Οι black metallers Der Weg Einer Freiheit κατάγονται από το Würzburg της Βαυαρίας και το “Noktvrn” ήταν το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας, το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Μετά κόπων και βασάνων ο κιθαρίστας/τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος, Nikita Kamprad, κατάφερε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας γύρω από το άλμπουμ.
Γεια σου Nikita. Πρώτα από όλα θα ήθελα να σας συγχαρώ για ένα πραγματικά υπέροχο άλμπουμ. Βρήκα ότι είναι ένα πραγματικά δυνατό άλμπουμ τόσο από άποψη δύναμης όσο και από άποψη μελωδίας/ατμόσφαιρας.
Γεια σου Μίνω! Σας ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη που άργησα να ολοκληρώσω αυτήν τη συνέντευξη. Εκτιμούμε ιδιαίτερα τα λόγια και την υποστήριξή σας!
Το “Noktvrn” κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια μετά το “Finisterre”. Γιατί σας πήρε αυτή τη φορά τόσο πολύ χρόνο; Είχε κάποια σχέση η πανδημία ή ένιωθες ότι χρειαζόσουν μεγαλύτερο διάλειμμα αυτή τη φορά;
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν μάλλον ένα προσωπικό διάλειμμα από αυτό το αρκετά σφιχτό πρόγραμμα κυκλοφοριών άλμπουμ. Στην πραγματικότητα κάναμε ένα νέο άλμπουμ κάθε δύο ή τρία χρόνια και αφού εκπληρώσαμε το συμβόλαιό μας με την εταιρεία με την κυκλοφορία του “Finisterre”, δεν υπήρχε πια εξωτερική πίεση να κάνουμε ένα νέο άλμπουμ εντός μίας δεδομένης προθεσμίας. Θέλω να πω, τέσσερα χρόνια μεταξύ δύο άλμπουμ, αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρχε και το live άλμπουμ στο ενδιάμεσο, γενικά δεν είναι τόσο πολύς χρόνος αν το σκεφτείς. Η μουσική βιομηχανία σήμερα θα ήθελε πολύ να έχει ένα νέο άλμπουμ κάθε χρόνο, αλλά αυτό είναι διανοητικά και σωματικά απλά αδύνατο – τουλάχιστον για μένα. Έτσι, μετά το “Finisterre” υπήρξε μια στιγμή ανάκαμψης και ελευθερίας που ήθελα να διατηρήσω όσο το δυνατόν περισσότερο και φυσικά προσπάθησα, όπως όλοι, να συνδυάσω τη ζωή μου, να δουλέψω στην καριέρα μου ως μουσικός παραγωγός και προφανώς να φροντίσω και την ιδιωτική μου ζωή. Όμως κάποια στιγμή το 2019 ένιωσα ότι θέλω να γράψω νέα τραγούδια, μόνο και μόνο επειδή μου έλειψε. Άρχισα να είμαι ξανά δημιουργικός και αυτό που βγήκε ακούγεται στο “Noktvrn”. Δεν θα έλεγα ότι η πανδημία επηρέασε πραγματικά τον τρόπο δουλειάς μας, επειδή η σύνθεση τραγουδιών εναπόκειται ακόμα στα χέρια μου και μπορώ να δουλέψω μόνος μου, χωρίς να δω ή να συναντήσω άλλους ανθρώπους. Η σύνθεση είναι κάτι πολύ προσωπικό και οικείο για μένα και νιώθω πιο πλήρης όταν το κάνω μόνος μου. Αλλά όποτε τελειώνει ένα τραγούδι, τα μέλη της μπάντας είναι φυσικά οι πρώτοι που το ακούν.
