Τον έκτο άλμπουμ τους με τίτλο “Vide” κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό οι Βέλγοι Emptiness. Έχοντας δημιουργηθεί το 1998, η μπάντα συνεχίζει να διαταράσσει τα νερά με τις συνεχείς αλλαγές στον ήχο της. Μιλήσαμε με τον τραγουδιστής της μπάντας, Jérémie Bézier, τόσο σχετικά με τον ήχο του δίσκου, τον τίτλο και την σημασία του όσο και για τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας.
Την τελευταία φορά που μιλήσατε μαζί μας, μας είπατε ότι αυτό που κάνετε συνδέεται με το metal αλλά ταυτόχρονα δεν ανήκετε εκεί. Οπότε, είναι αυτό το άλμπουμ μια σαφής δήλωση σχετικά με αυτό;
Κατά κάποιο τρόπο, θα παραμείνουμε συνδεδεμένοι με τη metal σκηνή γιατί είναι οι ρίζες μας. Ακόμα και με αυτό το άλμπουμ που δεν είναι επιθετικό ή χωρίς παραμόρφωση, οι άνθρωποι συνεχίζουν να το παρουσιάζουν ακόμα ως μια παράξενη metal εξέλιξη. Δεν μας ενοχλεί, ασχολούμαστε με σκοτεινές ενέργειες και μάλλον εκεί θα έχει απήχηση σε περισσότερα άτομα.
Με κάθε δίσκο προσφέρετε κάτι μοναδικό, το οποίο είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές σας και είναι μία πρόκληση για τους θαυμαστές σας. Ενώ βρίσκω το άλμπουμ σας όμορφο και μοναδικό, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται και είναι μπερδεμένοι με το νέο άλμπουμ. Έχετε αυτού του είδους την ανταπόκριση;
Πράγματι, προσπαθούμε πάντα να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας και να βρούμε νέους τρόπους για να συλλάβουμε το «Κενό». Είναι μια δύσκολη διαδικασία για εμάς και είναι σίγουρα δύσκολη και για το κοινό. Είναι σαν τη ζωή, να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, κάποιοι άνθρωποι θα μείνουν και κάποιοι θα φύγουν, αυτό είναι.
Αν και μουσικά αυτό είναι το πιο ήρεμο άλμπουμ σας, είναι στην πραγματικότητα το πιο τρομακτικό και το πιο ανατριχιαστικό της καριέρας σας. Αυτή είναι μόνο η γνώμη μου, αλλά αυτό το άλμπουμ μου θύμισε την ουσία των έργων της Diamanda Gallas, εννοώντας πως τα έργα της δεν είναι καθόλου «βαριά» ή «σκληρά», αλλά είναι τόσο τρομακτικά και ατμοσφαιρικά. Είχατε κάτι τέτοιο στο μυαλό σας κατά τη σύνθεση;
Θέλαμε να φτιάξουμε ένα κλειστοφοβικό άλμπουμ όπου όλο το σκοτάδι και τα απειλητικά στοιχεία θα ήταν κρυμμένα πίσω από ένα ωραίο «κανονικό» πρόσωπο. Αλλά δεν υπάρχει μόνο σκοτάδι εκεί, υπάρχουν ακόμα διαλυμένες ελπίδες, συντριβή του ‘εγώ’, διαφορετικές έννοιες του χώρου και του χρόνου… Σαν κάτι που συνεχίζει να χορεύει, αλλά είναι τόσο εξουθενωμένο. Ευχαριστούμε για την αναφορά στη Diamanda Gallas.
Λαμβάνοντας υπόψιν πως η μουσική σας προσελκύει τους οπαδούς του metal και λαμβάνοντας επίσης υπόψιν τις συνεχείς αλλαγές στο στυλ σας, πού πιστεύετε ότι ταιριάζετε σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι καταναλώνουν μουσική αντί να την ακούνε;
Δεν ταιριάζουμε σε αυτόν τον κόσμο, οπότε η μουσική μας θα μπορούσε να είναι μία γλώσσα ατόμων που αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο.
Υπάρχουν δίσκοι που σας ενέπνευσαν και σας επηρέασαν προς αυτή την κατεύθυνση;
Ίσως για την «άνετη» παραγωγή και την διακριτική εξωγήινη και ανατριχιαστική προσέγγιση… Οι Big Thief με το “U.F.O.F.” και Connan Mockasin με το “Jassbusters”.
Το συγκρότημά σας βασίζεται στη μουσική ελευθερία, σύμφωνα με τα διαφορετικά μονοπάτια που έχετε επιλέξει όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε ακόμα να έχετε αυτήν την ελευθερία εάν είχατε μια τεράστια εμπορική επιτυχία;
Νομίζω ότι πάντα υπάρχει η επιλογή της ελευθερίας, έχει να κάνει περισσότερο με το πόσο θα μπορέσεις να αφήσεις τον εαυτό σου να επηρεαστεί από τις εξωτερικές προσδοκίες. Ήδη χρειάστηκε κάποιο θάρρος για να κυκλοφορήσει αυτό το άλμπουμ στο επίπεδο αναγνώρισής μας. Οπότε φαντάζομαι πως η πίεση θα ήταν πολύ μεγάλη μετά από μια μεγάλη επιτυχία, δεν θέλω να προσποιηθώ κάτι εδώ.
