Οι Hooded Menace μας δίνουν νέα άλμπουμ με συνέπεια τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά σχεδόν ποτέ με την ίδια σύνθεση. Αυτό κάνει τη μπάντα αρκετά ενδιαφέρουσα και δεν μπορώ παρά να έχω πολλές ερωτήσεις. Με αφορμή την τελευταία τους δουλειά, “Ossuarium Silhouettes Unhallowed”, συνομίλησα με τον κιθαρίστα της μπάντας, Lasse Pyykkö, ο οποίος πολύ πρόθυμα μας “ξενάγησε στα παρασκήνια”….
Πριν από τη δημιουργία των Hooded Menace ήσουν σε μια μπάντα με το όνομα Phlegethon. Οι Phlegethon ήταν μια πολύ μελωδική μπάντα death/thrash με γρήγορους ρυθμούς και πρωτότυπα riffs. Πώς πήγες από αυτό σε μία μπάντα όπως οι Hooded Menace;
Οι αρχικοί Phlegethon ήταν ενεργοί κατά τη διάρκεια του ‘88-‘92, οπότε έχει περάσει πολύς καιρός. Επίσης, ο κιθαρίστας μας στους Hooded Menace, Teemu Hannonen, έπαιζε στους Phlegethon και ήταν αυτός που μας έκανε το κονέ με το παγκόσμιο underground δίκτυο ανταλλάζοντας κασσέτες κτλ. Όταν δημιουργήσαμε τους Phlegethon μας άρεσε ήδη το doommetal, ειδικά οι Candlemass, και σκεφτήκαμε σοβαρά αν θα έπρεπε να αρχίσουμε να παίζουμε doom με death metal φωνητικά, αλλά επειδή καθόταν λίγο παράξενα το μείγμα για εμάς το ’88 και επειδή δεν ξέραμε κάποιον αρκετά καλό που να τραγουδά μελωδικά, με καθαρά φωνητικά, αποφασίσαμε να παίξουμε death/thrash metal που αγαπούσαμε εξίσου. Οπότε, λαμβάνοντας όλα αυτά υπ ‘όψιν, θα έλεγα ότι κάπως επέστρεψα πίσω σε αυτές τις πρώτες ημέρες των Phlegethon όταν έφτιαξα τους Hooded Menace για να παίξω death/doom. Τώρα βέβαια εκ των υστέρων ξέρω ότι τα deathmetal φωνητικά θα ταίριαζαν μια χαρά. Αλλά μπορώ να σας πω ότι το 1988 σε εμάς, μία χούφτα 14-χρονων, ακουγόταν αστείο. Είναι περίεργο πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα, έτσι δεν είναι;
Έχεις πει ότι πάνω κάτω γράφεις όλες τις συνθέσεις μόνος σου και στη συνέχεια μοιράζεις τα μέρη που αντιστοιχούν στα μέλη του συγκροτήματος. Μήπως αυτό σας κάνει πιο πολύ “project” μπάντα;
Εξαρτάται τι εννοείς “project” μπάντα. Για μένα σημαίνει ένα σχήμα με σύντομο μέλλον ή είναι κάτι το οποίο ο άλλος το έχει σαν κάτι πρόσκαιρο και συνήθως τα μέλη δεν ασχολούνται και πολύ μ’ αυτό. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει με τους Hooded Menace. Βέβαια, μόνο ο χρόνος θα δείξει πόσο αφοσιωμένα είναι τα καινούργια μέλη. Είχαμε πολλά μέλη που έρχονταν και έφευγαν, το παραδέχομαι, οπότε καταλαβαίνω γιατί σε μερικούς μπορεί να φαινόμαστε σαν “project” μπάντα. Προσωπικά όμως δεν αισθάνομαι έτσι. Μπορεί να μην είμαστε μία πολύ δημοκρατική μπάντα αλλά ούτως ή άλλως πολλές δεν είναι – τουλάχιστον όχι πολλές από τις καλές. Τόσες εξαιρετικές μπάντες είχαν μόνο ένα-δύο άτομα να γράφουν τα τραγούδια και, ως αποτέλεσμα,αυτοί καθόρισαν και τη μουσική τους κατεύθυνση.
