Ποτέ δεν ήμουν του συγκεκριμένου ήχου, της glam/sleaze σκηνής, γενικότερα του poser, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων που αφoρούν κομμάτια. Δεν ξέρω πόσο ιδανικό είναι η πρώτη επαφή με μια μπάντα να γίνεται με live κυκλοφορία, αν και εδώ θα βρει κανείς τραγούδια από τα τέσσερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Σουηδοί από το Μάλμο από το 2007 έως το 2014, εκτός από το πρώτο (“Loud Minority” 2007). Επικεντρώνονται περισσότερο στο δεύτερο τους άλμπουμ “New Religion” (2010) και ακόμα πιο πολύ, στον προπέρσινο ομώνυμο τους δίσκο.
Χωρίς πάρα πολλά λόγια, θα διακρίνετε επιρροές και στοιχεία από συγκροτήματα όπως οι Guns ‘N’ Roses, Motley Crue, Skid Row, L.A. Guns, Crashdiet που είναι και συμπατριώτες κλπ. Φυσικά, υπάρχουν και οι σίγουρα πιο hard rock αναφορές, βλέπε “Lock Up Your Daughter” από το “New Religion”. Ξεχώρισα τo “Blame It On Love” που είχε αρκετή ενέργεια, επίσης από τον ίδιο δίσκο και το “Call To Action” από το “Crazy Lixx”, ενώ έπρεπε να φτάσω στα “Hell Raising Women” και “Girls Of The 80’s” για να ακούσω λίγο πιο αξιόλογα solos, κάτι όμως που γίνεται ακόμα καλύτερα στο “Whiskey Tango Foxrot” πιο μετά, αλλά με μέτρο. Ας πούμε ότι κρατάμε και το “Heroes Are Forever” στο οποίο γίνεται προσπάθεια για το καθιερωμένο sing along…
Γενικά φάνηκε από την αρχή ότι δε με ψήνει η φάση. Βαρέθηκα να ακούω αρχικά, κομμάτια που έχουν «ακουστεί», παιχτεί από άλλα σχήματα τόσες και τόσες φορές, να ακούω τις λέξεις “baby”, “love” και γενικά τραγούδια που μιλάνε κατά κύριο λόγο για «κυνηγήματα» και ποζεριά… Αν υπάρχουν οπαδοί, φίλοι, που ακούνε (ακόμα) αρκετά το συγκεκριμένο είδος και να γνωρίζουν το συγκρότημα, ας το ακούσουν. Απευθύνεται όμως μόνο στους συγκεκριμένους.
5/10
Πέτρος Μυστικός
petrosmystikos@gmail.com