Absu – Abzu (Candlelight)

Καινούργιος δίσκος για τους Αμερικάνους Αbsu, οι οποίοι κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο της προαναφερθέντας τριλογίας τους, με τίτλο “Abzu ” αυτή την φορά. Ανέβασαν στροφές οι Τεξανοί μετά από αρκετά χρόνια σχετικής αδράνειας και επιστρέφουν πιο ανανεωμένοι από ποτέ! Κυκλοφόρησαν το 2009 τον πάρα πολύ καλό full-length ομώνυμο δίσκο “Αbsu“ και τώρα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο με το “Abzu“.

Ένας δίσκος γεμάτος από το δικό τους στυλ αλλά στα καλύτερά του και μάλιστα χωρίς να επαναλαμβάνονται. Θα χορτάσετε blast beat, black metal riffs και thrash παίξιμο σε πολλά σημεία, με χαρακτηριστικά solos και φωνητικά. Έχουν δέσει φοβερά thrash και black metal κάνοντάς σε να θες να τους προσδιορίσεις διαφορετικό τίτλο στον ήχο τους. Το θεματικό πλαίσιο δεν ξεφεύγει από τα παλιά, δηλαδή μυστικιστικές τελετές, μυθολογία και τα λοιπά κλασικά – αγαπημένα.

Έτσι οδηγούμαι στο μελωδικό μέρος όπου δεν είναι καθόλου υποτιμημένο. Υπάρχει όπου χρειάζεται, με περίεργες για τα αυτιά μου συνθέσεις, κάνοντας αυτά τα σημεία μοναδικά. Αποκορύφωμα του δίσκου το έκτο και τελευταίο κομμάτι που από μόνο του αξίζει τα λεφτά του δίσκου.

Ο λόγος για το σχεδόν δεκαπεντάλεπτο “Song For Ea“, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να χωριστεί σε πέντε ξεχωριστά μικρότερα κομμάτια. Όπως καταλάβατε το έχω χωρίσει. Το πρώτο μέρος του μέχρι το 03:20min ανήκει δικαιωματικά στο black metal με ευρηματικά riff και φωνητικά που “!@#%&….”. Το δεύτερο κομμάτι αρχίζει με thrash διάθεση, ανάμεσα παίζει με μερικά black χαρακτηριστικά, αλλά το thrash υπερισχύει κατά πολύ με κλασικά solos. Στο τρίτο μέρος λίγο πριν το έκτο λεπτό έχουμε μία ευχάριστη ανάμειξη black ήχου με thrash riffs και το αντίθετο με πολύ τεχνική ανάμεσα, κάνοντας το ενδιαφέρον να αυξηθεί δραστικά. Τέταρτο μέρος γύρω στο 08:00min πάλι black και κακό προς μεγάλη έκπληξη, κάνοντας τις εναλλαγές τόσο άμεσα, λες και αλλάζουν διάθεση κατά την ώρα της ηχογράφησης. Και τελευταίο “κομμάτι” στο 10:30min με μελωδικότητα, κλασική κιθάρα και ατμόσφαιρα σε πηγαίνουν αλλού (σ.σ.: για λίγο)…

Διότι τα δίνουν όλα μέχρι το τέλος κάνοντας έτσι έναν επίλογο περίληψη στο γιατί να αγαπήσουμε τον δίσκο. Αξίζει κάθε λεπτό.

8/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
alexandros@greekrebels.gr

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)