Πες μας δυο λόγια για την ιδέα πίσω από το “Ossuarium Silhouettes Unhallowed” όπως για παράδειγμα τι θέλατε να πετύχετε μ’αυτό το δίσκο; Περί τίνος μιλά ο τίτλος;
Νομίζω ότι θέλαμε αυτό το άλμπουμ να είναι λίγο πιο δυναμικό, με μεσαίο τέμπο και πιο έντονο όσον αφορά τα σφιχτά riffs, σε αντίθεση με το προηγούμενο που ήταν οι Hooded Menace στα πιο αργά και καταθληπτικά τους. Όπως κάθε καινούργιο άλμπουμ των Hooded Menace, έτσι και το “Ossuarium Silhouettes Unhallowed” προσφέρει πιο πολλές μελωδίες και μελαγχολία. Αλλά όμως δε μας βλέπω να ακολουθούμε αυτήν την κατεύθυνση για πάντα. Μετά από κάποιο σημείο θα γίνει άνευ αξίας και τετριμμένο, γιατί πιστεύω ότι μια μπάντα σαν κι εμάς πρέπει να διατηρήσει τον ωμό και σκληρό πυρήνα της. Ο σκοτεινά ποιητικός τίτλος του δίσκου είναι ανοιχτός σε ερμηνείες αλλά μπορώ να σου πω ότι για μένα αναφέρεται στις απειλητικές κουκουλοφόρες σιλουέτες των ταινιών “Blind Dead”.
Ποιών συγκροτημάτων ο ήχος επηρέασε το “Ossuarium Silhouettes Unhallowed”, από το γράψιμο μέχρι την παραγωγή; Σαν τι θέλατε να ακούγεστε;
Οι συνήθεις ύποπτοι από τον ήχο των παλιών Candlemass μέχρι και αυτόν των Peaceful Three. Επίσης οι Maiden του ‘80 και οι Metallica αποτελούσαν πάντα έμπνευση για εμάς, ακόμα και αν δεν είναι τόσο εμφανές όσο οι κλασικές doom και death/doom μπάντες. Κατά την περίοδο της σύνθεσης έπαιζα επίσης πολύ παλιούς Ratt, Ozzy από εποχές Jake και Randy μόνο, Gary Moore, Van Halen, τα Roth albums όμως, παλιό Yngwie J. Malmesteen, Racer X κτλ. αλλά όμως δε θα πω ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία από αυτούς στη μουσική μας. Ίσως πιο πολύ από πλευράς έντασης και “κολλήματος”. Για την παραγωγή προσλάβαμε τον Jaime Gomez Arellano (Paradise Lost, Cathedral, Ghost) για να μιξάρει και να κάνει το mastering γιατί μας άρεσε πολύ η δουλειά του στο άλμπουμ των Paradise Lost, “Then Plague Within”. Ειδικότερα μας τράβηξε ο τεράστιος ήχος των τυμπάνων. Οπότε θέλαμε να δούμε το μπορεί να κάνει μ’ εμάς. Ο Jaime έκανε όντως πολύ καλή δουλειά και σίγουρα θα σκεφτούμε να ξαναδουλέψουμε μαζί του στο μέλλον.
Αυτό είναι το πρώτο LP στο οποίο δεν τραγουδάς. Τι σε έκανε να φέρεις τον Harri Kuokkanen (τον οποίο λατρεύουμε σ’ αυτόν τον δίσκο) για να κάνει τα φωνητικά;
Είχα βαρεθεί να κάνω τα φωνητικά στο studio. Σκότωνε για μένα όλη την ευχαρίστηση και πρέπει να ομολογήσω ότι πάντα με ενοχλούσε που δεν είχαμε ένα τραγουδιστή που να έκανε και για live αλλά και για το studio. Στο Harri βρήκαμε επιτέλους ένα τραγουδιστή που μπορεί να κάνει και τα δύο. Ξέρω ότι η φωνή μου ήταν χαρακτηριστική του ήχου των Hooded Menace αλλά ένιωθα περιορισμένος σαν death metal τραγουδιστής, και όπως είπα, δε μου άρεσε καθόλου. Σίγουρα κάποιοι μπορεί να απογοητευτούν με αυτήν την αλλαγή αλλά έως τώρα η απάντηση του κόσμου ήταν αρκετά θετική – χαίρομαι που και σε σένα αρέσει ο Harri. Το να τον φέρουμε έμοιαζε απλά σωστό. Είναι σαν ένα καινούργιο κεφάλαιο για μας.
