Οι Cellar Twins είναι ένα σχήμα που έχει τρία μέλη από το Βέλγιο και άλλο ένα από τη Γαλλία. Παίζουν ένα μείγμα μοντέρνου alternative hard/rock-heavy metal και αυτή είναι η επανακυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου που κυκλοφόρησε το 2019. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν με κέρδισε και αυτό γιατί το υλικό της μπάντας είναι σε γενικές γραμμές παιγμένο από τα περισσότερα σχήματα αυτής της φάσης.
Τίποτα καινούριο, τίποτα που να με κάνει να πω «α αυτό είναι μια ωραία ιδέα που σίγουρα θα ήθελα να ξανακούσω». Αντίθετα, τις λίγες καλές ιδέες που παρουσιάζει ο δίσκος, η μπάντα φροντίζει να τις καταστρέφει με κάτι φωνητικά τα οποία χρειάζονται επιεικώς πολλή δουλειά (για να μην πούμε και χειρότερα, που δηλαδή έχω πει και χειρότερα απλά σήμερα έχω τα κέφια μου).
Και όταν λέμε ότι χρειάζονται πολλή δουλειά, εννοούμε ότι ακούγονται σχεδόν φάλτσα, με τον τραγουδιστή να προσπαθεί απελπιστικά πολύ να κρατήσει έναν υποτυπώδη τόνο αλλά εν τέλει καταλήγει να ακούγεται ενοχλητικός. Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο βαρύ σαν όρος, αλλά πιστέψτε με, καλύτερη λέξη δε μπορούσα να βρω. Βέβαια, και τη φωνάρα του αιώνα να είχε, και τότε δε θα είχα πολλά πράγματα να πω για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, μιας και όπως ανέφερα παραπάνω, η μπάντα ακούγεται τελείως ανέμπνευστη και γενικά όλος ο δίσκος βγάζει έναν αέρα προχειρότητας.
Πρόχειρες δομές στα τραγούδια, ακούγονται όλα λες και γράφτηκαν μέσα σε ένα δεκάλεπτο, και το αποτέλεσμα είναι μια κούραση πριν καν ο δίσκος φτάσει στη μέση και σχεδόν καθόλου καινοτομία στο riffing. Όλα τα riffs ακούγονται ίδια μεταξύ τους, με μερικές μικρές εξαιρέσεις εδώ κι εκεί που φαίνεται σαν κάτι να πάει να γίνει, αλλά και πάλι, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να σώσει το δίσκο. Αυτό που χρειάζεται είναι μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που γράφουν τη μουσική τους, ίσως και στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη μουσική γενικότερα, και κυρίως βελτίωση ή και αλλαγή των φωνητικών, πριν πάθει ο κόσμος καμμιά κώφωση.
4/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
theoskats@yahoo.gr