Πάμε πρώτα στο κακό για να ξεμπερδεύουμε. Είναι κρίμα και άδικο για τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν στην Ελλάδα. Αυτό μόνο. Και τώρα στα καλά – και είναι πολλά. Ένα από τα πιο κατασταλαγμένα debut albums που έχω ακούσει εδώ και χρόνια, ανεξαρτήτου εθνικότητας και μουσικής κατάταξης. Το Echoing Lullabies παρά τις επιρροές του είναι αυτόφωτο γιατί μπολιάζει τόσο έξυπνα όλες αυτές τις αναφορές που του δίνουν οντότητα κι ενώ κάποιος μπορεί να τις διακρίνει, δίνει την εντύπωση πρωτογενούς υλικού. Διαθέτει την δομική πολυπλοκότητα των Opeth, την θεατρικότητα των Pain of Salvation, την συνθετική παράνοια των Psychotic waltz, την αντίληψη των Porcupine Tree. Εν τέλει όμως το Echoing Lullabies είναι album των δημιουργών του και μόνο. Μια φωνή με ιδιαίτερη χροιά που χρωματίζει, δίνει το ειδικό βάρος και συμβάλλει στην ολοκληρωμένη πρόταση των Dystynation που μας παρουσιάζεται με αψεγάδιαστη παραγωγή και άρτια δουλεμένο artwork. Το group επέλεξε να διαβεί δύσβατα μουσικά μονοπάτια, η επιλογή όμως κρίνεται επιτυχημένη. Κύριοι, συγχαρητήρια και εις ανώτερα.
8.5/10
Γιώργος Τσινάνης
gtsinanis@greekrebels.gr