Το κατά πόσο ωραία ή άσχημα γερνάει ένα hard rock album κρίνεται με την πάροδο του χρόνου. Ακόμα και για ένα μικρότερου (σήμερα) βεληνεκούς όνομα όπως είναι οι King Kobra. Παλεύοντας με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στο προσκήνιο, o Carmine Appice και η παρέα του συνεχίζουν το σερί αχρείαστων κυκλοφοριών μετά το πρόσφατο συμβόλαιο με το label της Metalville, δίχως να παρουσιάζουν νέο υλικό. Αντ’ αυτού επιλέγουν να επανακυκλοφορήσουν τις δύο τελευταίες δουλειές τους που, κακά τα ψέματα, δεν έλειπαν σε κανέναν.
Πρώτο είναι το “King Kobra” που αρχικά κυκλοφόρησε το 2011, τότε μέσω της Frontiers. Μία η χρόνια απουσία της μπάντας από τα δισκογραφικά δρώμενα, μία οι δεσμεύσεις των μελών σε άλλα σχήματα, δεν άργησες και πολύ να καταλάβεις για ποιον λόγο το album υστερούσε σε όρεξη. Σίγουρα είχε κάποια ωραία rock δυναμιτάκια που ξαναθυμήθηκα όπως τα “Turn Up The Good Times” και “Tear Down The Walls”, αλλά όπως και τότε ηχούσαν σαν απλά κατάλοιπα εκείνης της εποχής που μετά βίας θα έμπαιναν ως b-sides. Άσε που το melodic rock στοιχείο για το οποίο έγιναν ευρέως στα 80′s έδωσε τη θέση του σε hard rock αναμασημένων riffs και αδύναμων refrains. Ωστόσο, μιας και μιλάμε για ανασκαφές, επρόκειτο για τη λιγότερο κακή κυκλοφορία συγκριτικά με το επόμενο “ΙΙ” που βγήκε δυο χρονιές μετά και που έβαλε την οριστική ταφόπλακα σε όποιον ήλπιζε για δίσκο της προκοπής από αυτούς μετά από χρόνια.
Η φετινή επανακυκλοφορία δεν έχει να σου προσφέρει απολύτως τίποτα. Ούτε έστω ένα bonus track, έτσι για το ξεκάρφωμα, ρε αδερφέ! Τέτοιες μετριότητες, πρώτον δεν πρέπει να υποστηρίζονται τόσο πολύ και, δεύτερον, πρόκειται για καθαρή κίνηση εκμετάλλευσης προς εκείνους τους 10-20 φουκαριάρηδες του πλανήτη που μπορεί να ακούνε φανατικά King Kobra.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
cbeladakis@gmail.com