Επηρεαστήκατε από τις «Νοκτούρνες» του Chopin και συνθέτατε μόνο τη νύχτα. Θα θέλατε να πείτε λίγα λόγια σχετικά με αυτή τη διαδικασία που ακολουθήσατε και ποιο ήταν αυτό που σας άρεσε στη μουσική του Chopin και σας έκανε να θέλετε να την ενσωματώσετε στο black metal;
Λίγο πολύ πάντα ήθελα να δημιουργήσω ένα άλμπουμ για τη νύχτα, για τα όνειρα και τον κόσμο ανάμεσα στο ξύπνιο και τον ύπνο. Είμαι μεγάλος θαυμαστής της μουσικής του Chopin και ειδικά των «Νοκτούρνων» του – τα λεγόμενα νυχτερινά κομμάτια – που ήταν κάπως η κύρια έμπνευση για τον τίτλο του άλμπουμ. Αν και δεν υπάρχει άμεση μουσική σύνδεση μεταξύ των έργων του και της μουσικής μας, αλλά το να ακούω κλασική μουσική όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια επηρέασε πολύ την άποψή μου για τη σύνθεση και την ενορχήστρωση της μουσικής. Θυμάμαι ότι υπήρχε ένα βράδυ ή μάλλον πρωί συγκεκριμένα κάποια στιγμή το 2018 ή το 2019. Σηκώθηκα τις πρώτες πρωινές ώρες, μεταξύ 5 και 7 π.μ. περίπου, και ήμουν κατά κάποιο τρόπο ακόμα κοιμισμένος αλλά και ξύπνιος και μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά σε αυτήν την κατάσταση μου ήρθε στο μυαλό η βασική δομή του τραγουδιού “Immortal”. Όπως οι βασικές γραμμές του μπάσου με τον απλό ρυθμό τυμπάνων και στην πραγματικότητα όλο το build-up από την εισαγωγή, τον πρώτο στίχο μέχρι το δεύτερο ρεφρέν. Ήταν μισή ή ακόμα και μια ώρα όταν ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έλαμπαν μέσα από τις σκιές του παραθύρου, προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο με τα μισάνοιχτα μάτια μου και το πρωινό φως γέμιζε το δωμάτιο με τις μωβ αποχρώσεις του – μια διάθεση που θέλαμε επίσης να εκφράσουμε μέσα από τα χρώματα και τις διαβαθμίσεις στο artwork του άλμπουμ. Ήταν κάπως σουρεαλιστικό αλλά ενδιαφέρον να βιώσω ότι το μυαλό μου, κατά το ήμισυ ξύπνιο, ήταν προφανώς ικανό να γράψει ένα τραγούδι. Θα μπορούσα ακόμη και να το παίξω ξανά στο μυαλό μου με κάποιο τρόπο όπως σε λογισμικό υπολογιστή ή συσκευή αναπαραγωγής μουσικής. Κάποια στιγμή σηκώθηκα, άρπαξα ένα χαρτί και ένα στυλό και έγραψα αυτή τη βασική δομή και αργότερα μέσα στην ημέρα επεξεργάστηκα αυτό το τραγούδι, προσθέτοντας το τελευταίο μέρος, περισσότερες μελωδίες, βασικά να φτιάξω ένα σωστό τραγούδι από αυτό. Θεώρησα αυτήν την εμπειρία τόσο περίεργη αλλά και εμπνευσμένη ταυτόχρονα, που θα μπορούσατε να πείτε ότι ήταν το αρχικό σημείο όταν αποφάσισα να βασίσω ολόκληρο το θέμα του άλμπουμ γύρω από τη νύχτα και κυρίως να το γράφω σε αυτές τις «σκοτεινές» ώρες.
Είσαι λάτρης της κλασικής μουσικής γενικότερα; Έχεις αντλήσει επιρροή από αυτή στο παρελθόν και αν όχι, θα σκεφτόσουν να επαναλάβεις αυτό το πείραμα στο μέλλον;
Ναι, είχα πάντα μία αγάπη για την κλασική μουσική γενικά. Ξεκίνησα με μαθήματα πιάνου όταν ήμουν παιδί και μόλις πριν από λίγες μέρες πήρα το δικό μου «πραγματικό» πιάνο! Όχι μόνο ένα midi και λογισμικό, που είναι μεγάλη διαφορά. Μου αρέσει η άμεση ανατροφοδότηση που λαμβάνει κανείς από ένα ακουστικό όργανο χωρίς καθόλου ηλεκτρονικά στοιχεία. Δεν είναι ότι ακούω κλασική μουσική καθημερινά, αλλά σίγουρα άκουγα όλο και περισσότερο παρούσα τα τελευταία χρόνια και επηρέασε επίσης τον τρόπο σύνθεσής μου.
Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ του “Noktvrn” και των προηγούμενων άλμπουμ;
Νομίζω ότι η κύρια διαφορά μεταξύ του νέου άλμπουμ και των προηγούμενων είναι η συνολική προσέγγιση παραγωγής και ηχογράφησης. Από τότε που άρχισα να γράφω το “Noktvrn” είχα την ιδέα να το ηχογραφήσω αργότερα με το πλήρες συγκρότημα σε ζωντανό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε ήδη να βεβαιωθώ στο στάδιο της σύνθεσης ότι οι μεταβάσεις μεταξύ των μερών και των riffs έχουν μια φυσική ροή και τα διαφορετικά μέρη των drums αφήνουν στον Tobias αρκετό χρόνο για να ανακάμψει και να είναι σε θέση να ηχογραφήσει κάθε τραγούδι ολόκληρο από την αρχή μέχρι το τέλος. Το ίδιο και για τα φωνητικά και όλα τα άλλα όργανα, φυσικά. Βασικά φροντίσαμε να μην είναι πολύ δύσκολα τα τραγούδια, κάτι που από την άλλη πλευρά μας έκανε να παίξουμε μόνο πράγματα που είμαστε πραγματικά ικανοί να κάνουμε, εστιάζοντας μόνο στα σημαντικά πράγματα που χρειάζεται πραγματικά το τραγούδι. Δεν λέω ότι τα προηγούμενα άλμπουμ είναι γραμμένα με τρόπο που δεν μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε – προφανώς τα παίζουμε ζωντανά -, αλλά έχουν γραφτεί μάλλον για να ακούγονται καλά σε ηχογράφηση στο στούντιο χωρίς να σκεφτόμαστε πολύ πώς θα ακούγονται ζωντανά. Τελικά, αυτό έδωσε στα τραγούδια μια διαφορετική ατμόσφαιρα, ήδη στα στάδια της σύνθεσης αυτών, τα έκανε πιο συμπαγή και ίσως προσβάσιμα και ευκολότερα στην κατανάλωσή τους, όχι με άσχημο τρόπο.
Πού αναφέρονται οι στίχοι και από πού αντλήσατε επιρροή;
Οι στίχοι είναι, όπως και η μουσική, κάτι πολύ προσωπικό για μένα. Κυρίως αρχίζω να γράφω οτιδήποτε μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας ένα νέο τραγούδι και καταλήγω με αρκετές σελίδες γεμάτες λέξεις. Από την αρχή έχω πάντα την αίσθηση ποια μέρη ενός τραγουδιού χρειάζονται φωνητικά, έχοντας ήδη μια πρόχειρη ιδέα για τους φωνητικούς ρυθμούς και το μήκος των μελωδιών στο μυαλό μου. Κυρίως καταλήγω με πάρα πολλά λόγια, αλλά είναι η βάση για να αποκτήσω μια πρώτη ιδέα για το τι μπορεί να είναι το τραγούδι, ποια είναι η «ιστορία» πίσω από αυτό. Θα μπορούσες να πεις πως, η μουσική γράφει τους στίχους. Προχωρώ συγκεντρώνοντας τις πιο δυνατές ή πιο σημαντικές λέξεις και φράσεις, τις μετακινώ, βρίσκω συνώνυμα για ορισμένες λέξεις που αντιστοιχούν περισσότερο με το τραγούδι, έχοντας πάντα στο μυαλό μου να μην καταστρέψω την αρχική ιδέα πίσω από αυτό. Είναι μια διαδικασία που διαρκεί αρκετές ώρες ή και μέρες και για το νέο άλμπουμ τα έκανα όλα αυτά το βράδυ, φτιάχνοντας τον εαυτό μου σε άλλη διάθεση, συγκεντρώνοντας τις «πιο σκοτεινές» και κάπως «βαθύτερες» σκέψεις που ξυπνούν από τη νυχτερινή μοναξιά, την κατήφεια και αφάνεια. Ωστόσο, υπάρχουν και στίχοι στο νέο άλμπουμ που είναι πιο «συνδεδεμένοι με την πραγματικότητα», για παράδειγμα για τα τραγούδια “Am Rande der Dunkelheit” και “Gegen das Licht”. Παρ’ όλο που δεν είχα καμία προσωπική εμπειρία, είδα διάφορα είδη κρίσεων πανικού και άγχους τα τελευταία χρόνια με άτομα που ήταν κοντά μου που με επηρέασαν να σκεφτώ και αργότερα να γράψω για αυτό ή για την ψυχική υγεία γενικά. Ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ συνδέεται το ανθρώπινο σώμα με τον ανθρώπινο νου και πώς προσπαθεί να εκφραστεί όχι με λόγια, αλλά μέσα από αυτόματες σωματικές αντιδράσεις που είναι δύσκολο ή συχνά αδύνατο να διατηρηθούν υπό έλεγχο. Έχω την αίσθηση ότι στην κοινωνία μας η ψυχική υγεία/ασθένεια εξακολουθεί να είναι ένα πολύ υποτιμημένο θέμα και ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν υπάρχει επιθυμία συζήτησης. Δεν είναι το κύριο στιχουργικό θέμα στο “Noktvrn”, αλλά αυτή η συνειδητοποίηση είχε σίγουρα κάποιου είδους επίδραση στις γενικές σκέψεις και προσεγγίσεις μου όταν έγραφα τους στίχους αυτού του άλμπουμ.
Αφού γράψεις τους στίχους και τα τραγούδια ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται με το υπόλοιπο συγκρότημα; Συμβάλλουν στη σύνθεση των τραγουδιών;
Η σύνθεση και η ηχογράφηση των demos εναπόκειτο πάντα σε εμένα. Φυσικά, τα μέλη της μπάντας είναι οι πρώτοι που ακούνε νέα τραγούδια, αλλά κυρίως αυτές οι «πρώτες» εκδοχές είναι ήδη πολύ περίτεχνες και ας πούμε στο 95%. Στο νέο άλμπουμ, όμως, ήθελα να συμπεριλάβω όλη την μπάντα στη διαδικασία ηχογράφησης και παραγωγής, κάτι που δεν συνέβαινε με τις προηγούμενες κυκλοφορίες, όταν δούλεψα και ηχογράφησα τα drums με τον Tobias και βασικά έκανα όλα τα υπόλοιπα, τις κιθάρες, το μπάσο, τα φωνητικά και τη μίξη μόνος μου. Έτσι, αυτή η νέα προσέγγιση σήμαινε ότι όλοι έπρεπε να εξασκήσουν τα τραγούδια στο σπίτι πριν βρεθούμε σε μια πρόβα/προ-παραγωγή στο στούντιο τον Σεπτέμβριο του 2020 για να παίξουμε τα νέα τραγούδια μαζί σε ένα δωμάτιο για πρώτη φορά και να μάθουμε πώς λειτουργούν στο πλαίσιο της μπάντας. Δεν το κάναμε ποτέ πριν, αλλά λειτούργησε τόσο καλά που αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε ολόκληρο το άλμπουμ σε αυτό το ζωντανό περιβάλλον, κάθε μέλος της μπάντας σε ένα δωμάτιο, να παίζει ταυτόχρονα. Όπως είπα, τα τραγούδια είχαν ήδη τελειώσει πριν βρεθούμε στο στούντιο, αλλά οι μικρές λεπτομέρειες που πρόσθεσαν οι άλλοι στον τρόπο που παίζουν το όργανό τους έκαναν τη διαφορά και έφεραν κοντά το συγκρότημα πολύ περισσότερο σε μουσικό, αλλά και προσωπικό επίπεδο.
Στο “Immortal” και στο “Haven” τραγουδάς για πρώτη φορά στα αγγλικά. Τι σας έκανε να πάρετε μια τέτοια απόφαση;
Ειλικρινά, δεν ένιωσα ποτέ πραγματικά άνετα να τραγουδάω καθαρά φωνητικά στα γερμανικά, καθώς η γερμανική γλώσσα είναι ως επί το πλείστον μια πολύ σκληρή γλώσσα ηχητικά – που ταιριάζει απόλυτα στα screaming φωνητικά, τα οποία ακούγονται ακόμα με περισσότερο θυμό και μου αρέσει πολύ! Για τα καθαρά φωνητικά, ωστόσο, είχα την εντύπωση ότι μερικές φορές η Γερμανική παραμορφώνει λίγο τη ροή και τις μελωδίες, οπότε η ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσω την αγγλική γλώσσα, η οποία συγκριτικά έχει μια πιο ομαλή ατμόσφαιρα, έχοντας έτσι μια πιο φυσική και καθαρή ροή στις φωνητικές μελωδίες. Ήταν ένα πείραμα, ναι, αλλά έκανα μερικές demo ηχογραφήσεις χρησιμοποιώντας αγγλικά φωνητικά και ανακάλυψα ότι λειτούργησε πολύ καλά για μένα. Έτσι, συνέχισα και τελικά έκανα αυτά τα δύο τραγούδια στα αγγλικά. Φυσικά τα αγγλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα, αλλά μιλάω αγγλικά εδώ και πολλά χρόνια και νιώθω ολοένα και πιο ασφαλής σε αυτή τη γλώσσα. Ωστόσο, οι γερμανικοί στίχοι θα παραμένουν πάντα σημαντικοί για μένα και δεν νομίζω ότι θα εξαφανιστούν ποτέ από τη μουσική μας, προφανώς επειδή είναι ακόμα η μητρική μου γλώσσα και μπορώ να εκφραστώ με τον καλύτερο τρόπο μέσα από αυτήν.
Το εξώφυλλο του “Noktvrn” είναι μάλλον μινιμαλιστικό και όχι αυτό που θα περίμενες από ένα black metal άλμπουμ. Ποιος είναι υπεύθυνος για τη σύλληψή του και ποιο είναι το νόημα πίσω από αυτό;
Υπεύθυνος για τη σύλληψη και τη δημιουργία του artwork του άλμπουμ ήταν για άλλη μια φορά ο Max Löffler. Δουλεύουμε με τον Max για περισσότερα από επτά χρόνια σε τρεις διαφορετικές κυκλοφορίες μέχρι τώρα. Είναι ένας εύκολος άνθρωπος και πολύ αφοσιωμένος καλλιτέχνης. Δεν είναι από τους καλλιτέχνες που κάνουν «άλλο ένα metal artwork», αντίθετα προσπαθεί πάντα να συνδέσει το εξώφυλλο με τις μουσικές ιδέες και την ατμόσφαιρα. Για αυτό το εξώφυλλο ήταν σημαντικό για εμάς να παράσχουμε αυτή τη ζοφερή και νυχτερινή διάθεση που μεταφέρει το άλμπουμ μουσικά, να βρούμε μια κατάλληλη τυπογραφία και να το κάνουμε να ξεχωρίζει από άλλα εξώφυλλα, αλλά ταυτόχρονα να μην είναι πολύ περίπλοκο. Αυτό που βγήκε στο εξώφυλλο είναι απλώς μια αρκετά απλή χρωματική διαβάθμιση και μερικές πολύ απλές φόρμες, που βασίζονται κυρίως σε ένα «V» – αφού το “Noktvrn” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που αποδείχθηκε ότι το να κρατάμε τις φυσικές μορφή στα χέρια μας, και όχι μόνο να το κοιτάμε σε μια οθόνη, έχει ακόμα μεγαλύτερο νόημα. Όλα, τα χρησιμοποιούμενα υλικά, η πλαστικοποίηση, τα χρώματα βινυλίου, όλα αυτά συμπληρώνουν πολύ καλά το εξώφυλλο.
Μετά την κυκλοφορία του “Finisterre”, ο Nicolas Rausch εντάχθηκε στο συγκρότημα. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί του στο νέο άλμπουμ και γιατί πιστεύεις ότι χρειαζόταν ξανά δεύτερος κιθαρίστας;
Προφανώς χρειαζόμασταν έναν δεύτερο κιθαρίστα αφού ο πρώην κιθαρίστας μας, ο Sascha, μας είπε ότι θα εγκαταλείψει το συγκρότημα, με καλούς όρους όμως. Καταλάβαμε πλήρως και υποστηρίξαμε την απόφασή του και ο πρώτος που ήρθε στο μυαλό μας να αντικαταστήσει τον Sascha ήταν ο Nicolas που έπαιζε ήδη μαζί μας το 2010 και το 2011. Ήταν λοιπόν υπέροχο που είχαμε έναν παλιό φίλο πίσω στο συγκρότημα. Ο Nicolas δεν είχε μεγάλη επιρροή στην ίδια τη σύνθεση τραγουδιών, αλλά ως παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής και δημιουργικός κιθαρίστας, σίγουρα συνέβαλε με την εμπειρία και τις μουσικές του ιδέες στο νέο άλμπουμ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατά τη διάρκεια των προβών και της παραγωγής.
Ας μιλήσουμε για σένα. Τι άλλο κάνεις στη ζωή σου και τι ενδιαφέροντα έχεις;
Είμαι ανεξάρτητος μουσικός παραγωγός και η μουσική με περιβάλλει βασικά καθημερινά. Δουλεύω για διαφορετικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, παρέχοντας κάθε είδους υπηρεσίες ήχου όπως παραγωγές πλήρους άλμπουμ, μίξη ή mastering. Διατηρώ το δικό μου στούντιο στη γενέτειρά μου, στο Würzburg, που είναι επίσης το καταφύγιό μου για τη σύνθεση τραγουδιών και τη δημιουργικότητά μου. Μου αρέσει να κάνω ποδηλασία βουνού ή ποδηλασία το καλοκαίρι, το να βρίσκομαι έξω στη φύση γενικά είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα.
