[Option A:]
Υπερεκτιμημένοι, ένα από τα συγκροτήματα που η μουσική βιομηχανία προσπάθησε να πείσει το ανά τον κόσμο ακροατήριο ότι ήταν το “next big thing”. Ακόμα και εγώ είχα εντυπωσιαστεί με το πρώτο δισκογραφικό πόνημα τους και με την ακρίβεια την δύναμη που έκρυβε. Τι λοιπόν πήγε στραβά από εκεί και πέρα. Για μένα το “θανάσιμο αμάρτημα” των Machine Head ήταν πως επί σειρά ετών πήγαν προς τα εκεί που φυσά ο άνεμος. Δεν μιλάμε λοιπόν για μια λογική εξέλιξη στον ήχο αλλά πρακτικά μια συνεχή προσπάθεια του κατά τα άλλα εξαιρετικού Rob Flynn να ακούγεται πάντα επίκαιρος. Κακό; Ναι όταν γίνεται άχαρα.
Το “Catharsis” λοιπόν έρχεται μετά από το μετριότατο “Bloodstone & Diamonds” του 2014. Με δηλώσεις του Flynn το συγκρότημα αποφάσισε να κάνει μια στροφή προς την μεσαία του περίοδο, κάτι το οποίο πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω μιας και μιλάμε για την περίοδο που το τραγελαφικό NU metal μεσουρανούσε… Όντως λοιπόν έγινε αυτό? Όχι ακριβώς. Ακούγοντας το “Catharsis” κάποιος μπορεί να βρει πολλά, πάρα πολλά στοιχεία. Κακό αυτό? Ναι γιατί είναι αρκετά υποδομημένα και σκόρπια σε έναν δίσκο με αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια. Όταν παίζεις 70 λεπτά μουσική πρέπει να έχεις κάτι να πεις.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ούτε τα μελωδικά σημεία, ούτε τα hip hop σημεία ούτε ότι άλλο υπήρχε στο μυαλό του Flynn όταν έγραφε τον δίσκο. Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά έχουν γίνει αχταρμάς και επικρατεί τρικυμία εν αιθρία. Αν κάποιος ακούσει τον δίσκο χωρίς μεγάλη προσοχή ανά διαστήματα θα νομίζει πως ακούει άλλα γνωστά συγκροτήματα. Τρανταχτό παράδειγμα το “California Bleeding” στο οποίο με έκανε να κοιτάξω το track list για να σιγουρευτώ πως δεν ακούω Stone Sour…
Κάποιος μπορεί να το πει και μεγαλομανία… πιστεύω πως το “Catharsis” θα ήταν πιο συμπαγές στα αυτιά μου αν ήταν π.χ. 40 λεπτά διάρκεια. Όπως λέει και ο λαός “τα μεταξωτά εσώρουχα θέλουν και επιδέξιους πισινούς”.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
——————————————————————————————————-
[Option B:]
Ένατο άλμπουμ για τους Machine Head και όλοι περιμένουμε να αντικρίσουμε μεγάλες αλλάγες, έπειτα από τη δήλωση του Flynn, με την οποία ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται να ξαναγράψει δίσκο σαν τον “Burn My Eyes”. Κάπως έτσι, προετοιμασμένη για νέα πράγματα (αλλά και αρκετά αισιόδοξη) , “υποδέχθηκα” το “Catharsis”. Η αισιοδοξία δεν κράτησε για πολύ, μιας και εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως το νέο άλμπουμ αποτελεί μια αρκετά περίεργη, και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη, ανάμειξη μουσικών ειδών.
Το άνοιγμα γίνεται με το “Volatile”: μονότονα riffs, που από την μία ακούγονται με ιδιαίτερη ευκολία, αλλά από την άλλη δεν καταφέρνουν ούτε να σε αγγίξουν, ούτε να αποτυπωθούν στο μυαλό σου. Τα επόμενα τρία κομμάτια, “Catharsis”, “Beyond The Pale” και “California Bleeding”, κυμαίνονται στο ίδιο ηχητικό ύφος, με παρόμοια φωνητικά και αδιάφορο θα έλεγε κανείς στίχο. Μέχρι εκεί όμως, πρόκειται για μια δουλεία η οποία μπορεί να μην με ενθουσιάζει, αλλά με αφήνει να ελπίζω σε κάποια βελτίωση. Στη συνέχεια έρχεται το “Triple Beam” στο οποίο μπορείς να εντοπίσεις και σημεία με κάποια, σχεδόν ραπ στοιχεία(!), το “Kaleidoscope” το οποίο είναι ένα καθόλου καλό κομμάτι, καθώς και το “Bastards” που είναι μία μπαλάντα με μία περίεργη μίξη punk και folk ήχων. Τα παραπάνω κομμάτια, σε συνδυασμό με το “υποτονικό” ύφος όσον έχουν προηγηθεί, επιφέρουν μια απογοήτευση με το άκουσμα τους.
Τα τραγούδια που ξεχώρισα από τον δίσκο είναι τρία. Για αρχή, το “Screaming At The Sun”, με όμορφα σολαρίσματα ,καθώς και με ιδιαίτερα φωνητικά. Επιπλέον τα “Behind A Mask” και “Heavy Lies The Crown”.Tο πρώτο είναι ένα καλό, ακουστικό κομμάτι, του οποίου η μελωδία καταφέρνει να σε “κερδίσει”. Η όμορφη αυτή αίσθηση, συμπληρώνεται από το δεύτερο. Χαλαροί τόνοι, με αρμονικά φωνητικά ,δίνουν την θέση τους σε έντονους ήχους κιθάρας και κραυγές, μέχρι να έρθει η ώρα να επιστρέψουμε στους λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς και πάλι. Αυτή είναι η σύνθεση του “Heavy Lies The Crown”, ενός κομματιού με αρκετό ενδιαφέρον.
Συνολικά το “Catharsis” είναι ένας δίσκος ο οποίος δεν με άφησε καθόλου ικανοποιημένη. Όπως φάνηκε, οι Machine Head, επιδίωξαν μία αλλαγή στο ύφος της δουλείας τους, η οποία έμπλεξε πολλά διαφορετικά μουσικά είδη. Μία αλλαγή η οποία δεν φάνηκε ιδιαίτερα αποδοτική!
4/10
Τατιάνα Μαρούλη
tatianamarouli7@gmail.com