Από την στιγμή που μια μπάντα καταφέρνει να συνδυάσει τα ακουστικά με τα επιθετικά σημεία και να μην ακούγεται σαν να άλλαξα δίσκο, εν μέρει την παραδέχομαι. Αν όμως συγκαταλέγεται και στη black metal avant-garde κάστα, όπως οι Dornenreich, τότε της βγάζω το καπέλο. Οι εν λόγω κύριοι, για όσους δεν το γνωρίζεται, δεν ξεφύτρωσαν χτες από το ιδιόκτητο τους studio, προϋπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια και αυτός είναι ο έκτος δίσκος τους, άρα μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η ωριμότητα που διακρίνεται στον ήχο τους είναι αποτέλεσμα χρόνων. Και δεν θα κάνει λάθος, αλλά κάθε άλλο παρά αρνητικό στοιχείο είναι αυτό. Λοιπόν για να μην χρονοτριβώ το ‘Flammentriebe’ είναι από τους πιο καλά δομημένους black δίσκους που έχω ακούσει φέτος. Κι αυτό, γιατί είναι αρκετά διαφορετικός και ξεχωριστούλης για black δίσκο. Τον απόλαυσα σαν βραδινό ουισκάκι για τις έξυπνα πιασάρικες ιδέες του, την ευκολομνημόνευτες μελωδίες που σου λένε το κάτι τους, ξυπνώντας σου συναισθήματα, την εξαιρετική δομή του, όπως προείπα, το δέσιμό του και φυσικά τα αλά my dying bride βιολιστικά σημεία. Επιπλέον, καταφέρνει να παίζει με τοπία ήχων που σε πετάνε από την όμορφη μελαγχολία, σε σκοτεινούς δρόμους, στη οργή. Έχω την εντύπωση και ελπίζω, πως θα τον αγαπήσει ένα ευρύτερο κοινό.
8/10
Αγγελική Καπίρη