Τον Hans Ziller τον γνωρίζουμε από τη μακροχρόνια θητεία του ως κιθαρίστας των Bonfire. Αυτό όμως που δε γνώριζε πολύς κόσμος (βάλτε και μένα μέσα σ’ αυτούς) είναι πως από το 1991 διατηρούσε ταυτόχρονα και τους EZ Livin’, τους οποίους και στεγάζει έκτοτε κάτω από τη δισκογραφική στέγη της LZ Records, το label που έχει ιδρύσει εδώ και χρόνια με τον έτερο bandmate Klaus Lessmann. Οι EZ Livin’ λοιπόν, εν αντιθέσει με την κυρίως μπάντα του Hans, δε διαθέτει τη hard rock γερμανίλα που περιμέναμε ν’ ακούσουμε. Αντ’ αυτού, το “Firestorm” αποτελείται ουσιαστικά από μία αμερικάνικη “bluesy” νοοτροπία με ελαφρώς μοντερνοποιημένη προσέγγιση. Πίσω από το μικρόφωνο ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία σχετικά γνώριμη παρουσία, αυτή του David Reece. Πάλαι ποτέ τραγουδιστής των Bangalore Choir και των Accept όταν οι δεύτεροι δέχονταν βρισίδια με το κιλό λόγω της φούσκας που ακούει στο όνομα “Eat The Heat”. Κακά τα ψέματα, ο Reece ποτέ δεν θεωρείτο heavy metal ερμηνευτής και αυτό φαίνεται εμφανέστατα στη δουλειά του με τους EZ Livin’. Coverdale-ίστικη χροιά σε πιο συναισθηματικά, mid-tempo κομμάτια, τρεμάμενες τσιρίδες όταν μπαίνουν ακουστικές κιθάρες και γενικότερα rock attitude παλαιάς κοπής. Δυστυχώς όμως, παρόλο που το “Firestorm” θέλει διακαώς να δειχτεί, δεν το καταφέρνει για δύο βασικούς λόγους: πρώτα απ’ όλα το πολύ φτωχό περιεχόμενο, με μόλις 7 συνθέσεις (και μία φιλότιμη διασκευή πάνω στο “Easy Livin'” των Uriah Heep) και, δεύτερον, την υπερβολικά προχειρογραμμένη δομή τους, γεμάτη με άψυχα solos και επαναλήψεις. Είναι ένας δίσκος που δημιουργήθηκε απλά και μόνο επειδή ο Ziller ένιωσε ότι έπρεπε. Παρατήρησα ωστόσο 2-3 καλές στιγμές που οφείλω να ομολογήσω πως μ’ έκαναν να πατήσω το “repeat” (“White Lighting” και “The Damage Is Done” για την ακρίβεια), αλλά σε γενικότερες γραμμές δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Ίσως όμως και να το ακούσεις για τη Bonfire λατρεία που τρέφεις υποσυνείδητα.
4/10
Χάρης Μπελαδάκης