Λοιπόν, ας παραδεχτούμε για αρχή σιγά σιγά, ότι οι Ελβετοί έχουν τραβήξει προσοχή πολύ μεγαλύτερη από αυτή που τους αξίζει στο παρελθόν. Δεν θα διαφωνήσω ότι οι Eluveitie είναι μια μπάντα η οποία μας έχει χαρίσει κάποια τρομερά τραγούδια (“Inis Mona”, “Thousandfold”, “Slania’s Song”, “Brictom”), αλλά σαν Δημήτρης ΠΟΤΕ δεν μπορώ να παραδεχτώ ότι μου έχουν δώσει ένα ολοκληρωμένο γαμ..στερο δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ακόμη και το “Slania”, ο δίσκος ο οποίος τους έκανε ευρέως γνωστούς, δεν μπορώ να πω ότι με ευχαρίστησε από την αρχή μέχρι το τέλος.
Από εκεί και πέρα, “Helvetios” αλλά και “Origins” ήταν απλά απογοητευτικά album – για να μην πω τραγικά. Την περασμένη χρονιά, είδαμε τρία από τα βασικά μέλη των Eluveitie να κουνάνε το μαντήλι στον Chrigel Glanzmann. Anna Murphy (φωνητικά), Ivo Henzi (κιθάρες), Merlin Sutter (τύμπανα) έδειχναν ένας προς έναν ότι κάτι δεν πάει καλά με τους Ελβετούς. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αποχωρήσεις των Päde Kistler (γκάιντα) και Meri Tadić (φλάουτο) είχαν προηγηθεί.
Η αλήθεια είναι ότι θα περίμενα τους Eluveitie να επιστρέψουν μετά από όλες αυτές τις αποχωρήσεις με έναν δυναμικό metal δίσκο, για να αποδείξουν ότι είναι ζωντανοί. Η μπάντα όμως αποφασίζει να ακολουθήσει το σχέδιο της και να κάνει πραγματικότητα το δεύτερο μέρος του ακουστικού folk ταξιδιού της με το “Evocation II – Pantheon”, έναν δίσκο ο οποίος από ότι κατάλαβα έχει στίχους σε μια νεκρή γλώσσα, την Αρχαία Γαλατική και είναι αφιερωμένος στην Κέλτικη μυθολογία με τα τραγούδια να παίρνουν τους τίτλους τους από ονόματα Κέλτικων θεών.
Το “Evocation II – Pantheon” είναι ακριβώς αυτό που λέει και ο τίτλος του, η συνέχεια του “Evocation I – The Arcane Dominion”, τουλάχιστον μουσικά. Δεν υπάρχουν growls (κάποια πολύ λίγα και στα πίσω μέρος της μίξης), κανένα ίχνος ηλεκτρικής κιθάρας και 9 μουσικούς να δίνουν ζωή σε 15 διαφορετικά παραδοσιακά όργανα.
Από εκεί και πέρα, ο δίσκος έχει 18 τίτλους, αλλά μάλλον 9 είναι τα πραγματικά κομμάτια αν βγάλουμε εισαγωγές και ατμοσφαιρικές στιγμές του ενός ή δύο λεπτών. Το μεγάλο στοίχημα των Eluveitie είναι η φωνή της νεοφερμένης Fabienne Erni, η οποία έχει τη πολύ δύσκολη αποστολή να αντικαταστήσει την Anna Murphy. Από τις πρώτες νότες του “Epona” θα καταλάβει κανείς ότι η κοπέλα απλά έχει εκπληκτικές δυνατότητες και ταιριάζει απόλυτα με το κελτικό στυλ και η αλήθεια είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα ότι μου έλειψε η Murphy.
Πάμε παρακάτω και στη μουσική του δίσκου. Αν σας άρεσε το “Evocation I” τότε στοιχηματίζω ότι και το δεύτερο μέρος θα σας αρέσει. Το πρώτο κομμάτι “Epona” έχει έναν πολύ ανεβαστικό ρυθμό, σχεδόν rock και γενικά σε ξεσηκώνει. Μπορεί να μην υπάρχουν οι μελωδίες που θα μείνουν στο μυαλό με το πρώτο άκουσμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να μην παραδεχθείς ότι το κομμάτι είναι αρκετά καλό. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζουν τα “Catvrix” ένα πολύ σκοτεινό τραγούδι, σχεδόν tribal, με την να δείχνει την έκτασή της και το ταλέντο της. Το “Ogmios” μας ταξιδεύει στις ημέρες του “Slania” αφού είναι μια ακουστική μεταφορά του “Inis Mona” (αν δεν κάνω λάθος το αυθεντικό παραδοσιακό κομμάτι που έδωσε γέννηση στον ύμνο των Eluveitie). Το “Lvgvs” επίσης ξεχωρίζει με το αρκετά πιασάρικο ρεφρέν του. Οι instrumental στιγμές σαν το “Nantosvelta” και “Grannos” είναι σε καλό δρόμο, αλλά καταντούν αρκετά κουραστικές από ένα σημείο και μετά, αφού τα θέματά τους επαναλαμβάνονται συνεχώς. Στιγμές σαν το “Antvmnos”, μια πραγματικά αχρείαστη διασκευή στο “Scarborough Fair” δεν βλέπω να έχει κάποιο νόημα.
Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι το “Evocation II – Pantheon” είναι ένας δίσκος με καλές ιδέες αλλά χωρίς τον μεγάλο κράχτη, βλέπε “Brictom”. Θα έλεγα ότι είναι ένας δίσκος που κρατάει το ενδιαφέρον μας για τους Eluveitie αφού σε ιδέες και ποιότητα είναι πολύ καλύτερος από τα “Helvetios” και “Origins”, αλλά μέχρι να ακούσουμε ένα κανονικό metal δίσκο από τους Eluveitie, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουρα στην αναγέννηση της μπάντας.
6,5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com