Cerebral Bore – Maniacal Miscreation (Earache)

Το Death Metal συναντάει το Grind και τα μυαλά συναντάνε τον αποχυμωτή… Δίσκος για ανελέητο κλωτσοχτύπιμα καθώς σε κάθε κομμάτι εκλύονται μεγατόνοι δυναμισμού από τα ηχεία. Τα αγαπημένα μας Αγγλάκια έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν ξανά σαν σκηνή με βίαια ξεσπάσματα από παντού, από τους Hell στους Alestorm και από τους Jaldaboath στους Onslaught και εμείς κάπου στη μέση να ψαχνόμαστε! Και στο Death Metal λοιπόν έχουμε νησιωτική έκπληξη με τους Cerebral Bore (στο πρώτο τους Full Length) να γράφουν ωμές βιαιότητες που λοξοκοιτάνε προς Cryptopsy από τη μία, Dying Fetus από την άλλη, και Severe Torture και Flesh Consumed από την τρίτη, λίγο Websterικό μπάσο ανά σημεία, υπερτεχνικά drums ανά περισσότερα σημεία και κιθαριστικά ξεσπάσματα που θυμίζουν… Demilich! (αν είναι δυνατόν) και τελικώς μπορώ να πω ότι (έστω και υποσυνείδητα) μου άφησαν μια γεύση από αρχές 90s Φινλανδική Death σκηνή. Μιλάμε γενικά για μια ευκολοχώνευτη (και αρκετά old-school) τοξική σούπα που σου κάθεται στο λαιμό με την πρώτη ακρόαση, χωρίς ομως κάποιο τραγούδι να ξεχωρίζει με τη μία πάνω από τα υπόλοιπα. Ιδιαίτερα άμεσο δισκάκι το οποίο καλώς ή κακώς αποφεύγει τους όποιους περαιτέρω πειραματισμούς, είτε αυτοί λέγονται ανελέητα σολίδια, είτε μία κάποια ατμόσφαιρα είτε οτιδήποτε πέρα από ωμό Death/Grind. Τουλάχιστον ότι κάνουν το κάνουν πολύ καλά αλλά μέχρι εκεί!!! Και όντας όμως ο πρώτος δίσκος της μπάντας και τα παιδάκια μικρά (σχετικά) μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση (προς οποιαδήποτε μουσική κατεύθυνση). Και καλό θα ήταν μιας και πιάσαμε τα παιδάκια, να αναφερθώ και στο παιδάκι που κλέβει τις καρδιές μας. ΤΗ ΔΕΚΑΕΝΝΙΑΧΡΟΝΗ ΟΛΛΑΝΔΕΖΑ που τραγουδάει. Ε ναι λοιπόν, το γκομενάκι τα δίνει όλα και συμφέρει! Μας βγήκε brutalιάρα μέχρι αηδίας και με συχνή επιστράτευση Grindcore γρυλισμάτων που αγγίζει τα σημεία εκνευρισμού (ένα από τα λίγα αρνητικά για μένα). Μία μισάωρη κυκλοφορία, εν κατακλείδι, για μικρούς και μεγάλους που συνοδεύεται ιδιαίτερα ευχάριστα με ποντικοφάρμακο, ατενίζοντας αγέρωχα το ερειπωμένο πεδίο καταστροφής του εξωφύλλου.

8/10

Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης

george@greekrebels.gr

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)