Η προσωπική καριέρα του Ihsahn μετράει αισίως δεκαπέντε χρόνια και μέχρι φέτος είχε να επιδείξει μόνο full-length κυκλοφορίες, οι οποίες είναι εφτά συνολικά. Για πρώτη φορά λοιπόν έβγαλε EP νωρίτερα μέσα στη χρονιά, το “Telemark”, και δεν έμεινε εκεί. Μας παρουσιάζει λοιπόν το δεύτερο EP του με τίτλο “Pharos”.
Πριν καν το ακούσω, φαίνεται η κυκλοφορία αυτή να μοιάζει με την προηγούμενη. Τι εννοώ; Πέντε τραγούδια είκοσι πέντε λεπτών στο ένα, το ίδιο και στο άλλο. Τρία δικά του τραγούδια και δύο διασκευές στο ένα, το ίδιο και στο άλλο. Στο πρώτο ερμήνευσε Lenny Kravitz και Iron Maiden, εδώ πιάνει τους Portishead και τους A–ha.
Μουσικά λοιπόν το EP δε λέει και πολλά πράγματα και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να αφιερώσει σημαντικό χρόνο σε αυτό. Τα τρία δικά του τραγούδια “Losing Altitude”, “Spectre At The Feast” και “Pharos” είναι σύντομα ατμοσφαιρικά rock τραγουδάκια με μπλιμπλίκια (το πρώτο), μελαγχολικές μελωδίες και αντίστοιχες φωνητικές γραμμές.
Καλά διαβάσατε, rock έγραψα. Τα βρήκα αρκετά απλά και συνηθισμένα. Ανήσυχο πνεύμα ο Ihsahn στην προσωπική του καριέρα αλλά εδώ δεν πιστεύω ότι κάνει κάτι το αξιοπρόσεκτο. Μπορεί το ομώνυμο να έχει ένα πιο prog χαρακτήρα με τα πλήκτρα και τις αλλαγές στη δομή του αλλά μένει πάλι σε ρηχά νερά.
Όσο για τις διασκευές, νομίζω δεν χρειάζονται πολύ ανάλυση. Το “Roads” των Portishead έχει μεν ένα ελάχιστα πιο rock χαρακτήρα από το αυθεντικό αλλά τα μπλιμπλίκια το κάνουν πολύ γρήγορα κουραστικό και εκνευριστικό. Πιο ενδιαφέρουσα είναι αυτή στο “Manhattan Skyline” των A–ha στο οποίο συμμετέχει και ο συνήθης ύποπτος Einar Solberg των Leprous. Τουλάχιστον αυτό σκεφτόμουν στα δύο πρώτα λεπτά, μετά περίμενα να τελειώσει.
Γενικά, αυτό το EP προορίζεται μόνο για τους φανατικούς οπαδούς του Ihsahn που θέλουν να έχουν τα πάντα από τον συγκεκριμένο μουσικό. Οι υπόλοιποι δε θα βρείτε τίποτα το σπουδαίο και ενδιαφέρον εδώ πέρα.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com