Helix – Eat Sleep Rock (Perris)

Σαν όνομα; Του είχα ακουστά. Σαν μουσική; Ούτε που θυμάμαι να έχω ακούσει νότα. Και όμως, οι Helix είναι ένα πανάρχαιο συγκρότημα που κρατάει από το 1974.  Έχουν αλλάξει περισσότερα μέλη από όσα μπορούν να μετρήσουν, έχουν βγάλει πάνω από μια ντουζίνα studio albums καθώς και σωρεία από άλλες κυκλοφορίες όπως EPs, συλλογές, singles, DVDs και live albums.

Κάποτε μάλιστα ήταν και στην Capitol/EMI που δείχνει ότι οι Καναδοί είχαν κάνει πραγματάκια στην αρχική τους πορεία. Το πώς κατέληξαν στην Perris (με κάθε σεβασμό) δείχνει το ότι σίγουρα δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Τι ακριβώς όμως είναι το Eat Sleep Rock; Μια συλλογή με τα καλύτερα τραγούδια τους, όπως λένε και οι ίδιοι, από το 1990 και μετά.

Η συλλογή ξεκινάει με ένα εκνευριστικό και απαράδεκτο τρόπο. Το The Story Of Helix είναι ουσιαστικά μία σχεδόν οκτάλεπτη αφήγηση από έναν κακομοίρη που νομίζει ότι μιλάει και με στόμφο και παρουσιάζει την ιστορία του συγκροτήματος ενώ πίσω ακούγονται κάτι γρατζουνίσματα κιθάρας και διάφοροι άκυροι ήχοι για εφέ. Τραγικό και είμαι απόλυτα επιεικής με αυτόν τον χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω αν επηρεάστηκαν από το έπος The History Of Tenacious D αλλά δεν έπρεπε ποτέ να το ηχογραφήσουν.

Το ομώνυμο τραγούδι είναι το μόνο καινούριο σε αυτή τη συλλογή ενώ ακολουθούν άλλα εννιά με τη συνολική διάρκεια να κρατάει σαράντα πέντε λεπτά. Η μουσική της μπάντας είναι κλασικό hard rock με αρκετά heavy κιθάρες σε σημεία, πολλά solos (μη χάσουν) και refrains στα οποία βοηθάνε άλλα μέλη με δεύτερα φωνητικά ώστε να γίνουν πιο πιασάρικα. Μόνο που δεν γίνονται. Τα κομμάτια τους κυμαίνονται μεταξύ του «περνάει η ώρα» και του «αρχίζω να χασμουριέμαι».

Στη συλλογή δεν έχει γίνει κάποιο remaster και αυτό φαίνεται από τον χειρότερο ήχο που έχουν τα παλιά τραγούδια σε σχέση με το καινούριο. Προχειρότητες κι εδώ. Γενικά, αν κρίνω από την μέτρια ποιότητα του υλικού τότε ή πήραν την κάτω βόλτα μετά το 1990 ή δεν ήταν ποτέ τόσο σπουδαίο συγκρότημα. Α, μην ξεχάσω να αναφέρω και την αποτυχημένη προσπάθειά τους να κάνουν χιούμορ.

5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)