Το να πούμε ότι η Ελληνική σκηνή έχει ανέβει αρκετά πλέον, τόσο σε θέμα παραγωγών δίσκων, τεχνικών ικανοτήτων αλλά και σοβαρότητας δουλειάς, αποτελεί πλεονασμός. Η Ελληνική σκηνή είναι πλέον τόσο πλούσια σε όλα τα είδη της αγαπημένης μας μουσικής, στο σημείο να ξεπηδούν μπάντες από το πουθενά και να κυκλοφορούν αξιόλογα ντεμπούτα. Μια τέτοια μπάντα είναι και οι Aeons Of Hate οι οποίοι ήρθαν στο προσκήνιο με το ομώνυμο ντεμπούτο τους.
Όπως οι ίδιοι λένε, η μουσική στην οποία αφιερώνουν τη μουσική τους κατεύθυνση είναι το thrash / death / black του ’90 με επιρροές από μπάντες σαν τους Slayer, Kreator, Sodom, Sepultura, Celtic Frost… η λίστα μπορεί να μεγαλώσει επικίνδυνα. Αν και το thrash είναι το κύριο συστατικό της μουσικής τους και το death μπορεί κανείς να το ακούσει αρκετά μέσα στις συνθέσεις τους, το Black δεν μπορώ να πω ότι κάνει και τόσο πολύ εμφανή την παρουσία του στο δίσκο. Τα black στοιχεία κυρίως αναφέρονται σε κάποια περάσματα και σε συγχορδίες κιθάρας, χωρίς blastbeat ξεσπάσματα.
Το “Aeons Of Hate” είναι πραγματικά αφιερωμένο στα στιβαρά thrashy riffs όπως τα δίδαξαν οι Γερμανοί στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 και δεν ανεβάζει πολλές ταχύτητες. Τα περισσότερα κομμάτια κινούνται σε mid-tempo ρυθμούς με αρκετό groove και σχετικά μικρές διάρκειες, αφού και ο δίσκος κλείνει στα 32 λεπτά.
Τα κομμάτια που ξεχώρισα από το “Aeons Of Hate” είναι το αρκετά γρήγορο slayer-ικό opener “Sands of Deception”, το επίσης thrashy mid-tempo ομώνυμο κομμάτι και το πιο σκοτεινό “Means to an End” με το πολύ ωραίο riff και με τα εμφανή black metal στοιχεία του. Από εκεί και πέρα όμως, τα πράγματα είναι αρκετά κοινότυπα και δεν ακούω κάτι το οποίο είναι ικανό να με κάνει να το ακούσω και δεύτερη φορά.
Βασισμένο στα riff και στο thrash / death το ντεμπούτο των Aeons Of Hate απευθύνεται μόνο σε όσους γουστάρουν ανελέητη old school riffολογία. Η παραγωγή είναι στιβαρή και ογκώδης, κάτι που είναι απαραίτητο σε αυτό το είδος της μουσικής αλλά και αρκετά καθαρή. Ένα άλλο αρνητικό είναι και τα φωνητικά του Άρη, ο οποίος θα ταίριαζε καλύτερα σε μια καθαρότερη black metal μπάντα, παρά σε μια που βασίζεται στο thrash metal.
Σε γενικές γραμμές, το “Aeons Of Hate” μας δείχνει ότι οι Θεσσαλονικείς έχουν όλα τα φόντα να παρουσιάσουν στο μέλλον κάτι πολύ καλό, αρκεί να δουλέψουν σκληρά, να πάρουν σωστές αποφάσεις και να κινηθούν σε πιο πρωτότυπα μονοπάτια. Προς το παρόν, το ντεμπούτο τους έχει μόνο δυνατότητες.
6/10
Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com