Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με τον ήχο των Cyanide 4. Την αρχή την έκανα λίγο καιρό μετά την ίδρυσή τους κάπου μέσα στο 2008, όταν ακόμα έπαιζαν σε rock bars. Ο χρόνος όμως πέρασε γρήγορα και τα παιδιά έχουν καταφέρει από τότε να προσθέσουν μερικές αξιοσημείωτες εμφανίσεις στο πλευρό μεγάλων ονομάτων όπως Scorpions, W.A.S.P., Lizzy Borden και Crashdiet. Όπως ήταν λογικό, μετά από όλα αυτά σειρά είχε και ένα πρώτο album. Και με μία Perris Records ως σύμμαχο, έτσι;
Η νεανική rock τετράδα λοιπόν, έχει καταφέρει να απορροφήσει όλες τις live εμπειρίες της και αυτό βγαίνει με πολύ καλό τρόπο στο “Everyday Is A Masquerade”. Καθαρά sleaze ως την προέλευσή τους, τα κομμάτια είναι ότι πρέπει για όσους έχουν στη δισκοθήκη τους late ’80s διαμαντάκια, με κυρίαρχο το “No Respect” των Vain. Τα φωνητικά “νάζια” του Sinn το βροντοφωνάζουν άλλωστε. Τα ευχάριστα heavy riff-άκια που εντοπίζονται σε μερικές συνθέσεις, αλλά και η σουηδική glam νοοτροπία, δεν ξενίζουν τον ακροατή, ενώ με λίγο καλύτερη παραγωγή ο ήχος θα πετάει, αφού υποσυνείδητα έχουν μία πιο heavy ιδεολογία στο αίμα τους. Η ουσία του δίσκου οπότε, εντοπίζεται στις καλές κιθαριστικές μελωδίες που σε συνδυασμό με το αλανιάρικο rhythm section τους, θα κάνουν ακόμα περισσότερα κορίτσια να ιδρώσουν τις μπλούζες τους.
Το “Εveryday Is A Masquerade” μου έδειξε μία μπάντα ενωμένη όχι μόνο στη σκηνή, αλλά πλέον και σε studio συνθήκες. Σίγουρα δεν είναι η τέλεια hard rock δισκάρα, αλλά εάν συνεχίσουν με το ίδιο πάθος και στο μέλλον, τότε οι Cyanide 4 θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον της Ελληνικής σκηνής.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
xaris@greekrebels.gr