Νορβηγοί black-metallers… Σαν να λέμε ο Μάκης ο μεταλλάς με το μακρύ μαλλί που παίζει κιθάρα και σκάει Εξάρχεια! Βέβαια πολλές φορές ο ‘Μάκης’ είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Η παραπάνω αλληγορία ισχύει και για το ντουέτο των Alverg (που καθότι δεν δικαιολογείται γλωσσικά, παραθέτω ότι είναι σύνθετη λέξη φυσιολατρικού περιεχομένου!), οι οποίοι έχουν δημιουργήσει ένα δίσκο-σούμα των black metal συγκροτημάτων του ’90. Ναι, φυσικά και το διατηρούν cult και old-school χωρίς να μένουν μόνο εκεί όμως. Τουναντίον δημιουργούν ατμόσφαιρα από ‘κει που δεν το περιμένεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο κομμάτι το δίσκου ονόματι ‘towards the kingdom of Alverg’. Προσωπικά εντόπισα ένα προτέρημα και ένα ελάττωμα στο ‘Elde’ και ξεκινώντας όπως πάντα από τα κακά, τουλάχιστον για μένα, νέα είναι ο δίσκος που ακολουθεί ένα μονοπάτι που όχι απλά έχει περπατηθεί αλλά που κοντεύει να σκαφτεί από την πολύ πεζοπορία. Τουτέστιν, τα κομμάτια ξεκινούν έρποντας και είτε θα συνεχίσουν να σέρνονται ως το τέλος ή θα μεταλλαχθούν σε blast ή thrash ξεσπάσματα, τα οποία ντύνουν τα –έχω πέσει στο καζάνι με το υδροχλωρικό οξύ- ξερά φωνητικά. Κατά βάση αυτός είναι ο δίσκος όσο αφορά την τεχνοτροπία του. Τα καλά νέα είναι ότι έχουν βρει τον τρόπο να σε κάνουν να πιάσεις με τη μία το feeling που θέλουν να περάσουν και ξαφνικά σε καταβάλλει μια ακατανίκητη επιθυμία να κάνεις μια βραδινή βολτούλα σε ένα χιονισμένο σκανδιναβικό άλσος! Κατέχοντας λοιπόν αυτό την αξιοζήλευτη ικανότητα πιστεύω ότι θα μας ξαφνιάσουν ευχάριστα με κάποια ωριμότερη δουλειά.
7/10
Αγγελική Καπίρη
siren_s_tristan@yahoo.gr