Οι Ιταλοί Angel Martyr είναι ένα ακόμα άγνωστο για τον γραφών όνομα, οπότε η επαφή για πρώτη φορά γίνεται μέσα από την νέα τους κυκλοφορία “Nothing Louder Than Silence”. Φαίνεται πως είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους μετά το “Black Book: Chapter One” του 2017.
Με μια πρώτη ματιά σε εξώφυλλο και αφού το album κυκλοφορεί από την Pure Steel, δε χρειάζεται πολύ για να καταλάβει κάποιος τι παίζει το τρίο από το Livorno. Speed metal της παλιάς σχολής των τιμημένων (ή και όχι) 80s, με σαφείς αναφορές σε κλασικό heavy metal της βρετανικής σχολής.
Τα riffs είναι η κυρίως βάση της μουσικής των Angel Martyr, χωρίς βέβαια ιδιαίτερες εκπλήξεις. Έχουν την δύναμη να συγκινήσουν κάποιον που ενδεχομένως να μην είναι τόσο χωμένος στο είδος. Άλλος πάλι κάπως πιο υποψιασμένος, θα βρει πως κάπου τα έχει ξανακούσει πιο πρόσφατα σε Enforcer και παλιότερα σε Agent Steel, Savage Grace αλλά και στους Diamond Head.
Υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες τις οποίες προσωπικά εκτίμησα περισσότερο στα πιο γρήγορα κομμάτια όπως “The Legion Of The Black Angels” με αναφορές στους Running Wild, το “Marked By The Woodblade”, το NWOBHM του “Climbing The Walls Of The Abyss” και σημεία από το δωδεκάλεπτο “My Name Is Legion”. Από εκεί και μετά πρέπει να πω πως δεν άντεξα τη υπερβολικά ένρινη φωνή του Tiziano Sbaragli. Φέρνει αρκετά στον συγχωρεμένο Mark Shelton αλλά ειδικά στις ψηλές του δε μπόρεσα να συγκρατήσω γκριμάτσα σύγχυσης.
Επιπλέον δε βοηθάει στο συνολικό αποτέλεσμα η αχρείαστα μεγάλη διάρκεια των κομματιών με αποτέλεσμα να καθίσταται πιο δύσκολο για τον ακροατή να τα ξεχωρίσει. Θεωρώ πως στο συγκεκριμένο είδος τρία με τέσσερα λεπτά είναι υπεραρκετά. Τέλος, να αναφέρω πως αν υπάγεστε στις συνομοταξίες «μόνο metal», «τίγκα metal» κλπ (ξέρετε ποιοι είστε, μη κοιτάτε αλλού), μάλλον θα εκτιμήσετε τον δίσκο πολύ περισσότερο από εμένα, οπότε θεωρείστε την άποψή μου άνευ σημασίας. Βάλτε τα Ray-Ban, τα καρφιά σας και τις σωλήνες σας και δώστε πόνο με το “Nothing Louder Than Silence”.
4,5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com