Δεν νομίζω ότι οι Crowbar είναι από τις μπάντες που χρειάζονται συστάσεις ή προλόγους με φαμφάρες, πόσο μάλλον ο «αρχηγός» τους Kirk Windstein. Είναι αυτοί που είναι εδώ και 25 χρόνια, χωρίς τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Έβαλαν τον όρο sludge μέσα στο παιχνίδι και είναι οι βασιλιάδες του είδους. Αφήνοντας λοιπόν πίσω τους Down, ο Kirk αποφάσισε να ασχοληθεί με το μωρό του, όπως το αποκαλεί και ο ίδιος, τους Crowbar. Παρουσιάζοντάς μας τον καινούριο μπασίστα Jeff Golden, ηχογράφησαν 3 χρόνια μετά το “Sever The Wicked Hand”, το “Symmetry In Black”. Μόνο και μόνο από τον τρόπο που ξεκινάει ο δίσκος σε αρπάζει από τα μαλλιά και σε πετάει στα Τάρταρα, τέτοια δυναμική αρχή μόνο οι κιθάρες του Windstein θα μπορούσαν να την είχαν προσφέρει. Γενικά, ο ήχος στον δίσκο είναι μπετό, δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερη λέξη να τον περιγράψω, είναι sludge, είναι doom, είναι NOLA, είναι Νότος. Και ο «νάνος» είναι άξιος εκπρόσωπός του. Όλοι ξέρουμε τι riffs «ξερνάει» η κιθάρα του, μεγατόνων, και δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο και εδώ. Το “Amaranthine” φυσικά και ξεχωρίζει γιατί είναι η στιγμή του δίσκου που ηρεμούν τα πνεύματα, χαμηλώνουν οι τόνοι και μόνο η φωνή του Kirk και καθαρές κιθάρες. Ο δίσκος είναι αυτός που περιμένετε να ακούσετε από έναν τύπο σαν τον Kirk και φυσικά τους Crowbar. Απολαύστε τον με λίγο ουίσκι.
8/10
Τένια Λάρδα