Καλώς ή κακώς, Σουηδία και death metal είναι όροι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Και όχι άδικα. Αυτό που έκαναν πριν 29 χρόνια οι Entombed άνοιξε νέους δρόμους για το είδος, τόσο παικτικά, όσο και ηχητικά (σ.σ.: κιθάρες “αλυσοπρίονα”) και έβαλε την Ευρώπη μια για πάντα στον death metal χάρτη. Μετά από τέτοιο πρόλογο λοιπόν, είναι προφανές αυτό που παίζουν οι Σουηδοί στο δεύτερό τους δίσκο. Αγνό, πατροπαράδοτο, Σουηδικό death metal (σ.σ.: καμία σχέση με την Γκέτεμποργκ σχολή δηλαδή) χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς με την εποχή.
Εάν πάντως είστε από αυτούς που ψάχνετε νέα πράγματα όταν ακούτε ένα καινούριο δίσκο, τότε το “Diorama Of Human Suffering” δεν είναι για εσάς. Όσοι όμως είστε οπαδοί του old school και ψάχνετε ένα δίσκο ο οποίος είναι και εμπνευσμένος, αλλά ταυτόχρονα, μακριά από τις μόδες της εποχής, τότε βρήκατε ένα άλμπουμ που θα σας κρατήσει συντροφιά στη ζέστη. Οι Bastard Grave “κεντράρουν” πιο πολύ στη “σάπια” πλευρά του death metal, με τις συνθέσεις να κινούνται σε αργά περάσματα, και mid-tempo ταχύτητες με ξεσπάσματα. Δεν ακούμε σχεδόν καθόλου blastbeats. Αντίθετα, η μπάντα χρησιμοποιεί τον “ξυραφένιο” ήχο της κιθάρας, σε συνδυασμό με την – όσο χρειάζεται – χαοτική παραγωγή, για να χτίσει μια ατμόσφαιρα σαπίλας που κάνει τη μουσική να ακούγεται λες και βγήκε από νεκροταφείο (σ.σ.: την ατμόσφαιρα που πρέπει να έχει το death metal δηλαδή).
Το μόνο αρνητικό που του προσάπτω είναι ότι, μετά από λίγο, το συγκρότημα χάνει λίγο τη μπάλα μέσα στη “σαπίλα” και το αποτέλεσμα είναι ο δίσκος να κάνει λίγο κοιλιά. Αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ξανακούσω. Μόνο και μόνο η ύπαρξη τέτοιων σχημάτων που κρατάνε ζωντανή την παλιά σχολή, με “τσίπα” και όχι “ρετρολαγνεία”, εν έτει 2019, όπου έχουν “μοντερνοποιηθεί” τα πάντα στον ακραίο ήχο, αποτελούν λόγο για να τραβήξουν την προσοχή των extreme metal οπαδών.
Εν κατακλείδι, το “Diorama Of Human Suffering” δεν είναι ούτε ο δίσκος της χρονιάς, ούτε ο δίσκος που θα φέρει τα πάνω κάτω στο death metal. Είναι όμως ένα άλμπουμ γραμμένο με όρεξη και τσίπα, από οπαδούς για οπαδούς.
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
theoskats@yahoo.gr