Νομίζω ότι πλέον και οι πέτρες γνωρίζουν τι εστί Brant Bjork. Οι μέρες του με τους Kyuss αλλά και τους Fu Manchu, τον έχουν κάνει αρκετά γνωστό. Δεν είναι μόνο αυτές οι μπάντες όμως που χαρακτηρίζουν τον κύριο, αφού ο Bjork μπορεί κάλλιστα να πάρει τον τίτλο του work-a-holic, έχοντας φτάσει πλέον στο 13ο σόλο δίσκο του, ενώ έχει κάτω από την φαρέτρα του, αρκετά projects. Ένα από αυτά είναι και οι Low Desert, ένα punk συγκρότημα, στο οποίο συνεργάζεται με τον Bubba Dupree, τον κιθαρίστα που για πρώτη φορά μοιράστηκε στο “Mankind Woman”, τη συνθετική διαδικασία.
Όσοι γνωρίζουν την 20ετή σόλο καριέρα του Bjork, ξέρουν ότι ο Αμερικανός έχει πάθος με τη δεκαετία του ’70 και τους Steppenwolf, Deep Purple, Led Zepellin αλλά θα έλεγα και τους The Doors. To “Mankind Woman” δεν έχει απολύτως τίποτε το διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές του, έστω και αν ο Dupree έχει μπει στην εξίσωση. Άντε να πω, ότι μια διαφορά είναι ότι ο δίσκος επικεντρώνεται περισσότερο στο retro αλλά και στο groove, παρά στις κιθάρες, κάτι που είναι εμφανές σε όλες τις συνθέσεις.
Από εκεί και πέρα, το “Mankind Woman”, είναι λες και έχει βγει κατευθείαν από τη δεκαετία του ’70, είτε τον εξετάσεις συνθετικά είτε ηχητικά. Οι επιρροές αναφέρθηκαν παραπάνω και τα τραγούδια “Nation Of Indica” και “Chocolatize”, δίνουν μια περισσότερη Steppenwolf γεύση, ενώ οι The Doors επιρροές φαίνονται στα “Lay Wizards” και “Charlie Gin”. Σε ποιο fuzz φάση τα “1968” και “Funky Revolution” και κάπου εδώ τελειώνει και η περιγραφή του δίσκου.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο το ενδιαφέρον ή το διαφορετικό να αναφέρω εδώ. Όσοι ξέρετε τη δουλειά του Bjork, γνωρίζετε και τι ακριβώς γίνεται στο “Mankind Woman”. Ο δίσκος δεν πρόκειται να κερδίσει καινούργιους οπαδούς, ούτε νομίζω ότι πρόκειται να απογοητεύσει τους παλιούς. Προσωπικά, το είδος της μουσικής που ο Bjork υπηρετεί, δεν μου αρέσει σχεδόν καθόλου – εκτός λίγων εξαιρέσεων, οπότε μοιραία και το “Mankind Woman”, μάλλον δεν θα περάσει άλλη φορά από το mp3 player μου. Οι ακροάσεις που έκανα για τις ανάγκες αυτής της κριτικής, δεν μου άφησαν ούτε ένα τραγούδι το οποίο λαχτάρησα να ακούσω ξανά, ενώ οι μελωδίες και τα grooves δεν με άγγιξαν καθόλου.
Επίσης, το ότι ένας δίσκος έχει κιθάρες με distortion, δεν σημαίνει ότι θα αρέσει και σε έναν metalhead. Μάλλον το αντίθετο. Οπότε, δεν μπορώ να βαθμολογήσω παραπάνω το “Mankind Woman”, έστω και αν προέρχεται από ένα καταξιωμένο μουσικό. Αυτοί στους οποίους θα αρέσει ο 13ος δίσκος του Bjork, μάλλον ξέρουν ποιοι είναι. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν.
5.5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com