Πώς καταλήξατε σε ένα τόσο ακραίο εξώφυλλο; Είχατε προβλήματα λογοκρισίας με αυτό;
Δεν συνειδητοποιήσαμε ότι το εξώφυλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί ακραίο. Η ιδέα ήταν το να δείξουμε πως κάτι τόσο φυσικό όπως η γέννα θα μπορούσε να φαίνεται ως κάτι περίεργο. Ίσως αφήνουμε τον κόσμο να έχει αμφιβολίες για το αν το μωρό ήταν ζωντανό ή όχι. Το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η αμφιβολία φαίνεται να ενοχλεί, γι ‘αυτό μας αρέσει. Κάνουμε απογοητευτική τέχνη. Δεν υπάρχουν προβλήματα λογοκρισίας ακόμα.
Το “Vide” μεταφράζεται ως κενό, και αν χρησιμοποιήσουμε το όνομα της μπάντας σας, έχουμε κενό «Κενό» (Emptiness). Προσπαθείτε να περιγράψετε την τρέχουσα κατάσταση του κόσμου μας αυτή σε αυτό;
Θα έλεγα ότι είναι ο δικός σου κόσμος ταιριάζει καλύτερα στον δικό μας τώρα.
Πιστεύω ότι η χρήση της γαλλικής γλώσσας για τους στίχους σας ενίσχυσε την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του ήχου σας. Είναι κάτι που και εσείς συνειδητοποιήσατε και το κάνατε σκόπιμα;
Για όλη τη διαδικασία της δημιουργίας, θέλαμε οι ιδέες να είναι πιο αυθόρμητες. Για αυτό το λόγο, ξεκίνησα με τη γαλλική γλώσσα, τη μητρική μου. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο μεταξύ των ενστικτωδών ιδεών και της σύνθεσης. Δεν συνειδητοποίησα ότι θα άλλαζε τόσο πολύ την ατμόσφαιρα, αλλά γνωρίζω ότι η δύναμη των λέξεων έχει μεγαλώσει.
Εφόσον τα γαλλικά μου είναι απαίσια και η μετάφραση του Google δεν είναι ακριβής, μπορείτε να μας δώσετε ένα στοιχείο για τους στίχους αυτού του άλμπουμ;
Ο σκοπός των στίχων μας έχει κάτι κοινό σε όλα τα άλμπουμ μας. Να κάνει τον ακροατή να νιώσει ασήμαντος, μια υπενθύμιση της χαμηλής αξίας του ανθρώπινου είδους που αντιμετωπίζει το άπειρο. Το “Vide” είναι η εμπειρία μιας ανθρώπινης ζωής σε μια διάσταση κλειστή από τη δική μας. Ένα απόλυτο μυαλό κολλημένο σε έναν κόσμο πολύ μικρό.
Ένας φίλος μου μου είπε ότι ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από τον ήχο της κιθάρας σας στα δύο προηγούμενα άλμπουμ σας που αγόρασε ένα πετάλι για να κάνει την κιθάρα του να ακούγεται έτσι. Έχετε συνειδητοποιήσει πόσο μοναδικός, πρωτότυπος και ξεχωριστός ήταν αυτός ο ήχος και υπάρχει περίπτωση να τον ακούσουμε για ακόμα μια φορά;
Ο φίλος σου έχει πιθανώς καλό γούστο για τους ήχους της κιθάρας και μας αρέσει να πιστεύουμε ότι έχουμε εμπνεύσει κάποιους παράξενους ανθρώπους σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι πολύ νωρίς για να φανταστεί κανείς ποιος θα είναι ο επόμενος ήχος μας, πιθανώς κάτι διαφορετικό και πάλι.
Το “Guilty To Exist” μου φαίνεται σαν να κυκλοφόρησε μια αιωνιότητα πριν. Πώς νιώθεις για αυτό το δίσκο σήμερα μετά από όλα τα πράγματα που έχεις κάνει;
Νομίζω ότι είναι γεμάτο καλές ιδέες, που πιθανώς παίχτηκαν πολύ βιαστικά. Αλλά ήμασταν νέοι και ασυγκράτητοι. Οι παλιοί εαυτοί μας θα μας μισούσαν τόσο πολύ για αυτό που παίζουμε τώρα, θα μας αποκαλούσαν κότες και τέτοια. Αλλά γάμα τους!
Με την τρέχουσα πανδημία, θα έχετε χρόνο να κυκλοφορήσετε περισσότερο υλικό ή θα διατηρήσετε τον ίδιο ρυθμό;
Επικεντρωνόμαστε τώρα στο να παρουσιάσουμε ζωντανά το “Vide”, προετοιμαζόμαστε για το Roadburn Redux και στο να κάνουμε μελλοντικές εμφανίσεις όταν η κατάσταση ηρεμήσει. Θα ήθελα ήδη να δουλεύω σε ένα νέο άλμπουμ.
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και για τα όμορφα άλμπουμ από την αρχή μέχρι τώρα. Μπορείς να έχεις τα τελευταία λόγια. Take care!
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη Σταύρο, είναι καλό να βλέπουμε πως υπάρχουν κάποιοί επιζώντες που μας ακολουθούν από την αρχή. Λίγο έμεινε, έχετε όλο τον σεβασμό μας. Take care.
Συνέντευξη: Σταύρος Πισσάνος
Μετάφραση: Ελίζα Καπουράλου
Official Website
Facebook
Spotify
Instagram
Bandcamp
Band Members
Jérémie Bézier – Φωνητικά, μπάσο
Olivier Lomer – Κιθάρες, synths
David Alexandre Parquier – Synth
Jonas Sanders – Τύμπανα, κρουστά
Discography
Guilty To Exist, 2004
Oblivion, 2007
Error, 2012
Nothing But The Whole, 2014
Not For Music, 2017
Vide, 2021