Οι Imperial Domain είχαν κάνει έναν σχετικό ντόρο στις αρχές των 00′s, σε μία περίοδο που ό,τι προερχόταν από τη Σουηδία και έφερε ταμπέλα “melodic death” αυτομάτως δεχόταν τρελό promotion. Οι Hearse του Johan Liiva (ex–Arch Enemy) ή οι Dimension Zero του Jesper Strömblad (ex–In Flames) ήταν κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις. Και μπορεί τούτοι εδώ να μην είχαν κάποιον τρανταχτό “celebrity” στις τάξεις τους, κυκλοφόρησαν όμως ένα αξιοσημείωτο “The Ordeal” (2003) που έμελλε να είναι και η τελευταία τους δουλειά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
2018 και η νεκρανάσταση για τους εν λόγω κυρίους είναι πλέον γεγονός, ακριβώς όπως είχαν κάνει πριν τέσσερα χρόνια και οι At The Gates. Τα χρόνια όμως πέρασαν, το σουηδικό death metal δεν είναι πια μονοπώλιο και οι Imperial Domain δεν είναι At The Gates. Και η αλήθεια είναι πως οι συγκεκριμένοι Σουηδοί στα χρόνια που μεσολάβησαν, ποτέ δεν έγιναν μεγάλο όνομα. Το “The Deluge” θα έχαιρε μεγαλύτερης εκτίμησης εάν είχε βγει τουλάχιστον 10 χρόνια νωρίτερα. Και είναι κρίμα γιατί διαθέτει ωραίες μελωδίες που θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε 90′s albums-ογκόλιθους όπως τα “The Mind‘s I” ή “Whoracle“. Δυστυχώς όμως η γενικότερη εικόνα που παρουσιάζουν οι Imperial Domain είναι αργόσυρτες και αδύναμες (από επιθετικής πλευράς) melodic death συνθέσεις δευτέρας διαλογής, αν και ίσως το σώζουν κάπως τα βουτηγμένα μέσα στη νοσταλγία riffs των κάπως πιο up-tempo κομματιών.
Σέβομαι την επιστροφή τους στο προσκήνιο. Η ουσία, όμως, είναι πως το “The Deluge” δεν είναι album που θες να ξανακούσεις. Ναι, μπορεί οι Imperial Domain να ανήκουν στην εποχή που το ιδίωμα μεσουρανούσε, αλλά στις μέρες μας βρίσκεις 10 παρόμοια albums μέσα σε ένα μήνα. Κατάλοιπο ενός ένδοξου παρελθόντος θα έλεγε κανείς.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
cbeladakis@gmail.com