Φαίνεται πως μετά από όλα αυτά τα χρόνια ο Γάλλος μουσικός εγκέφαλος των Alcest βρήκε την παραμιθούπολη που έψαχνε από παιδί, και την αποτύπωσε με κάθε λεπτομέρεια στο καινούργιο του δίσκο που παρομοιάζετε εύκολα ως ονειρικός. Γλυκιά μελαγχολία, απαλή ατμόσφαιρα και ένα αίσθημα ικανοποίησης που πλανιέται στον μικρόκοσμο του. Έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω αυτή την κυκλοφορία, του άλλοτε black metal συγκροτήματος. Είναι σαφές πλέον ότι το “Shoegaze” και το folk στοιχείο έχουν κατακτήσει τα άλλοτε πιο σκοτεινά μέρη του εγκεφάλου του Neige, αφήνοντας μόνο μερικές πινελιές παλιάς “τρέλας“ διάσπαρτα ανάμεσα σε μερικά riff. Το παίξιμο είναι όσο πιο εκλεπτυσμένο γίνεται συνοδεύοντας την μελωδική του φωνή. Πέντε από τα συνολικά Οκτώ κομμάτια είναι γραμμένα στα Γαλλικά δένοντας απίστευτα ωραία. Ισορροπημένος ήχος παρά την ριζική αλλαγή, δείχνοντας μας ένα άλλο πρόσωπο, εξίσου ωραίο με τα προηγούμενα. Ίσως μερικούς να τους κακοφανεί η τόση απαλότητα, αλλά φαίνεται πως εδώ βρήκε τον ήχο που έψαχνε ίσως εξαρχής.
8.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης