Σαν χτες θυμάμαι να παίρνω στα χέρια μου το πρώτο album των φίλτατων Νορβηγών power/prog metallers Communic “Conspiracy In Mind” πίσω στο 2005 τότε που το Greek Rebels σχεδόν ξεκινούσε. Σχεδόν 7 χρόνια μετά, ο τέταρτος δίσκος της μπάντας, το “The Bottom Deep”, πέφτει στα χέρια μου για μια ανάλογη παρουσίαση. Το πρώτο πράγμα που έχει παρατηρήσει την μπάντα είναι κάποια πιο doom-ο-ειδή riff που υπάρχουν στα κομμάτια τους όπως το “Denial”, το οποίο σου φέρνει στο μυαλό Candlemass των τελευταίων δίσκων καθώς επίσης τους Solitude Aeturnus του “Alone”. Σε αυτό δε συντελεί ότι σε σχέση με τον προ τριετίας προκάτοχο του, το “Payments Of Existence”, οι ταχύτητες έχουν πέσει σε αρκετό βαθμό. Επίσης είναι πιο σκοτεινό ενώ σε γενικότερες γραμμές είναι ένας πιο “in your face” δίσκος, με τα κομμάτια που συναντά κανείς μέσα να είναι πιο μικρά σε διάρκεια, αφού δεν υπάρχουν εννιάλεπτα ή ενδεκάλεπτα κομμάτια όπως υπήρχαν στο παρελθόν. Μουσικά ακόμα δεν μπορούν να αποφύγουν και την ρετσινιά που τους καταδιώκει από τον πρώτο δίσκο ακόμα, χαρακτηρίζοντας τους ως κλώνους των Nevermore. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι ακούγοντας τους δίσκους τους θα διαπιστώσει κανείς ότι όχι μόνο ως Nevermore δεν ηχούν, αλλά διαγράφουν την δική τους μουσική πορεία. Πλέον μουσικά έρχονται πιο κοντά στο φάσμα του αμερικάνικου heavy metal συγκροτημάτων όπως Queensryche (όταν μεγαλουργούσαν, όχι τώρα!), Crimson Glory, Sanctuary ενώ κάποιες πιο μοντέρνες φόρμες μέσα σε αυτά μου έφεραν στο μυαλό κάποια ψήγματα από In Flames. Πραγματικά ο δίσκος διαθέτει κάποια πάρα πολύ καλά κομμάτια με αποκορύφωμα τα “Facing Tomorrow” – το οποίο είναι και το εναρκτήριο -, “In Silence With My Scars”, “Denial” & “My Fallen”. Στην φωνή επίσης ο γίγαντας Oddleif Stensland, έχει απαρνηθεί σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τον μικρό Warrel Dane που έκρυβε μέσα του και βαδίζει πλέον σε μια δική του ταυτότητα. Εάν είστε φαν της δισκογραφίας των Communic, εγώ θα σας παρέπεμπα στο να τον αγοράσετε μιας και είναι ένας πιο “back to the roots” δίσκος, θυμίζοντας πιο πολύ σε εμένα περίοδο “Waves Of Visual Decay”. Από τις πιο ώριμες και αξιοπρεπείς δουλειές που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία.
8/10
Νίκος Σιγλίδης