Οι Αμερικάνοι 156/Silence έρχονται ουρλιάζοντας με τον νέο τους δίσκο με τίτλο “Irrational Pull”. Ιδρυμένοι το 2015 στο Pittsburgh το σχήμα πλέον αποτελούν οι Jack Murray στα φωνητικά, Jimmy Howell και Ryan Wilkinson στις κιθάρες, Max Bradshaw στα τύμπανα και Kyle O’Connell στο μπάσο.
Η μπάντα είναι επίσης το νέο βλαστάρι της SharpTone Records και σε συνεργασία με την δισκογραφική κυκλοφορούν την deluxe edition του “Irrational Pull”, με επιπλέον τρία καινούρια κομμάτια (συν αυτά του δίσκου προφανώς) και δώρο την διασκευή του κλασικού “Them Bones” των θρυλικών Alice In Chains. Αφού έχοντας αρχίσει να παίρνουν μπρος μετά το ντεμπούτο του 2018 με τίτλο “Undercover Scumbag”, περιοδεύοντας αδιάκοπα και έχοντας μοιραστεί το σκαρί με μπάντες όπως οι Varials, Black Tongue, The Acacia Strain και οι I Am μεταξύ άλλων, οι 156/Silence έρχονται μαινόμενοι με τη νέα τους δουλειά.
Ξεκινώντας με το εισαγωγικό “High Dive In A Low End” οι επιρροές της μπάντας φαίνονται ξεκάθαρα από μακριά όπως οι Poison The Well, Norma Jean, Daughters και άλλες μπάντες που έκαναν τα πρώτα χιλιόμετρα στο metalcore τις αρχές του ‘00. Απόλυτο χάος, σα να ακούω τους The Chariot να παίζουν στο σπίτι της γιαγιάς μου.
Μπορώ να πω ότι τα “God’s Departure”, “Taste Of Ashes” και “Upset/Unfed” μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση αλλά πάνω κάτω όλα τα κομμάτια του δίσκου κυμαίνονται στο ίδιο μήκος και πλάτος συνθετικά. Εκτός από το “Irrational Pull”, που εκεί το μπάσο απλά επικρατεί στο μεγαλείο του (πόσο καλό). Τρία κομμάτια πριν το τέλος τα “Denouement”, “Vixation” (το οποίο κυκλοφόρησε και σαν single) και “No Angel” έχουν ένα πιο melodic hardcore ύφος στις κιθάρες, στην πονεμένη φωνή και παρατηρούνται κάποια καθαρά φωνητικά χωρίς να χαθούν βέβαια τα breakdowns.
Και τέλος, φτάνουμε στην διασκευή που ανέφερα πιο πάνω. Σίγουρα διαφορετικό, σίγουρα θα δυσκολευόμουν να καταλάβω ποιο κομμάτι είναι χωρίς να δω τον τίτλο. Προσωπικά αν ήμουν στη θέση της μπάντας δεν θα διάλεγα την συγκεκριμένη μπάντα για να διασκευάσω κομμάτι της.
Μουσική με ένταση, μουσική με ταχύτητα, πραγματικά μια χαοτική κατάσταση. Με χαλάει μόνο το ότι δεν μου έμεινε κάποιο κομμάτι στο μυαλό, δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι κάτι πέρα από την εισαγωγή του “God’s Departure” αμυδρά κιόλας. Ίσως αν ακούσω τις επιρροές τους να μπορέσω να κατανοήσω καλύτερα το ύφος τους.
6/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com