Ceremonial Bloodbath – The Tides Of Blood (Sentient Ruin Laboratories)

Οι Ceremonial Bloodbath είναι μια τετραμελής black/death metal μπάντα από τον Καναδά. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε δημιουργήθηκαν, αν λάβουμε όμως υπόψιν την πρώτη τους κυκλοφορία, τότε πιθανότατα στις αρχές του 2017. Την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησαν και τα δυο τους demos. Το δυναμικό της μπάντας αποτελούν οι Adam Sorry (Deathwinds, Nightfucker) στο μπάσο, A.C. (Ahna, Encoffinate) στα τύμπανα, G.C. (Ahna, Encoffinate) στις κιθάρες, ενώ στα φωνητικά και στις ρυθμικές κιθάρες ο D.M. (Mudlark).

Τρία χρόνια μετά οι Καναδοί death metallers επιστέφουν με το ντεμπούτο full-length album τους. Εξ αρχής μπορώ να σας πω πως ο χαρακτηρισμός τους ως μια death/black metal μπάντα, ισχύει και με το παραπάνω. Από το δεύτερο κιόλας κομμάτι, αν αφαιρέσω το πρώτο που ήταν μια εισαγωγή, φαίνεται η διάθεση της μπάντας.

Περίπου το μισό album επαναλαμβάνει περίπου το ίδιο μοτίβο δομικών στοιχείων. Ανύπαρκτη μελωδικότητα μέχρι στιγμής, με το απόλυτο χάος να επιτρέπει λίγα πράγματα να μπορούν να ακουστούν καθαρά. Όλος παραδόξως δεν το θεώρησα ιδιαίτερα κακό. Λίγο τα φωνητικά, λίγο οι παραμορφώσεις, λίγο το ότι η διάρκεια των κομματιών ήταν βατή, έσωσαν κάπως αυτό το ξέσπασμα.

Ακριβώς την στιγμή που περίμενα, ότι το πρώτο μισό να είναι ίδιο με το δεύτερο μισό του album, τότε στο The Void Staring Back, ακούμε κάτι παρόμοιο με το πρώτο κομμάτι, σαν μια μικρή γέφυρα να συνδέει τα δυο μισά της κυκλοφορίας. Αρκετά έξυπνη, δομικά, κίνηση. Από το Hammer Throne και μετά μπορώ να πω πως ο ήχος τους αποκτά άλλον χαρακτήρα. Ναι μεν η μελωδικότητα αυτή μπορεί να μην είναι ό,τι πιο εύηχο αλλά δεν παύει να είναι μελωδικότητα. Θα μπορούσα να πω πως αυτό το album δεν γράφτηκε εξ ολοκλήρου από την αρχή.

Λίγο οι ξεκούρδιστες κιθάρες, λίγο τα whispering φωνητικά και μια black metal παραγωγή από πίσω να τα στηρίζει, επιβεβαιώνουν το μουσικό ιδίωμα που δηλώνουν πως εκπροσωπούν. Μια αρκετά ωμή και old-school παραγωγή, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι είναι κακό. Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.

6,5/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)