Πολλές φορές εδώ στο GreekRebels, αναγκαζόμαστε να γράφουμε τις απόψεις μας για είδη μουσικής που είναι αρκετά μακριά από τον σκληρό ήχο. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί οι δισκογραφικές στέλνουν σε ένα webzine ακραίου ήχου, δίσκους που ελάχιστη σχέση έχουν με το metal. Αυτή ακριβώς την περίπτωση έχω να αντιμετωπίσω και με τους Ljungblut, μια μπάντα παντελώς άγνωστη στα αυτιά μου και η οποία φτάνει αισίως στην 6η κυκλοφορία της.
Το γεγονός ότι το “Villa Carlotta 5959”, είναι η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας που βρίσκει διανομή εκτός της Νορβηγίας, εξηγεί και το γεγονός ότι δεν έχω ακούσει ποτέ το όνομα Ljungblut. Διαβάζοντας το δελτίο τύπου, ανακαλύπτω ότι η μπάντα ξεκίνησε σαν project του Kim Ljung, μπασίστα και κύριου συνθέτη των Seigmen και Zeromancer. Αν λένε αυτά τα ονόματα κάτι σε εσάς, τότε συνεχίστε να διαβάζετε, αλλιώς μπορείτε να πάτε στην επόμενη κριτική.
Οι Ljungblut υπηρετούν αυτό το “σπαστικό” μελαγχολικό rock/pop ήχο, εμπλουτισμένο με λίγα electro στοιχεία. Με λίγα λόγια, οι Madrugada είναι η βασική τους επιρροή και δεν κρύβεται σε κανένα σημείο του δίσκου. Σε ορισμένες στιγμές, οι Anathema κάνουν την εμφάνισή τους, όπως για παράδειγμα στο επαναλαμβανόμενο – μέχρι αηδίας – τέλος του “Hasselblad” ή στο μελαγχολικό “Himmelen Som Vet”.
Γενικά, μπορώ να πω με ευκολία, ότι με μια δύο ακροάσεις, ξέρεις αν αυτός ο δίσκος θα σου αρέσει ή όχι. Προσωπικά, το νορβηγικό μελαγχολικό rock, δεν μου αρέσει καθόλου, όπως και οι πρωτεργάτες του οι Madrugada. Οι στιγμές οι οποίες μπορώ να ξεχωρίσω, είναι τα “Himmelen Som Vet”, “Hasselblad” και το δυνατό “Til Warszawa”. Mην φανταστείτε και κανένα metal ύμνο, απλώς είναι λίγο πιο rock το τραγουδάκι.
Συγνώμη, αλλά δεν νομίζω ότι θα πάρω. Μπορώ να πω ότι το “Villa Carlotta 5959”, είναι υπεύθυνο για το ότι έχασα μια ημέρα από τη ζωή μου, προκαλώντας μου πολλά χασμουρητά, νωχελικότητα και πολλές ώρες ύπνου. Τουλάχιστον βρήκα ένα υπνωτικό για τις αϋπνίες. Υπνωτικό ή το soundtrack μιας αυτοκτονίας; Πάμε παρακάτω…
5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com