Οι σχετικά “άσημοι” Dawnless κυκλοφορούν εδώ το δεύτερο album τους. Όπως και στην προηγούμενη δουλειά τους (“A Way To Escape”,2006), έτσι και δω, δεν συγκινούν κανέναν με το μελωδικό heavy metal τους. Αναλυτικότερα, έχουμε να κάνουμε με ένα album το οποίο ναι μεν είναι καλό, αλλά όλα αυτά που μας προσφέρει τα ‘χουμε ξανακούσει άπειρες φορές. Εννοείται πως υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές, όπως τα “Absolytion” και “Freedom’s Gone”,τα οποία έχουν μερικά πολύ ωραία solos και μελωδικά refrain,αλλά μέχρι εκεί. Ναι, τα φωνητικά του Bertrand Ecoffey είναι αρκετά καλά, το κακό όμως είναι η φωνή του παρουσιάζει διακυμάνσεις, αφού πότε τραγουδάει power,πότε ήρεμα και πότε brutal,ενώ η μουσική μένει πιστή σε ένα είδος. Αυτό ενδέχεται να κουράσει αρκετά τον ακροατή, καθώς είναι σαν να προσπαθούν να ταιριάξουν μουσικά τους Dimmy Borgir με τους Helloween, κάτι το οποίο είναι αδύνατο. Ωραία στιγμή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μπαλάντα “Beyond Words”, όμως χαντακώνεται λόγω αύτης της μουσικής ποικιλίας (με την κακή έννοια πάντα). Το πιο θετικό που μπορώ να σκεφτώ για το “While Hope Remains” είναι σίγουρα τα drums του David Ecoffey,μόνο και μόνο επειδή ακούγονται πιο έντονα από τα υπόλοιπα όργανα. Είναι φανερό ότι οι Dawnless ακόμα ψάχνουν τον ήχο τους, κυκλοφορώντας ένα αρκετά “μπερδεμένο” album. Μένει μόνο να αποφασίσουν γρήγορα τι στυλ θα ακολουθήσουν.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
xaris@greekrebels.gr