Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που είχα παρουσιάσει το EP των Adrenaline Mob, όχι με καλά λόγια είναι η αλήθεια. Φτάσαμε λοιπόν αισίως στη κυκλοφορία του ολοκληρωμένου τους άλμπουμ και δε μπορώ να πω πως η γνώμη μου γι αυτούς άλλαξε δραματικά. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Adrenaline Mob είναι η μπάντα που σχημάτισαν από κοινού οι Mike Portnoy και Russel Allen, οπότε ίσως οι προσδοκίες μου να ήταν κάπως μεγαλύτερες. Και εντάξει για τον Portnoy το καταλαβαίνω, η αποχώρηση του από τους Theater μάλλον τον αποσυντόνισε, οδηγώντας τον σε απεγνωσμένες κινήσεις ώστε να μείνει στον αφρό. Ο Allen όμως δε δικαιολογείται στα μάτια μου συμμετέχοντας σε ένα τόσο αδιάφορο άλμπουμ, ιδίως μετά από τη δισκάρα που έβγαλε με τους Symphony X. Το “Omerta” δεν έχει καμιά σχέση με το παρελθόν αυτών των δυο. Κινείται σε πιο alternative/groove rock μονοπάτια με ήχο κοντά στους Godsmack, Disturbed ή ακόμα και Nickelback. Αυτό από μόνο του σίγουρα δεν είναι κακό. Σίγουρα μπορείς να γράψεις αξιοπρεπή κομμάτια σε οποιοδήποτε στυλ. Τα τραγούδια που απαρτίζουν το “Omerta” όμως είναι προχειρογραμμένα, αδιάφορα, με εμφανή σημάδια δηθενισμού. Οι στίχοι είναι επιεικώς απαράδεκτοι και ο Allen αδικεί τον εαυτό του τραγουδώντας σαν τον Zakk Wylde. Προχωράμε παρακάτω με συνοπτικές διαδικασίες.
4/10
Γιώργος Τσινάνης
gtsinanis@greekrebels.gr