Ξέρω ότι τα πιο καινούργια μέλη του συγκροτήματος ήρθαν μετά την ηχογράφηση του “Ossuarium Silhouettes Unhallowed”. Θα μπορούσες να μας πεις λίγα για τη διαδικασία του γραψίματος και ποιοι συμμετείχαν;
Εγώ έγραψα τη μουσική και τους περισσότερους από τους στίχους αλλά και ο Teemu και ο Harri συνέβαλαν λυρικά. Το να γράψουμε αυτό το δίσκο μας πήρε έξι μήνες πάνω κάτω. Δε βιαστήκαμε, πήγαμε με το πάσο μας.
Τα riffs και οι μελωδίες είναι υπέροχα σε αυτό το άλμπουμ και ο ήχος είναι πολύ πιο καθαρός – οι συχνότητες είναι άψογα διαχωρισμένες. Τι κάνατε διαφορετικά αυτή τη φορά;
Ο Jaime Gomez Arellano έκανε καλή δουλειά στη μίξη και το μάστερ του δίσκου. Αλλά εκτός αυτού η διαδικασία της εγγραφής ήταν πάνω κάτω τα ίδια με πάντα. Υποθέτω ότι ήμασταν πιο τολμηροί με τη χρήση των μελωδιών. Πάντα προσπαθούμε να γράφουμε τραγούδια που αποτυπώνονται στη μνήμη αλλά ίσως αυτή τη φορά τα hooks είναι μεγαλύτερα και καλύτερα. Είναι ένα καλό συνονθύλευμα όλων όσων μας αρέσουν στο death/doom.
Βλέπουμε πολύ πειραματισμό και πολλά στοιχεία death αλλά και progressive σε αυτόν τον δίσκο, το τέμπο είναι ζωντανό και φαίνεται να έχετε αποκλείσει από το παραδοσιακό doom. Ήταν σκόπιμο;
Ναι, δεν είναι όλα απλοποιημένα, αλλά δε θά λεγα όμως ότι έχουμε εγκαταλείψει και το κλασικό doom. Παρ’ όλη τη δυνατή επιρροή από death που πάντα ήταν εκεί, είναι πάνω απ’ όλα ένας δίσκος doom metal. Και μόνο το γεγονός ότι είναι μία από τις πιο μελωδικές δουλειές μας μέχρι σημερα τελεί φόρο τιμής στο κλασικό doom περισσότερο από κάθε τί άλλο. Απλά άκου Trouble και Candlemass και φαντάσου death φωνητικά από πάνω. Δεν απέχει και πολύ από αυτό που κάνουμε τώρα – ή πιο πριν.
Εάν έπρεπε να δώσεις τρία τραγούδια από τη δισκογραφία σας για να μυήσετε ένα νέο ακροατή στους Hooded Menace, ποια τραγούδια θα διάλεγες;
Το “Charnel Reflections”, το “Never Cross The Dead” και το “Fulfill The Curse” θα έδιναν μία αρκετά καλή εικόνα του ποιοί είμαστε.
Πώς αισθάνεσαι για το καινούργιο σχήμα της μπάντας; Λες αυτό να κάτσει;
Πιστεύω ότι τα καινούργια παιδιά έχουν φέρει νέα ενέργεια και ενθουσιασμό στο συγκρότημα. Τα πράγματα δείχνουν καλά. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον αλλά σίγουρα ελπίζω αυτό το line-up να έχει μακροζωία.
