Ο Gary Hughes είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο χαρισματικές φωνές και μια από τις κυρίαρχες μορφές στο χώρο του μελωδικού hard rock την τελευταία εικοσαετία ενώ η μπάντα του, οι Ten, μας χάρισαν δίσκους διαμάντια όπως τα “The Name Of The Rose” (1996), “The Robe” (1997), “Spellbound” (1999), “Babylon” (2000), “Return To Evermore” (2004).
Μπορεί οι κυκλοφορίες των τελευταίων ετών να μην άγγιζαν συνολικά το μεγαλείο των προγενέστερων δουλειών τους και απλά να συντηρούσαν το μύθο με κάποιες καλές στιγμές, μπορεί η στροφή τους σε ένα πιο συμφωνικό ήχο από το “The Twilight Chronicles” και έπειτα να με ψιλοχάλασε προσωπικά, δεν έπαψε όμως ποτέ κάθε νέα δουλειά τους να αποτελεί σημείο αναφοράς και να ξεσηκώνει πλήθος συζητήσεων.
Το “Albion” λοιπόν αποτελεί την ενδέκατη στούντιο δουλειά των Ten, η παραγωγή του έχει γίνει από τον ίδιο τον Gary, η μίξη και το mastering από τον Dennis Ward ενώ η ηχογράφησή του έγινε στο The Doghouse Studio στο Blackpool με κάποιες επιπλέον ηχογραφήσεις να γίνονται στα The War Room στο Fleetwood και SJG Studio στο Stafford.
Αποτελείται από δέκα συνθέσεις και κατά τη γνώμη μου σηματοδοτεί μια επιστροφή της μπάντας σε έναν πιο “ευθύ” ήχο σχετικά κοντά στις δυο πρώτες κυκλοφορίες της. Υπάρχουν τα εξαιρετικά όπως είναι τα “Alone In The Dark”, “The Battlefield”, “A Smugglers Tale” και “Wild Horses”, το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ είναι το “Albion Born”, το μόνο με έντονο το επικό στοιχείο που θυμίζει τους λόγους που αγαπήσαμε τους Ten, το single “Die For Me” που προσωπικά δεν με ενθουσιάζει, οι τυπικές Ten μπαλάντες “Sometimes Love Takes The Long Way Home” και “Gioco D’Amore” με τη δεύτερη με ρεφρέν στα Ιταλικά όπως αντιλαμβάνεστε από τον τίτλο της και οι πιο αδύναμες στιγμές του δίσκου οι “It’s Alive” και “It Ends This Day” .
Στα ατού του άλμπουμ η εξαιρετική παραγωγή του, φυσικά η φωνή του Gary Hughes και η χρήση τριών κιθάρων που κάνει τον ήχο των Ten ακόμη πιο “πλούσιο”. Στα μείον του η ανισότητα του υλικού του μιας και υπάρχουν συνθέσεις όπως προανέφερα που απλά γεμίζουν το άλμπουμ.
Εν κατακλείδι, το “The Albion” είναι ένα καλό άλμπουμ μεν που σε καμία περίπτωση όμως δεν αγγίζει τις κυκλοφορίες του παρελθόντος. Θα πρότεινα σίγουρα την ακρόασή του ώστε να βγάλετε και μόνοι σας τα συμπεράσματά σας…
6,5/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
