετάχτηκε μέσα στη μουσική απλώς για να υπάρχει. Τέλος, η ποικιλομορφία του τού δίνει τη δυνατότητα να απευθυνθεί σε ένα μεγάλο εύρος ακροατών, στο οποίο ελπίζω να φτάσει.

8.5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com

[Option Β:]

Πρέπει να πω ότι ήμουν αρκετά προκατειλημμένος με αυτή την κυκλοφορία. Αρχικά, η μεγάλη διάρκεια του δίσκου (σ.σ.: 1 ώρα και 7 λεπτά) σε συνδυασμό με την περίεργη φύση του είδους που παίζει η μπάντα (σ.σ.: avant-garde black metal) με έκαναν να ανησυχώ σχετικά με το πώς θα ήταν η εμπειρία της ακρόασης. Όμως, το συγκρότημα με έβγαλε ασπροπρόσωπο δημιουργώντας έναν πραγματικά εντυπωσιακό δίσκο. Οι Schammasch (σ.σ.: Ο θεός ήλιος στη Βαβυλώνια μυθολογία) δημιουργήθηκαν το 2009 στην Ελβετία και από τότε έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους (σ.σ.: μαζί με αυτόν) και ένα EP.

Σε πρώτη φάση, μιλάμε για ένα δίσκο απίστευτα πολυδιάστατο, αλλά ταυτόχρονα και ένα δίσκο ο οποίος δεν κουράζει παρ’ όλη τη μεγάλη του διάρκεια και σε προκαλεί να τον ακούσεις ξανά και ξανά. Και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως ένα τόσο πολυδιάστατο εγχείρημα είναι και ταυτόχρονα τόσο απίστευτα βατό στη δομή του. Γιατί το Hearts Of No Light είναι ένα άλμπουμ το οποίο σε ταξιδεύει, σε σηκώνει ψηλά, σε ρίχνει πάλι κάτω, σε συγκινεί, σου διαλύει τον αυχένα και τέλος σε γυρίζει στην ηρεμία από όπου ξεκίνησε. Πρόκειται για ένα πραγματικό ταξίδι μίας ώρας που στο τέλος δε νιώθεις κουρασμένος, αλλά ανανεωμένος, σαν να έχουν περάσει δέκα λεπτά. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο τρόπος που η μπάντα δένει μελωδίες, ακουστικά περάσματα, groovy θέματα, καθαρά φωνητικά, σημεία που θυμίζουν μέχρι και ‘70s και ξεσπάσματα με blastbeats, Πόσες άλλες μπάντες άραγε θα κατάφερναν να ακουστούν τόσο περίτεχνες και πολυδιάστατες αλλά ταυτόχρονα τόσο απίστευτα ουσιώδεις; Αλλά υποθέτω πως αυτό είναι που ξεχωρίζει τους Ελβετούς από τους άλλους. Είναι μία μπάντα με χαρακτήρα, δικό της προσωπικό ήχο και στυλ και εδώ έγραψαν κάτι πέρα για πέρα μοναδικό, κάτι που ειλικρινά πιστεύω πως θα μείνει στα επόμενα χρόνια και δε θα μπει απλώς στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς.

Αυτός ο δίσκος είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλά ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2019. Είναι ίσως ο κορυφαίος δίσκος του είδους τα τελευταία χρόνια, ένας δίσκος-θρίαμβος της μουσικής μας που κοιτάει μπροστά σε νέα μονοπάτια, μια πραγματική καρδιά του φωτός. Μόνο ένα αρνητικό έχω να προσάψω και αυτό είναι ότι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι ένα ήρεμο ακουστικό μέρος που διαρκεί πάνω από δέκα λεπτά, με αποτέλεσμα να γίνεται βαρετό. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν η μπάντα με αυτό, αλλά ενώ άλλες μπάντες αυτό θα τις χαντάκωνε, εδώ οι Ελβετοί πέφτουν απλά μία μονάδα κάτω από το 9.5. Δώστε μια ευκαιρία στο Hearts Of No Light. Θα σας ανταμείψει με τρόπους που δε φαντάζεστε.

8.5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

  • Τζούλια Τσαγκάρη
  • Θοδωρής Κατσικονούρης

X