Ξέρουμε ότι σας αρέσουν οι ταινίες τρόμου και ότι οι στίχοι σας είναι εμπνευσμένοι από αυτές. Αλλά φτάνει μόνο μέχρι εκεί ή έχει ο στίχος σας πιο βαθύ νόημα, ίσως κάποιο μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε;
Δεν υπάρχει βαθύτερο νόημα στους στίχους. Αυτά που γράφουμε σήμερα είναι αρκετά ονειρικά και σουρεαλιστικά αλλά συνάμα ριζωμένα σε κάθε τί εφιαλτικό και σκοτεινό. Οι παλιές ταινίες τρόμου μας εμπνέουν ακόμα αλλά δεν είναι ότι απλά επαναλαμβάνουμε αυτές τις ιστορίες. Τα έργα είναι πιο πολύ το έναυσμα για να ξεκινήσει η διαδικασία. Εάν μας δίνει τη σωστή αίσθηση μπορεί να πάρει οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μπορείς να ερμηνεύσεις τους στίχους με το δικό σου τρόπο κι έτσι είναι δυνατό να βρεις κάποιο νόημα ή μήνυμα, ναι, αλλά δεν είναι σκόπιμο από πλευράς μας γιατί δεν έχουμε κάποιο μήνυμα.
Με 10 χρόνια στην πλάτη σου, νιώθεις ότι πέτυχες αυτό που ξεκίνησες να κάνεις με τους Hooded Menace; Τί θα ήταν “όνειρο που έγινε πραγματικότητα” για σένα;
Ω ναι, πετύχαμε πιο πολλά από ό,τι ποτέ μου φαντάστηκα ότι μπορούσαμε. Θέλω να πω, όταν φτιάξαμε τη μπάντα είχαμε μηδέν προσδοκίες. Δεν περιμέναμε καν να παίξουμε live. Ήμασταν απλά χαρούμενοι που βγάζαμε τη μουσική μας παραέξω. Βέβαια, μετά τα πρώτα δύο άλμπουμ αρχίσαμε να ελπίζουμε για καλύτερες συναυλίες, περιοδείες, κτλ. Ξέρω πόσο εκτός πραγματικότητας θα ήταν για εμάς να ζούμε μόνο από τη μουσική, αλλά εάν ήταν δυνατό τότε μάλλον αυτό θα ήταν το όνειρό μου. Από την άλλη αν αυτό σήμαινε ότι θα ζούσαμε στο δρόμο δε θα ήταν ωραίο. Δε μου ταιριάζει αυτό το στυλ διαβίωσης. Ίσως ένα πιο ρεαλιστικό όνειρο θα ήταν να ήμασταν support σε περιοδεία μίας κλασικής μέταλ μπάντας – μία από αυτές τις μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Αυτό θα ήταν υπέροχο αν οι συνθήκες της περιοδείας ήταν εντάξει.
Ακόμα σχεδιάζετε την Ευρωπαϊκή σας τουρνέ, κανένα νέο σχετικά; Καμμιά περίπτωση να σας δούμε Ελλάδα;
Για τώρα όπως έχουν τα πράγματα φαίνεται ότι η περιοδεία μας θα είναι μικρή και η Ελλάδα δε θά ναι μέσα, δυστυχώς. Είμαι όμως αρκετά σίγουρος ότι θα παίξουμε κανονική Ευρωπαϊκή περιοδεία μέσα στα επόμενα χρόνια.
Κλερ Τσιμπουρλά
http://www.facebook.com/HoodedMenace
https://hoodedmenace.bandcamp.com
https://myspace.com/hoodedmenace
https://www.reverbnation.com/hoodedmenace
https://twitter.com/hooded_menace
Band Members
Lasse Pyykkö – Κιθάρες
Teemu Hannonen – Ρυθμική κιθάρα
Harri Kuokkanen – Φωνητικά
Antti Poutanen – Μπάσο
Otso Ukkonen – Τύμπανα
Discography
Fulfill the Curse, 2008
Hooded Menace / Anima Morte (Split), 2010
Never Cross the Dead, 2010
Hooded Menace / Coffins (Split), 2010
Hooded Menace / Ilsa (Split), 2011
Asphyx / Hooded Menace (Split), 2011
Hooded Menace / Horse Latitudes (Split), 2012
Effigies of Evil, 2012
Necrotic Monuments (EP), 2012
Labyrinth of Carrion Breeze (EP), 2014
A View from the Rope (Split), 2014
Gloom Immemorial, 2014
Darkness Drips Forth, 2015
Hooded Menace / Algoma (Split), 2017
Ossuarium Silhouettes Unhallowed, 2018