Το καθήκον μου με τις επανακυκλοφορίες των Consortium Project του Ian Perry (Elegy) τελειώνει κάπου εδώ, με το τέταρτο μέρος της φουτουριστικής αυτής ιστορίας. Οι προηγούμενες τρεις δουλειές παρουσίαζαν έντονα σκαμπανεβάσματα ως προς την ποιότητα και τη δομή τους, τα οποία όπως διαπιστώνω συνεχίζουν να υπάρχουν. Το progressive στοιχείο εξακολουθεί να διατηρείται, αλλά ο κιθαριστικός όγκος αυξάνεται ελαφρώς, από τα πρώτα κιόλας λεπτά του “Α Sign Of The Times“. Σε αντίθεση με το τρίτο “Terra Incognita“, οι ρυθμοί έχουν πέσει αισθητά, δίνοντας περισσότερη βάση στο πολλών κιλών rhythm section τους. Λογικό αν αναλογιστείς ότι στα drums έχει και έναν Ivar De Graaf (ex–Within Temptation). Επιπλέον, τα γυναικεία φωνητικά έχουν γίνει αναγκαιότητα, φτάνοντας το concept γύρω από το γυναικείο είδος Neofems στο αποκορύφωμά του. Έτσι προετοιμάζεται κατάλληλα και το έδαφος για το τελευταίο “V – Species“. Στη συνέχεια της ιστορίας, οι Neofems προσπαθούν να επανενώσουν τον πλανήτη. Σε αυτή τους την προσπάθειά φτάνουν στο συμπέρασμα πως η ίδια η ανθρωπότητα κρατάει το κλειδί που θα την οδηγήσει στη σωτηρία. Τα οικολογικά υπονοούμενα στους στίχους δένουν -σχεδόν- τέλεια με τους συμφωνικούς ήχους αλλά από ένα σημείο και έπειτα, οι ενορχηστρώσεις αρχίζουν να κουράζουν. Κατά τ’ άλλα λίγο Rush από δω, λίγο γερμανίλα από κει, ο δίσκος φτάνει προς το τέλος. Αξιόλογο, αλλά με λιγότερα καλά κομμάτια αυτή τη φορά (“Nowhere Fast“, “Made In Heaven“, “Let The Wind Carry You Home“) για να ακούσουμε. Κατώτερο του “Terra Incognita“, αλλά αρκετά καλύτερο από τα δύο πρώτα.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης