Οι Insense είναι μία μπάντα από την Νορβηγία που με τις τρεις προηγούμενες κυκλοφορίες τους δεν κατάφεραν ούτε στο ελάχιστο να συγκινήσουν την μουσική κοινότητα. Το αλλάζει λοιπόν στον τέταρτο δίσκο τους? Απολύτως τίποτα! Είναι πραγματικά άξιο απορίας το πόσο μεγάλο θράσος έχουν φτιάχνοντας ένα βιογραφικό όπου μέσα σε αυτό συγκρίνουν τους εαυτούς τους με ένα κάρο μεγάλα ονόματα του χώρου όπως Meshuggah, Hatebreed, Neurosis και άλλα. Στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε μία τρίχα τους ( δεν θα αναφερθώ στην προέλευση της τρίχας για λόγους σεμνότητας). Η μπάντα παίζει ένα μιξ Metalcore/Emocore (εδώ γελάμε)- με μερικές κουτσουλιές από melodic Death. Το αποτέλεσμα είναι απλά βαρετό και μονότονο. Όλα χιλιοπαιγμένα από πάρα πολλές άλλες μπάντες του χώρου. Αυτό όμως που πραγματικά τα ισοπέδωσε όλα ήταν η φωνή αυτού του τραγουδιάρη τους. Τα φωνητικά του στυλ γκαρίζω άσκοπα σα να έχω προβλήματα διαχείρισης θυμού.. ήταν τα χειρότερα από όλες τις παρόμοιες μπάντες που έχουν περάσει από τα αυτιά μου.. απλά με έπιασε πονοκέφαλος μετά από λίγη ώρα. Αλλά υπήρχε και κάτι χειρότερο! Τα καθαρά φωνητικά του! Απαράδεκτα! Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι τόσο πικροί γιατί δεν νοείται τέτοια μπάντα να προωθείται από τον Anders Fridén των In Flames (μάνατζέρ τους) ως το επόμενο μεγάλο ανερχόμενο όνομα της σκηνής! Από που κι ως που? Τι να πω! Μετριότατα κομμάτια με μόνο μερικές στιγμές δόξας μέσα σε αυτά όταν φυσικά δεν ανοίγει το στόμα του ο frontman.
4/10
Ηλίας Μαρόγλου