Η προηγούμενη εμπειρία μου με το πρώτο “Criminals & Kings” δεν ήταν και η καλύτερη. Απ’ ότι κατάλαβα όμως, το πενταμερές concept των Consortium Project έτυχε σε εμένα, καλώς ή κακώς. Μετά λοιπόν και την αρχική μου παγωμάρα, σειρά είχε το “II: Continuum In Extremis“. Αν και από συνθετικής απόψεως δεν παρουσιάζεται κάποια σπουδαία διαφορά, αυτό εδώ είναι κάπως καλύτερο αφού και η παραγωγή έχει αυτή τη φορά μία πιο επαγγελματική εικόνα, και τα backing vocals έχουν έρθει σε πλήρη αρμονία με τα keyboards. Η φωνή του Ian Parry (ο οποίος έχει αναλάβει σε μερικά τραγούδια και τα χορωδιακά μέρη) ακούγεται πιο μυστηριώδης και σκοτεινός στις ερμηνείες του, αποβάλλοντας τις Jorn Lade-ίστικες επιρροές/αντιγραφές, ανεβαίνοντας κατακόρυφα στον πίνακα αποδόσεων της μπάντας. Επίσης, αρχίζουν σιγά-σιγά να υπάρχουν συνθέσεις που είναι αρκετά καλές ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν εικόνα πιο ολοκληρωμένου δίσκου. Χωρίς να έχω τρελαθεί, αλλά με απρόσμενο ενθουσιασμό αναφέρω τα “Asylum Seekers“, “The Catalyst” και “Mirror Image“. Δεν ξεχνάμε φυσικά και το concept στοιχείο. Το να πραγματεύεσαι καθημερινά θέματα γύρω από τους ανθρώπους μέσω των στίχων είναι κάτι φυσικό. Το να το κάνεις αυτό όμως, έχοντας στον κόσμο ως κυρίαρχο ένα γυναικείο είδος ονόματι “Noefems” (όπως αναφέρεται και μέσα στο album) είναι αρκετά έξυπνο. Η μπάλα βέβαια χάνεται όταν μπαίνουν σφήνα στην ιστορία άκυρα θέματα όπως η μαζική υστερία για τα reality παιχνίδια και η ανθρώπινη κλωνοποίηση. Όλα αυτά φυσικά αποφεύγονται από την παρέμβαση των “Neofems” γυναικών. Εντάξει, το concept θέλει λίγη δουλειά ακόμα. Στο να σχηματίσω καλύτερη εντύπωση βοήθησαν αρκετά και οι special guests που συγκέντρωσε ο Ian Parry στις κιθάρες, όπως το συμπαίκτη του στους Elegy Patrick Rondat, τον Stephan Lill (Vander Plas) από το πρώτο μέρος, και τον mastermind των Kamelot Thomas Youngblood για το κομμάτι “Poetic Justice“. Στο “II: Continuum In Extremis” τα μικρά αλλά σημαντικά σημάδια βελτίωσης φάνηκαν, χωρίς αυτό να λέει πως καθησυχάστηκα για τα επόμενα τρία μέρη.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης