Detraktor – Grinder (Violent Creek)

Βάζεις δυο μουσικούς απ’ τη Χιλή, έναν απ’ τη Βραζιλία και άλλον έναν απ’ τη Βουλγαρία, οι οποίοι μένουν στον Καναδά. Όχι δεν είναι ανέκδοτο. Είναι μια απ’ τις πλέον ανερχόμενες trash metal μπάντες σύμφωνα με το βραβείο του Αγγλικού Metal HammerNewcomer of the year 2018”. Αυτοί είναι οι Detraktor και έρχονται με φόρα έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο ΕP, το Sunday Trashτου 2015 και το Size Mattersτου 2018. Ο πρώτος τους ολοκληρωμένος δίσκος έφτασε στα αυτιά μας λίγους μήνες πριν. Πάμε να δούμε τι έχουν να μας πουν.

Εντάξει, καλός ο τίτλος του Newcomer απ’ το Αγγλικό Hammer αλλά μιας και ήμουν χρόνια συνδρομητής του διέκρινα πολλές φορές προμοτάρισμα σε μπάντες από “εξωτικές” χώρες, και καλά για να δείξουμε ότι το metal είναι παντού, που τελικά ήταν μέτριες. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με το Grinder. Όχι ότι είναι μέτριος δίσκος αλλά με συνολικά τέσσερις απ’ τις εννιά συνθέσεις να ξεχωρίζουν, οπότε δεν το λες και δίσκος της χρονιάς. Με το Parasitaνα είναι κάτι σαν intro, ακολουθεί το Not Many More όπου είναι απ’ τις πολύ μέτριες στιγμές του άλμπουμ. Τα φωνητικά βγάζουν μια δυναμική αλλά δεν συγκινούν κιόλας, το μπάσο είναι πιο πρίμα πεθαίνεις και τα riff περνάνε και δεν ακουμπάνε. Το ίδιο συμβαίνει και με το El Sundayόπου το μόνο αξιόλογο είναι το σόλο προς το τέλος του κομματιού. Φτάνοντας όμως στο Prideκάτι αλλάζει. Stoner riff ala Pantera/Down ντυμένο” στα thrash του και ο τραγουδιστής ξαφνικά σκίζεται στο μικρόφωνο σαν άλλος Anselmo. Το Chupacabraέχει την εφηβική τρέλα των Municipal Waste και το Rejektείναι ένας τυφώνας ωμής βίας, που τελικά όμως κανένα απ’ τα δυο δεν θα σου μείνουν. Έτσι μένουν το ομώνυμο που είναι ένας πραγματικός δυναμίτης που σε οδηγεί σε ανελέητο headbanging και το Dont You Smoke that Weed που πίσω απ’ τη fun διάθεση του έχει κρυμμένο riff-διαμάντι, ομαδικά φωνητικά και είναι το ιδανικό κλείσιμο του δίσκου.

Συνολικά ενώ οι Detraktor έχουν το δικό τους old-school χαρακτήρα τα περισσότερα κομμάτια κάτι άλλο θα σου θυμίσουν. Δεν λέω καλό και το old-school trash, αλλά λίγη πρωτοτυπία δε βλάπτει. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά που θα τους ακούσω να εκπλαγώ.

5/10
Νίκος Δρακόπουλος
nikosdrakos@windowslive.com

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)