Ακούς κάποια νέα μουσική στον ελεύθερο χρόνο σου και αν ναι, υπάρχει κάποιο συγκρότημα που σου έχει τραβήξει την προσοχή;
Για να είμαι ειλικρινής αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια αυτές τις μέρες λόγω της δουλειάς μου. Αν έχω «ελεύθερο χρόνο» δυστυχώς δεν νιώθω πραγματικά την επιθυμία να ανακαλύψω νέα μουσική, αλλά μερικές φορές, φυσικά, συμβαίνει. Η τελευταία σημαντική ανακάλυψη για μένα ήταν το συγκρότημα Leprous από τη Νορβηγία, το οποίο με ξεσήκωσε αμέσως. Λατρεύω το συναίσθημα όταν συμβαίνει αυτό, όταν ένα συγκρότημα ή απλώς ένα τραγούδι σου ταράζει το μυαλό και δεν μπορείς να σταματήσεις να το ακούς. Ωστόσο, καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο αυτόν τον καιρό να βρεις τα πετράδια ανάμεσα σε αυτή την τεράστια πλημμύρα νέας μουσικής που μερικές φορές είναι πραγματικά κουραστική. Συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να μένει μόνο στα παλιά καλά κλασικά που πάντα απολαμβάνω να ακούω.
Υπάρχει κάποιο συγκρότημα που μετανιώνεις που δεν έχεις δει ακόμα ζωντανά και κάποιο συγκρότημα με το οποίο θέλεις πραγματικά να μοιραστείς τη σκηνή;
Θα ήθελα να δω τους Muse ζωντανά κάποια μέρα. Η μουσική τους είναι μια μεγάλη έμπνευση για μένα, αν και είναι προφανώς παγκοσμίως ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα στις μέρες μας. Θα ήταν υπέροχο να μοιραστώ τη σκηνή με τους Leprous κάποια στιγμή και υποθέτω ότι θα με έβρισκες δίπλα στα drums να παρακολουθώ τον Baard Kolstad κάθε βράδυ.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Σκέφτεστε να ξεκινήσετε μια περιοδεία αν το επιτρέπουν οι συνθήκες;
Ναι, αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε για μια νέα περιοδεία για τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, η οποία, ωστόσο, θα επικεντρωθεί κυρίως στη Γερμανία και μερικές παραστάσεις στο εξωτερικό. Οι καιροί είναι ακόμα πολύ αβέβαιοι και ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί μετά το καλοκαίρι. Πάνω από δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να μην έχουν μάθει τίποτα, επομένως ο κίνδυνος αυξανόμενων μολύνσεων και νέων παραλλαγών του κορωνοϊού εξακολουθεί να υπάρχει, κάτι που τελικά οδηγεί σε περιορισμούς ή ακόμα και σε ακυρώσεις στη ζωντανή μουσική. Προφανώς ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά και πάλι πρέπει να είστε προσεκτικοί, κάτι που καθιστά τον προγραμματισμό πολύ δύσκολο. Έχουμε επίσης επιβεβαιώσει μερικά καλοκαιρινά φεστιβάλ, όλα θα γίνουν όπως είχε προγραμματιστεί! Ελπίζουμε ότι θα υπάρχει ξανά η δυνατότητα για παγκόσμιες περιοδείες σύντομα. Ο κόσμος το έχει ανάγκη.
Nikita, σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη και σου εύχομαι τα καλύτερα. Μπορείς να προσθέσεις ότι θέλεις.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξή σας και συγχαρητήρια σε όλους όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη! Ελπίζουμε πραγματικά να έρθουμε στην Ελλάδα σύντομα και να σας γνωρίσουμε όλους!
Συνέντευξη: Μίνως Ντοκόπουλος
Μετάφραση: Αλίκη Μαξούτογλου
Official Website
Facebook
Twitter
Instagram
YouTube
Spotify
Band Members
Nikita Kamprad – Φωνητικά, Κιθάρες
Tobias Schuler – Τύμπανα
Nico Ziska – Μπάσο
Nicolas Rausch – Κιθάρες
Discography
Der Weg einer Freiheit, 2010
Unstille, 2012
Stellar, 2015
Finisterre, 2017
Noktvrn, 2021