Η συγκεκριμένη κυκλοφορία ήταν έτοιμη να φάει πανηγυρικό άκυρο μόνο και μόνο βλέποντας τις συνοδευτικές φωτογραφίες. Αρχικά, τι εξώφυλλο είναι αυτό; Όσο κλισεδιά είναι για τις death/black metal μπάντες να έχουν σφαγές/τράγους, άλλο τόσο είναι για τις rock να έχουν γυναίκες με μία πιο… αρτιστική (και καλά) φωτογράφηση. Το ίδιο έχουν και στις προηγούμενες δουλειές τους. Δεύτερον, ο τραγουδιστής φοράει eyeliner. Αυτό.
Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά κατά την ακρόαση. Οι De Vicious είναι από τη Γερμανία και αυτό είναι το τρίτο τους full-length, όπως μαρτυράει και ο τίτλος. Τα προηγούμενα ήταν τα “Never Say Never” (2018) και “Reflections” (2019). Φαίνεται λοιπόν ότι έχουν μπόλικη μουσική στη φαρέτρα τους, καθώς στην εποχή μας το να βγάζεις album κάθε χρόνο είναι κάτι τελείως ασυνήθιστο. Σε αυτό μάλιστα μας παρουσιάζουν και το νέο τους τραγουδιστή (με το eyeliner), τον Ιταλό Antonio Calanna.
Οι De Vicious λοιπόν παίζουν hard rock (προφανώς), με μία ξεκάθαρη αγάπη προς το heavy metal. Αυτό παρατηρείται κυρίως στις κιθάρες που είναι πιο σκληρές από το συνηθισμένο, αφού οι δομές των κομματιών παραπέμπουν προς την rock πλευρά. Γενικά μιλάμε για mid-tempo συνθέσεις με καλή κιθαριστική δουλειά σε μελωδίες, καθαρή και ογκώδη παραγωγή, πλήκτρα που συμπληρώνουν σε σημεία τη μουσική χωρίς να πρωταγωνιστούν και τίμια φωνητικά από τον eyeliner.
Καλή δουλειά συνολικά, καταφέρνει να ξεχωρίσει από τον σωρό των σύγχρονων hard rock συγκροτημάτων αφού είναι αρκετά πιο προσεγμένη, αλλά και πάλι δεν βρήκα κάτι σπουδαίο να με κρατήσει. Τα τραγούδια δε μου έμειναν, πολλά riffs μοιάζουν επαναλαμβανόμενα και το album ακολουθεί τον ίδιο ρυθμό από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι που το έκανε λίγο μονότονο και ίσως κουραστικό αφού διαρκεί σχεδόν μία ώρα.
Αυτό που άκουσα ήταν μία μπάντα η οποία έχει βρει μία συγκεκριμένη συνταγή για να γράφει τραγούδια και μένει σε αυτή, χωρίς να κοιτάξει καθόλου δεξιά ή αριστερά για να διαφοροποιηθεί λίγο. Δεν ξέρω αν έκαναν το ίδιο και στις προηγούμενες δουλειές τους, αλλά ειλικρινά δεν έχω την όρεξη να ψάξω να το μάθω.
5,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com